Mijn columns en gedachten

Verkiezingen... Jij en ik gaan naar de stembus, in het lokaal of sporthal, gemeentehuis, ouderen centrum, om het mega grote papier met 1 rood gemaakt rondje te laten vallen in een gleuf. De papier valt op de overige papieren die hier al in liggen. En we gaan we terug naar ons eigen leven. Want het enige wat we komen doen is dat vakje kleuren. We hebben geen aandacht voor onze omgeving waar we heen gegaan zijn om te kleuren. We hebben geen idee of het een sporthal is die gaat worden afgebroken. Of het verzorgingstehuis moet sluiten vanwege personeelsgebrek. Nee we denken alleen aan ons zelf. Want wij gaan kleuren, en kleur bekennen. Zijn alleen maar bezig met het feit wie er wel en wie er niet op het pluche mag gaan plaats nemen.  Nu gaan we weer naar huis. Terug naar ons eigen stekkie en laten we ons verder informeren over wat een ander allemaal gestemd heeft. Denken we niet meer aan de mensen die we zagen in het stemlokaal. Hebben we geen enkel oog meer voor de ouderen die ons aanstaa

Wat is dat toch met ouder worden? Ik merk dat er steeds meer dingen uit mijn jeugd naar boven komen en meestal word ik daar erg blij van. Er zijn ook moment dat er iets terugkomt dat ik denk, nou dat was ik liever vergeten. Maar gelukkig zijn die er niet zoveel. Het zijn veelal dingen waarvan ik eigenlijk een klein beetje was vergeten hoe het was. Vandaag waren er ook weer van die momenten. Zoals zo vaak op zondag wordt er nadat we thuis uit de kerk muziek opgezet. Meestal is dit omdat we dan met z'n tweeën in de kamer zitten, maar vandaag was het omdat ik er zin aan had. En dan grijp ik toch terug op de muziek uit mijn jeugd. Dan ga ik toch echt terug naar het massale samen zingen van psalmen oude stijl. Ik ben dan weer een beetje terug in Winsum, terug bij de familie op zondag als we samen zongen. Terug in de Obergumer kerk. Hard zingen samen met meneer Timmerman. Niet schreeuwen, maar gewoon goed je stem gebruiken. Samen boven de gemeente uit. Ik heb er altijd van genoten. Zelfs