Mijn columns en gedachten

  Ik ben een beetje blijven hangen in mijn vorige blog. Ik ben de afgelopen dagen een beetje in gedachten verzonken geweest. Af en toe een beetje terug in de tijd gelezen, gedacht en gekeken. En het gekke is als je dat doet terwijl je aan de wandel bent, dan mis je dingen die om je heen gebeuren. Maar toen ik het deed terwijl ik op de fiets zat in de afgelopen week, toen kwamen er dingen terug die ik niet had verwacht. Ik zag mezelf weer fietsen op hetzelfde fietspad, maar nu niet alleen maar samen met mijn vrouw en schoonfamilie. Maar hoe goed ik ook verder mijn best deed, ik kom me verder niets van de desbetreffende vakantie herinneren. Dat is dan wel weer typisch. Mijn gedachten gang terug in de tijd is ook wel confronterend. Ik probeer dingen terug te halen maar het meeste blijft hangen. Blijft steken in een grijs gebied. Net alsof het nog niet los mag komen ofzo. Nu heb ik niet zoveel herinneringen aan Texel, maar wel aan de reizen daar naar toe. Met de bus en een klein kind, opge

Tijdens mijn jaardag woensdag krijg ik een appje van iemand die schreef "En dan ineens ben jij jarig" Ze schreef nog veel meer, maar het feit dat ze ook nog uitlegde dat het zo gaat, dagen, weken maanden die voorbij vliegen zette mij wel even aan het denken. Want het is inderdaad zo. De de dagen, weken en maanden vliegen inderdaad voorbij. Voor mijn gevoel was het gisteren nog dat ik met iemand sprak die ik al maanden niet gezien heb. Dat ik in gedachten koffie gehaald heb voor iemand die al anderhalf jaar niet meer bij ons is. Het gaat inderdaad zo, de dagen, weken en maanden vliegen voorbij. En voor je het weet zijn het jaren en hoeft het niet meer. Dat is een rare gedachte en gewaarwording als je erbij nadenkt. En juist dat laatste wil ik niet teveel doen. Want dan kunnen er opeens wel heel veel momenten de laatste zijn. Dus ja ze vliegen allemaal snel voorbij, maar niet zo snel dat we telkens stil zouden moeten staan bij de laatste. Woensdag jarig, donderdag een afscheids