Mijn columns en gedachten

Toen ik vanmiddag aan de wandel was overviel mij de gedachte of ik in de afgelopen 10 maanden socialer of asocialer geworden ben. Nu is het wel vaker zo dat wanneer ik aan de wandel ben dat mijn gedachten met mij op de loop gaan, maar meestal ben ik het kwijt als ik weer thuis ben. Maar vandaag niet, nu bleef het hangen en knagen. Want ben ik veranderd in sociaal opzicht? Ben ik in de afgelopen maanden meer om anderen gaan denken? Of ben ik juist meer om mezelf gaan denken? Ik weet het eigenlijk niet.  Als ik het betrek op de reden waarom ik al 10 maanden thuis zit, denk ik dat ik asocialer geworden ben. Dat ik inderdaad minder ben gaan denken om collega's. Minder vragen hoe het met ze gaat en hoe het thuis zijn wordt ervaren. Dit geldt niet voor alle collega's, maar ik heb nu ik er echt over nadenk weinig contact met de meeste. Ik ben nog net niet vervreemd van ze, maar wel bijna. Ik zal me denk ik als we straks weer een periode naar kantoor mogen, waarschijnlijk eerst weer vo

 Ik droomde vannacht dat ik zou opstaan, fietskleding aantrekken, brood smeren, eten om vervolgens een aantal kilometers te gaan trappen op de fiets. Eenmaal aangekomen op het werk, douchen, aankleden en de collega's begroeten. Iedereen onderweg de beste wensen wensen en dan heerlijk aan de koffie de sterke verhalen van de jaarwisseling aan horen. En toen ging de wekker, en kwam direct het besef dat ik deze dag niet mijn collega's zou zien. Misschien wel horen aan de telefoon, maar niet zien. Ik zou niet 50 keer horen: "De beste wensen, of gelukkig nieuwjaar"  Ik mis het fysieke contact met mijn collega's dus zo erg dat ik er al over begin te dromen. Best wel eng voor iemand die in 2020 aldoor riep niemand te missen, omdat het zo wel lekker rustig werken was. Heel eng omdat ik geen idee heb hoelang dit allemaal nog gaat duren. Heel eng omdat ik sinds het wakker worden in mijn onderbewust zijn hier best wel mee bezig ben, en dat terwijl ik nog steeds de gedacht heb