Toen ik gistermorgen door het dorp liep En iedereen goedemorgen toe riep Betrok mij een raar gevoel Een beklemmend raar idee Ik bedacht hier loop ik nu al een tijdje mee Waarom gaat iedereen zijn eigen weg Terwijl ik toch gewoon goedemorgen zeg Waarom ga jij naar links en ik naar rechts Waarom gaan we niet gezamenlijk op Hebben we soms allemaal een bord voor onze kop? Of komt dit nog van vroeger uit Zodat nu iedereen zijn eigen kerkklok uit? In plaats van gezamenlijk sterk te staan Lopen we dus liever ieder langs eigen spoor en baan Dat is dus het rare gevoel Snap je wat ik bedoel? We zijn allemaal onderweg Zijn allemaal op zoek naar het ultieme doel Maar missen allemaal voor open doel Ja ook ik doe daaraan mee, Soms zelfs in een heel erg mooie één twee Misschien moeten we van elkaar gaan leren In plaats van elkaar beconcurreren Zodat we eindelijk één front gaan vormen Hoe dan de storm ook moge woeden HIJ zal ons daar dan voor behoeden Misschien als ik deze week nog eens door