Mijn columns en gedachten

Groot is Uw trouw oh Heer, Dat bewees U ook dit jaar weer. Toen ik het moeilijk had, Zelfs toen ik U even vergat. Mooie dingen passeerden, Waarin we U vereerden, Maar ook minder fraai gebeurde, Datgene wat ons leven kleurde, Maar telkens Heer, Was U er weer, Die ons optrok uit de nood, Ons troost en liefde bood. Wil ook in het komend jaar, Als wij zijn in 't bangst gevaar Er voor ons zijn Heer, Ook als ik het niet leer. Leer me in U groeien, Leer me in U bloeien, Dit nieuwe jaar Heer, Zo spreekt mijn pen, De woorden uit die ik ken, Want ik vertrouw op U. Heer wil met ons gaan, En leer ons op eigen benen staan. Geef vrede Heer, Maar niet onze wil geschied, Maar d'Uw die alle ding gebied.

Sinterklaas en de Kerstman hebben toch best een heleboel gemeen met de boodschap die wij krijgen in de kerk, trok ik als conclusie. Reden van deze conclusie is het volgende; Sinterklaas en de Kerstman geven allebei cadeaus weg. Mooi verpakt zodat niet zichtbaar is wat er in zit. En je moet het wel uitpakken om te zien of het echt is wat je verwacht. Doe je dit niet dan zul je niet weten wat er verpakt is geworden. En zul je dus ook niet weten of het iets bruikbaars is. En dat is precies datgene wat ik wil benoemen nu. Alles wat je krijgt tijdens een kerkdienst lijkt verpakt maar wordt steeds verder uitgepakt en daar kun je helemaal niets tegen doen. Je moet wel luisteren en als je niet luistert wordt er gewoon verder uitgepakt, want er is wel iemand anders die luistert. En die ze wel mee openmaken wil. Met bovenstaande is het dus zo dat een kerstcadeau en een sinterklaas cadeau net als een christelijk cadeau altijd worden uitgepakt maar dat er verschil in zit op welke ma

"En waar rust en stilte samen zijn, daar opent zich de ziel en erkent beide als uitingen van Gods majesteit die beide niet anders dan lofprijzen. Gelukkig de mens die aan stilte gelaten rust vindt." Wat mag ik mijzelf dan gelukkig prijzen. Want ik vind het heerlijk om alleen rond te lopen in de rust en stilte van het Lauwersmeer of Noordpolderzijl. Ook ervaring ik diezelfde rust als ik op de fiets zit. Zou het daar dan ook van komen dat ik zo graag alleen fiets? Zou dat dan een van God gekregen mogelijkheid zijn om te ontspannen? Zou het "de kop leegmaken" dan een uiting zijn van Gods majesteit? Nu ik er even over heb nagedacht, heb de kop thee die ik had gemaakt leeg gedronken, denk ik inderdaad dat dit een van Hem afkomstig iets is. Het moet wel, want het dient de mens immers tot het tot zichzelf komen. En hoe dichter hij bij zichzelf komt, hoe dichtbij hij bij zijn Maker en Vader komt. Hoe meer ik denk aan hetgeen ik zojuist  heb opgeschreven, hoe meer ik te

Negen maanden lang Is de vrouw soms bang Maar leeft het kind in haar En groeit het wonderbaar Het hoort al elke stem en klank Dingen waar ik God voor dank Want in die negen maanden daar Maakt God het jonge leven klaar Klaar voor alles wat er komen gaat Maar zeker ook de dingen die Hij verborgen laat Hij geeft moeder en kind Dat wat Hij voor beide nodig vindt Ach mocht het zijn, Onbedorven, klein en fijn Mag het zijn onbezorgd en ongewis Levend, gezond en zeer gewild Ach mijn bede voor jou oh kind Is dat je God ooit vindt En dat je met Hem verder gaat En Hem erkend als steun en toeverlaat

