Mijn columns en gedachten

Als mensen mij gaan vragen wat ik dit weekend heb gedaan, dan kan ik met een gerust hart zeggen, niet zoveel. Maar zal ik er dan bij zeggen, ik heb wel een heleboel geleerd. Ik heb geleerd dat ik kinderen heb die groot worden. Die zelfstandig aan het worden zijn, en dat ik kinderen heb die laten zien wat er mogelijk is als je je eigen plan trekt. Tevens heb ik eindelijk in de gaten gekregen dat één van mijn dochter wel heel erg veel op mij lijkt. Het arme kind, moet er alleen zelf nog aan wennen. Ik heb meer medelijden met mijn vrouw dan met mezelf, want nog een mij erbij lijkt me zeer moeilijk te handelen. Voor mij betekend het alleen maar dat ik meerdere malen met mezelf geconfronteerd ga worden. Ook niet altijd leuk, maar het geeft wel leer momenten. Bovendien zal ik nu misschien in gaan zien wat ik vroeger allemaal fout heb gedaan. En misschien kan ik m'n dochter behoeden voor het maken van dezelfde fouten die ik heb gemaakt. Eerlijk is eerlijk, ik heb het nooit zo willen zie

Het probleem met goede voornemens is dat ze goed zijn, en een voornemen. Of te wel je begint er aan maar komt tot de conclusie dat het weer te hoog gegrepen, of onuitvoerbaar is. Denkt opeens waar ben ik aan begonnen en laat ze dus maar los. Iedereen herkent wel zoiets. Ik ben ook zo iemand. Ik neem mijzelf elk jaar voor om niet in de valkuilen van het jaar daarvoor te stappen. Spreek dit ook uit tegen iedereen die het wil horen, zodat ik een beetje een stok achter de deur heb. Maar ja je raad het al... Te hoog gegrepen! Nog voordat ik er ook maar goed over na kan denken ben ik er alweer ingestapt. Lig ik alweer op de grond, ploeterend in de modder van de valkuil. Het zou toch anders moeten kunnen. Maar ja hoe dan? Ik kan de aard van het beetje niet veranderen. Z'n gedragingen misschien een beetje aanpassen, maar meer wordt moeilijk. Het al oude spreekwoord is zeker van toepassing. Je kent het wel, van die vos die kaal wordt. Dus hoe moet ik het dan oplossen? In m'n hutje op