Mijn columns en gedachten

 Je was een stem in mijn hoofd, Aanwezig, echt niet uitgedoofd Maar een geweten wat ik af en toe mocht horen Alsof je als geest af en toe even kwam storen. Meestal kwam je als het teveel dreigde te worden Dan kwam je weer vertellen dat het ritsje open moest Voor anderen kwam je waarschijnlijk op een zelfde manier voorbij Maar voor de meesten nu aanwezig, was je de vraag: Wie is hij? Die kennen je niet meer Als je dan nog eens langs kwam deed dat je het meeste zeer. Daarom had je definitief vaarwel gezegd Had je ons afgelegd Nu ben je zo maar weg Ben je een woord geworden dat ik zeg Maar je blijft voor altijd mijn geweten Nooit zal ik die metafoor van je vergeten Ik heb spijt dat ik niet beter m'n best heb gedaan Spijt dat het contact verwaterd is Waarom is het me niet gelukt Dat is wat er nu zwaar op mij drukt Je bent er niet meer En dat doet zeer! Ik kan er niets meer aan doen Het is voorbij, einde, schluss Vriend je stem leeft voor altijd voort Onze foto staat in mijn geheugen ge

Wat een ongelofelijke rollercoaster hebben wij achter de rug. Van happy family naar down family terug naar happy family. Althans dat is de bedoeling van het hele feestje maar we hopen dat het ook gaat lukken. Wat er aan de hand is? Nou dat zal ik jullie vertellen, maar daarvoor moeten we wel een goede week terug in de tijd. Aan het einde van de vorige week waren we heerlijk aan het eten, ook ons aan huis komende kind was aanwezig. Tijdens deze maaltijd werd één van de meiden overvallen door zulk een sterke niesbui dat wij massaal zeiden Corona! Oh wij arme onwetenden! Hierop werd een zelftest uit de doos gehaald en getest. Vol ongeloof en en vol bravoure bleek binnen de minuut na testen dat deze positief uitsloeg. Ik kan jullie niet uitleggen wat er dan met je gebeurd... Echt niet! Als je al zolang zonder testen, en met bijna geen contact door deze periode heen komt en dan zomaar uit het niets is er iemand uit het gezin positief? Nogmaals je kunt je niet voorstellen wat dat met je doet

 Het probleem met het schrijven van blogs is dat je soms een onderwerp in je hoofd hebt zitten, maar dat deze er niet uit wil. Nu heb ik wel vaker problemen tijdens het schrijven van blogs, maar dat gaat dan meestal over het feit dat ik eigenlijk niet weet waarover ik wil schrijven. Niet zoals nu dat ik wel een onderwerp heb, maar dat deze er niet uit wil. Nu hoor ik je denken, wat zit er in je hoofd dan? Wel dat gaat over een beeld van een pion voor een spiegel. Deze ziet zichzelf niet als pion terug in de spiegel, maar als koning. Ik vind dat zo'n mooi beeld, kan er ook zeer zeker wat mee, maar weet niet hoe ik het aan jullie kan overdragen. Dit beeld van de pion laat mij niet los. Want het geeft wat mij betreft zo goed weer hoe het in elkaar steekt. De pion ziet zichzelf in de spiegel terug als koning. De omgeving van de pion ziet hem echter alleen maar als pion en behandeld hem ook zo. Er zijn maar een paar die hem behandelen op de manier zoals hij het zelf ook ziet namelijk al