Mijn columns en gedachten

Het was weer eens zover, de zon scheen en ik was niet te houden om naar buiten te gaan om er van te genieten. Eigenlijk zou je dan op de racefiets moeten gaan, maar ik vind het wandelen momenteel leuker en het is makkelijker met werk. Tijdens het wandelen dwaalden mijn gedachten weer eens alle kanten op tot dat deze bleven steken op datgene wat er nu allemaal aan de hand is hier in ons kleine kikkerlandje. Dat landje wat altijd de braafste van de klas wil zijn en vind dat het het door haar uitgevonden polderen de beste oplossing is in alles. Wel ik ben het daar niet mee eens. Nu schrijf ik ook niet vaak over de dingen die spelen in de wereld. Ik vind dat moeilijk, maar ook gevaarlijk. Ik laat liever mijn licht schijnen over de dingen die mij overkomen, en waar ik last van heb. Maar deze keer dan  maar even niet. Want mijn gedachten bleven steken op de G's. Ik zag zag een bos maar de bomen niet meer. Ik snapte er toen ik er over na ging denken helemaal niets meer van. Nu hoor ik jul

Ik probeer nog steeds elke dag een wandeling te maken, heb ons dorp wel gezien eigenlijk maar ja waar moet je heen als je maar een uurtje hebt... Zo ook vandaag. Mijn gedachten gaan en gingen met me op de loop en daarom besloot ik om er maar even uit te gaan. De lucht grijs en bijna zwanger van de regen, kon mij er niet van weerhouden om te gaan. Dus de jas gepakt, nou dikke vest, schoenen aan én vast en gaan. Toen ik na ongeveer een anderhalve kilometer twee dames uit de gemeente tegen kwam werden mijn gedachten ruw verstoord. Moet jij niet werken? Was de eerste vraag. Jawel hoor antwoordde ik schuldbewust en kijkend naar mijn dienst telefoon. Maar ik heb de vrijheid om mijn eigen uren in te delen. O je werkt thuis? Was direct daarop de conclusie. Inderdaad antwoordde ik, terwijl ik eigenlijk heel graag verder wilde. Oh nou dan snappen wij het wel, want het is ook zo gezond dat wandelen. Toen had ik me stil moeten houden en doorlopen... Maar ja Ik moest natuurlijk wel even zeggen dat