Mijn columns en gedachten

  Help me even want ik weet het niet meer zou op dit moment de enige juiste vraagstelling zijn als ik iemand zou hebben om te vragen. Echter zijn de mensen die nog thuis zijn nog allemaal in diepe rust en is ook de telefoon geduldig stil, dus er is niemand om te vragen. Daarom ben ik maar gaan typen. Typen als remedie tegen eenzaamheid en onwillekeurige downheid die een mens soms kan overkomen. Ik zeg niet dat het me op vrolijkt, maar het zal me allicht iets minder bezig laten zijn met deze dingen. Want nu moet ik nadenken over de woorden die ik typ en zit ik niet op mijn stoel te zitten en voor me uit te kijken. Luisterend naar de klanken die uit de radio komen en de geluiden die van buiten naar binnen doordringen. Overigens is het soms ook wel heel erg lekker om gewoon even voor je uit te staren en niets anders te doen dan geluiden op te nemen. Je kunt dan soms dingen horen waarvan je je niet bewust bent dat dat in je omgeving hoorbaar is. Ik raad je aan om dit eens te doen, en bij j

Tijdens de wandeling die ik vandaag maakte keek ik op een gegeven moment van afstand naar het dorp waar ik woon. Mijn overviel op dat moment een gevoel van nostalgie, of beter ik kreeg voor mijzelf een blik terug in de tijd. Ik liep in het heden maar met de gedachten in het verleden. Terug naar het de dorpen waar ik groot geworden ben. Terug naar mijn lagere school periode waarin van alles gebeurde. Waar we zagen dat het dorp veranderde. Wijzelf merkten dat doordat we met de school van twee locaties terug verhuisden naar één grote locatie. We kwamen opeens andere kinderen tegen op school. Kinderen die anders op "de andere" locatie zaten. Op de hogere klassen locaties. We gingen lopen van school naar gym. Ik zag weer de bouwlocaties in de buurt van ons huis, daar waar we na 1600u 's middags heengingen omdat dan de werklui vrij waren. Buizen zoeken om pijltjes en besjes mee te schieten. Lockers van de steigers die we vonden gebruikten we om ons toegang te verschaffen in de

Dankzij mijn liefdevolle vrouw ben ik begonnen met lezen in de serie "De Dwergen" een heerlijke verhaal lijn over Dwergen, tovenaars, mensen, elfen, orcs en al het andere wat je kunt verzinnen. Ik houd ervan. Gewoon wegdromen in een boek waarbij je je eigen ideeën over de verschillende werelden kunt inbeelden en er is niemand die zegt dat het niet klopt wat je denkt. Bovendien vind ik het heerlijk om dit soort fantasie verhalen te lezen getuigende de andere series die ik heb gelezen. Welke? De Tovenaarsring, Koningen en Tovenaars, Het Magisch Koninkrijk, Kinderen van de Dageraad, Het Erfgoed van Shannara. Dit zijn volgens mij wel voldoende voorbeelden om aan te geven dat ik van fantasie boeken houd. Nogmaals gewoon wegdromen tijdens het lezen in een wereld die alleen jij je kunt voorstellen. Een wereld bedacht door een schrijver die er een beeld bij had tijdens het schrijven, en die hoopt dat zijn beelden bij je binnenkomen en je meevoeren in het verhaal. En eerlijk is eerlij