Mijn columns en gedachten

Ik schrijf mijn gedachten en gevoelens hier omdat ik het fijn vind om op deze wijze dingen van me te laten afglijden. Echter is het de vraag of het toegevoegde waarde heeft voor anderen. Ik ben daar nu mee bezig inmijn hoofd omdat ik weer vele dingen van me af moet laten glijden. Ik begin dan met schrijven en bedenk dan als eerste dat ik het idee heb dat ik anderen verveel en lastig val met mijn zorgen. Maar nu ik mijn kleine typefoutjes heb verbeterd bedenk ik me dat iedereen die dit niet wil lezen, dit niet leest en verder gaat. Gelukkig weer een zorg minder. Als ouder is het best wel moeilijk om je te verplaatsen in je kinderen. Dit geldt zeker als je kinderen deels op je lijken. Ze doen dan de foute dingen die jij ook al deed, waardoor de goede dingen niet opvallen. Of ze doen de dingen op een manier zoals je niet gewent bent dat ze doen, waardoor er continue strubbelingen zijn. En juist die laatste dingen vreten energie. Je wil het beste voor ze, en denkt ze met tips en het aanbie

Hoe sterk is de eenzame wandelaar? Die van de fietser ken ik maar deze? Ik loop weer redelijk wat af tegenwoordig, maar elke keer opnieuw valt het me op dat, net als op de fiets, mijn gedachten de vrije loop hebben. Soms heel positief, maar niet onregelmatig de negatieve kant op. En juist dat laatste geeft mij de kriebels. Hoe sterk is de eenzame wandelaar? Nu heb ik van nature al een beetje een negatieve inslag, dus gedachten zoals hierboven beschreven werken niet echt mee als ze opkomen. Maar gelukkig gaat het nooit zoals gepland, er gebeurd altijd wel iets. Niet extreem maar gewoon heel klein, maar dat vind ik fijn. Een zonnestraal, een glimlach van een tegenligger, een onverwachte vogel... Dat geeft mij op dat moment weer genoeg energie om weer blijer door te gaan. Al wandelend, al typend wandelend, ben ik ondertussen alweer verder dan gedacht. Af en toe even aan de kant vanwege een voertuig, dan even stilstaan vanwege mooi plaatje. Dat geeft zoveel energie dat ik daarna nog hard