Mijn columns en gedachten

 Ik kan jullie wel weer een heel epistel laten lezen over het feit dat ik me weer zo down voel, dat het werkaanbod momentele niet hoog genoeg is. Dat eigenlijk op zoek wil naar een nieuwe uitdaging enzovoort, maar waarom? Het is bekend en ik word er niet beter door. Ik blijf me voelen zoals ik me voel en dat is soms fantastisch en soms heel erg down. Dat is een feit en daar heb ik mee te handelen. Dus neeh laten het daar op deze zonovergoten dag niet over hebben. Ik zat voordat ik aan deze column / blog begon even buiten in de zon. Genietend van die zon die ik zojuist beschreef en ik werd helemaal warm. Ja logisch als je in de zon zit, maar werd ook warm van de gedachten die ik had. De gevoelens die ik kreeg. Dat was zo fijn... Ik wil jullie graag meenemen naar een kleine grijze vogel. Zijn beide ouders hebben een pikzwarte huis met een groene glans / waas er doorheen. Ze maken als er gevaar dreigt verschrikkelijk veel herrie, hetzelfde doen ze ook als ze bezig zijn met het maken van h

Waar vogels fluiten Koeien loeien Schapen blaten Fietsers over paden rijden Wandelaars langs 's Heeren wegen lopen Daar wil ik zijn Want daar is rust en kalmte. Is vrijheid om jezelf te zijn Daar is niet het lawaai van geknal Of het geratel van geweren Het huilen omdat iemand er niet meer is Daar is ook niet het geschreeuw van vergelding Neeh daar is een vlammetje aan het werk Nu nog klein, maar al wel heel krachtig Zodat het straks een heel groot vuur kan zijn Een vuur wat alles verbrand en zuivert Zodat het straks weer rustig en vredig zal zijn Daar waar schapen blaten Koeien loeien Vogels fluiten, daar wil ik heel graag zijn.   

Doordat het werk vanmorgen niet heel erg veel aandacht vereist liep ik even een rondje door onze achtertuin. Ik zag dat het onkruid weer weelderig aan het opschieten was tussen de tegels en doordat mijn vrouw drukdoende was nog enkele laatbloeiers te poten, besloot ik om een begin te maken met wieden. Omdat ik niet te lang krom moet staan, besloot ik het krukje erbij te pakken. Tegelkrabber, ik zou niet weten of er aan der woord voor is, erbij gepakt en begonnen. En al doende steeds een stukje verder opgeschoten naar het gras. Nadat ik hier aangekomen was een tegel opgeschoven en hetzelfde ritueel herhaald. Nadien ben ik even opgestaan. Ik wierp een blik over de door mij tot dan toe verrichte werkzaamheden. En eerlijk is eerlijk, zeg het niet zo vaak van mezelf, maar het er veel beter uit dan eerst. Dus goed werk verricht. Werk wat ook iets oplevert En op dat moment gebeurd het, weer zo'n moment dat je denkt dit kan ik gebruiken. Zo'n moment waarvan je weet als ik nu niet begin