Al lezende kom ik tot de conclusie dat er een hoop identiteit van mijzelf is verdwenen, maar ook is vervangen. Misschien moet ik er toch nog maar eens even over nadenken om in retraite te gaan. Lezen in het Woord ons gegeven, en luisterend naar de gezangen en voelend de kracht die in mij zit. Het levert volgens mij veel stof tot nadenken op. Niet alleen veel stof tot nadenken, maar denk dat ik door het lezen ook veel op mijzelf word terug geworpen. En dat ik veel meer zal gaan nadenken over datgene wat mij geleerd is en wat ik mijn kinderen aanleer. En ik vrees dat de conclusie dan gaat zijn, dat ik het niet goed doe. Denk ook niet dat mij ouders het goed gedaan hebben, maar de weg die ik ben ingeslagen zal dan zeker nadien tot inkeer leiden. Ik zal als een ander persoon eruit gaan komen dan de persoon die erin is gegaan. Dat zal dan denk ik ook terug te lezen zijn in de columns en gedichten die ik schrijf. Of het ook mijn christelijke gedachten zal veranderen? Weet ik niet. Het z

Zojuist naar zeer lang tijd weer eens een gedicht gemaakt en geplaatst op mn google blog. De reden hiervoor was een column uit de bundel van Antoine Bodar. De titel van de column is: Feest van Tederheid. Deze is opgenomen in het boek "Nochtans zal ik juichen" Elke keer als ik de titel lees, gaat ze zingen in mijn gedachten. Ben al op zoek geweest of dit misschien de titel van een lied is, maar ik heb ze niet gevonden. Vrees dat ik daarmee een ander lied gebruik voor de titel en de zelf bedachte tekst van dit lied. Want het lied gaat als volgt: "Ja nochtans zal ik juichen, voor God mijn Heer. Ja nochtans zal ik juichen, tot U oh God mijn Heer." Ik vind het een erg sterke tekst en heb ook sterk het gevoel nogmaals dat het uit een bekend lied komt. Wie hem heeft of weet waar ik het vandaan heb, laat het me weten. Mocht het zo zijn dat ik het mijzelf toch heb aan geleerd dan ben ik toch meer betrokken bij mijn geloof dan ik mij wel bewust ben. Want ik zeg dat ik jui

Kribbe leidt naar kruis, maar waarom leidt Kruis niet naar kribbe? Heer Jezus om het kruis door u gedragen, Mag ik door U alles vragen. Zal de Vader mij verhoren, En word ik telkens door U herboren. Wil mij dan ook horen, Als ik in mijn nood mij tot U richt En mijn pijn en verdriet tot U dicht Open dan Heer ook voor mij Uw oren. Want Heer, door Kribbe en Kruis Brengt U mij in het Vaderhuis Nu ben ik voor U aan het dichten, Om in mijn eigen hart vrede te stichten Hoor ik mijzelf tot U zingen, Van heel erg mooie en grootste dingen, Heer mijn gebed is nu bijna ten einde En ik weet dat u mij hebt gehoord Moge dan U vrede ons geleiden En van alle moeit' en zorg ons bevrijd

Elke keer als ik op de fiets zit verbaas ik me over mijn mede wielrenners. Verbaas niet zo zeer over de gewone toerfietser of mountainbiker. Die laatste groepen groeten je meestal wel, maar die mede wielrenners die kijken je aan met een air... Groeten niet, kijken gauw even naar soort fiets en trappen dan stoïcijns door. En als de kleding ze schijnbaar niet bevalt, dan krijg je in sommige gevallen niet eens een blik. Ik word er niet goed van. Nu ben ik zelf ook misschien op de fiets wel te sociaal, maar elkaar groeten als mede wielrenner is toch niet zo'n probleem? Waarom moet je persé afstand nemen? Waarom wil iemand persé eenzaam zijn, en denken dat hij of zij beter is dan een ander? Dit is natuurlijk maar een aanname en die zijn normaal gesproken fout. Ik heb er echt geen idee van wat het zou kunnen zijn. Een vorm van concentratie? Je kunt toch elkaar gewoon, net als de motorrijders onderling doen, middels een handopsteking groeten? Je hoeft niet eens wat te zeggen, gewoon