Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit juli, 2019 tonen

Frustratie

Frustratie Een woordje van 10 letters 8 verschillende, 2 gelijke Maar iedereen gaat er anders mee om Ik ben niet te genieten Moet niemand om me heen Ben dan het liefst helemaal alleen Die 10 letters oh ik moet ze niet Een ander wordt erg druk Of boos en maakt dingen stuk Dat doet dat woord ook met mensen Die 10 letters oh ik moet ze niet Maar soms, heel soms Dan doe ik ook iets heel erg doms Dan gebruik ik deze letters Dan zorg ik voor de frustratie Maar oh oh oh deze 10 letters Deze 8 verschillende, en 2 gelijke Ze maken dingen stuk, die anders heel gebleven zouden zijn. En juist dat vind ik niet fijn. Dus probeer het te voorkomen Door eerder af te romen Door je eerder uit te spreken Zodat we allemaal minder dingen breken Dan komt dit woordje minder voor Gaat iedereen na een mindere periode door En zien we de meeste frustratie Veranderen in waarschijnlijk acceptatie 

Opgroeiende kinderen en meegroeiende ouders

Toen vanavond terug reed naar huis, bedacht ik mij in de auto dat er altijd wel gesproken wordt over opgroeiende kinderen, maar nooit over opgroeiende ouders. Waarom is dat eigenlijk? Ik bedoel wij als ouders groeien net zo hard met ons oudste kind mee op, als dat deze zelf doet. Wij maken ook alles mee. Maar wij mogen niet raar doen zoals ons opgroeiend kind. Wij mogen niet onze kont in de krib gooien als we het even niet meer zien zitten. Moet ik nog doorgaan? Dacht het niet. Want o wee als wij als ouder dat doen. Dan zijn we vervelend. Niet meegaand. Snappen wij ons kind niet. Begrijpen wij helemaal niet hoe het tegenwoordig werkt. Want ja vroeger, vroeger was alles beter. Tuurlijk... Wij zeiden precies hetzelfde, lief kind. Eigenlijk zouden onze kinderen ons beter moeten leren verstaan. Zouden net als wij moeten leren begrijpen dat wij wij het net zo moeilijk hebben als dat zij het hebben. Zouden moeten begrijpen dat het voor ons ook best wel moeilijk is dat ze na 4 jaar opeens n

Nieuwe start

Ik zag zojuist in het overzicht van alle geschreven blogs dat ik voor het eerst in een heel erg lange tijd niet twee blogs in de maand geschreven heb. Ik heb dus in de vorige maand of te weinig meegemaakt. Of er was gewoon te weinig om over te schrijven. Geen inspiratie dus. Of zou ik er klaar mee zijn? Neeh ik denk dat het dat laatste niet is. Ik denk dat ik teveel met mezelf bezig ben geweest. Teveel en te lang op het randje heb gelopen, zonder dat ik het altijd door heb gehad. We beginnen dus deze maand maar opnieuw met een nieuwe reeks van minimaal 2 per maand. Wie weet loopt het nu wel allemaal gewoon door tot in lengte van dagen. Of niet?! Weet u geachte lezer, het is maar net of je het überhaupt wel wilt. Ik heb altijd gezegd dat het geen verplichting moest worden, want dan stop ik ermee. Gelukkig is dat nog niet het geval want dan had ik een probleem. Waar moet ik dan mijn ei kwijt? Hoe breng ik dan over dat ik soms heel goed en soms wat minder goed in mijn vel zit? Want dat