Mijn wandelingen worden meer en meer momenten van bezinning. Elke keer weer verbaast het mij hoeveel rust er in mij komt als ik ben gaan wandelen. En het maakt niet uit of ik alleen of met mijn vrouw of iemand anders ga. Het is gewoon dat moment van eruit zijn. Weg uit de drukte van het gezinsleven, en weg van de drukte van het moeten. Eigenlijk zo bedenk ik mij net is dat wandelen net een vakantie. Want toen wij in de afgelopen week weg waren, waren we echt op vakantie. We waren dichtbij huis, maar toch heerlijk weg. We waren eruit. We vierden vakantie. 's Morgens uitslapen, warme broodjes eten. Boek lezen als het regent, spelletjes spelen als we er zin aan hebben en niets moet, maar bijna alles mag. Af en toe even naar buiten om te wandelen, een stadje in de buurt bezoeken als toerist. We waren gewoon echt weg. Vanmiddag toen de buien over waren, en de zon tevoorschijn kwam, moest ik eruit. Gewoon even wandelen in het dorp. Gewoonweg even weer een standaard middagwandeling in het