Geachte mevrouw de voorzitter, er moet me als rechtschapen burger iets van het hart. Het kan namelijk niet zo zijn dat wij als rechtschapen burger telkens weer zitten te kijken en te luisteren naar duur betaalde Kamerleden die maar te pas en te onpas mogen roepen wat ze willen, er daar vervolgens geen straf voor krijgen. Wij krijgen minimaal een belediging van een ambtenaar in functie als bon, terwijl er bij u in de Kamer voorzitter, dingen gezegd worden waarvoor wij burgers ons zeer diep schamen. Tevens schamen wij ons als rechtschapen burgers voor de manier van omgaan met elkaar bij u in de Kamer. Is het dan mevrouw de voorzitter, helemaal niet mogelijk dat u zich laat voorstaan op uw recht als voorzitter? Kunt u dan helemaal niets doen aan deze manier van omgaan met elkaar? Het kan toch niet zo zijn dat er in uw Kamer dingen gebeuren die in het dagelijks leven niet kunnen? Of is uw Kamer een afspiegeling geworden van de huidige maatschappij? Zijn er daarom zoveel partijen?
Mevrouw de voorzitter als ik als burger een verdenking heb tegen een kamerlid of tegen een bewindspersoon, word ik geacht met bewijzen te komen voordat ik iets in de openbaarheid mag beweren. Bij u in de Kamer mag je alles ropen. Mag men alles in twijfel trekken zonder dat er enige bewijslast voor is. Zonder dat u, of de Kamer er een halt toe roept. Ik word hier een beetje moe van. Want waar het in uw Kamer ook over gaat, er is er altijd één die hardop vraagt wat de achterliggende bedoeling is van het betoog of van de vraag. Nooit is er iemand in uw Kamer die met ons als burgers mee denkt. Tot op de dag van vandaag merk ik telkens weer dat uw Kamer geen idee heeft wat en wie een burger is, overigens is de boer ook een burger maar dat is nog veel moeilijker te begrijpen voor uw Kamerleden.
Mevrouw de voorzitter ik wil u vragen na te denken over het volgende: Uw Kamer en haar leden werden ingesteld om de regering te controleren. Dit was haar taak samen met de leden van de Eerste Kamer, deze werden in de begin jaren nog door de Kroon benoemd, maar helaas nu niet meer. Uw Kamer heeft een groot deel van de controlerende taken die zij had verloren doordat Nederland zich heeft laren ringeloren door de Europese Unie. Het is hierdoor ook dat uw Kamer zich verkeerd heeft laten voorlichten over de problemen die zich in het Noorden van het land afspelen (Groningen en ter Apel) en waardoor de boeren bevolking nu vreest voor haar inkomen en eigendommen. Het is overigens mevrouw de voorzitter niet zo dat ik actie goedkeur die leiden tot schade aan dingen die van een ander zijn. Ik zou heel erg graag zien dat uw Kamer haar verantwoordelijkheid neemt en zegt dat het genoeg is. Dat er een op juiste feiten en metingen beleid gemaakt moet worden met betrekking tot het stikstof, alsmede dat zij zich uitspreekt over de stroom aan economische vluchtelingen die ons land binnenkomen. Tevens lijkt het mij een goed moment om als Kamer te zeggen dat er een maximaal aantal partijen wordt toegelaten. En dat niet ieder lid van uw Kamer indien deze het niet eens is met de partij waarvoor zij in uw Kamer zit een eigen partij op kan richten.
Is dit een beklemming van een grondrecht? Neeh ik denk dat het een bescherming is van de Nederlandse rechtstaat en dat het hierdoor mogelijk is om sneller en zelfstandiger beslissingen te nemen. Dat het op deze manier weer tot normale debatten komt. Tevens denk ik mevrouw de voorzitter dat er door beperking van partijen discussie gaat ontstaan in de partijen zelf. Dat men ook daar eindelijk weer eens onderling praat in plaats van ruzie te maken. Mevrouw de voorzitter, ik vraag u om er voor te gaan zorgen dat uw Kamer weer een echte afspiegeling van de Nederlandse samenleving wordt en dat wij de burgers weer trots kunnen zijn op hen die de regering controleren en kunnen gaan vormen.
Mevrouw de voorzitter, ik vraag via u aan de Kamerleden om zichzelf achter de oren te krabben en te kijken of een schuldvraag perse via een parlementaire enquête beantwoord moet worden. Ik vraag u of u er zelf niet voor kunt zorgen dat het weer netjes wordt in de Kamer.
Tot zover mijn blogbrief aan de Tweede Kamer. Toen ik hier over nadacht tijdens één van mijn middagwandelingen hoorde ik nadien Ruth Jacott zingen in mijn hoofd. Bedenk zelf maar welk refrein ik hoorde, maar ik vond het een nummer waarvan ik nu denk, je hebt helemaal gelijk en ik hoop dat het ons ooit wel gaat lukken.
Reacties
Een reactie posten