Toen ik weer eens een wandeling liep die mij langs het Boterdiep voerde zag ik daar een kleine boot liggen. De boot was op dat moment niet te gebruiken want ze was voor het merendeel gevuld met water. Te weinig om te zinken, teveel om nog te kunnen varen. Maar ik bedacht me dat het best wel een metafoor zou kunnen zijn voor de manier waarop wij momenteel met het leven om gaan. Wij als mens zijn dat bootje. Normaal gezien zouden we gewoon varen, het kabbelende water om ons heen, en af en toe een beetje gas geven om ergens sneller te zijn. Er zijn geen lekken aan boord, neeh we varen heerlijk in het zonnetje over de verschillende wateren. Niets aan de hand, perfect leven. Maar daar aan de horizon is een wolkje te zien, er lijkt niets aan de hand. Naar mate we verder varen lijkt dit inderdaad te kloppen, het wolkje lijkt te verdwijnen maar met het verdwijnen van komt er wel meer wind te staan. Ons bootje doet het nog steeds prima, maar heeft iets meer vermogen nodig om tegen de ontstane