Zo stil zittend in de hoek van de bank, kijkend naar buiten waar de op dit moment de vogels inderdaad fluiten, word ik stil van alle moois wat ik zie. Want waar ik de vorige keer nog verzuchtte van de winter die maar niet voorbij wilde gaan, nu kan ik niet anders dan juichen over de lente die is gekomen. Koning winter heeft eindelijk zijn abdictie moeten aankondigen, en plaats moeten maken voor de lente. Het is net als of de natuur de opdracht heeft gekregen om net als ons koningshuis te gaan wisselen. Alsof God ons laat zien, kijk ook in mijn natuur is er sprake van abdictie. En ik moet zeggen, dat ik het momenteel en dit jaar, geweldig vind. Zo mooi en zoveel wat je nu ziet. Want in de ene tuin is er sprake van een volledige bloei van de bollen, en de andere tuin komt nog maar de helft tot bloei en staat er nog veel meer klaar om te gaan bloeien, vogels die nu beginnen met nesten bouwen omdat er nu genoeg voedsel is voor tijdens de broed periode. Ik kom ogen en oren te kort. Zo stil