Mijn columns en gedachten

Het einde van de maand nadert en ik heb geloof ik deze maand een tweetal blogs geschreven. Eentje ging over weekend stress en het andere over de draai naar positief denken. Welnu ik heb middels de als tweede genoemde de eerste proberen om te draaien, of beter terug te draaien. En ik heb het idee dat het me wel gelukt is. Vorig weekend was heel gezellig en ik had absoluut geen drang om aan het werk te willen zijn en ik heb opeens heel erg veel zin aan het komend weekend. Wat heerlijk. Wat betreft de positieve gedachten gang, merk ik dat er in de wereld nog een hoop valt te verbeteren. Dus moeten we vanuit onszelf gewoon door blijven gaan met het positief oppakken van alle dingen die er gebeuren. Het spreekwoord niet klagen maar dragen is wat mij betreft volkomen van toepassing. Natuurlijk is het het vervelend dat niet alles alweer mag, maar bekijk het eens van een andere kant. Wat kunnen we blij zijn dat er al zoveel dingen weer mogen. Immers we sporten alweer buiten, we mogen weer fami

Wat ik van mijzelf momenteel niet begrijp is dat ik het weekend vervelend begin te vinden. Voorheen was er niets aan de hand, vond ik het heerlijk om een paar dagen niet bezig te zijn met werk, maar nu? Man ik ben alle structuur die er anders is op eens helemaal kwijt. Alles is opeens anders, heel raar. Je zou toch denken dat er wat dat betreft niets veranderd is in de afgelopen weken. Want het werk gaat gewoon door, en het contact met mensen gaat gewoon door. Dus geen idee wat er gaande is, maar dat ik het vervelend en raar vind is zeker. Maar ondanks deze veranderingen lopen we de laatste weken op de zaterdag en zondag wel erg mooie wandelroute met z'n tweeën. Heerlijk door de natuur dwalen. Genieten van vogels, bloemen en planten. Mooie luchten en de warmte van de zon. Maak foto's met m'n telefoon tijdens het wandelen die ik met m'n gewone camera nog nooit gemaakt heb. Daar geniet ik zo van, dat ik er over denk om van al deze foto's maar een aparte map ga maken

Ik ben er klaar mee, spuugzat van en wil er eigenlijk ook zo weinig mogelijk van horen. Neeh ik steek mijn hoofd niet in het zand, dat mogen anderen doen, ik wil er gewoon niets meer over horen. Want het is alleen maar negatief, afkrakend en nooit genoeg. Dus nogmaals ik ben er zat van! Ik kan het niet veranderen, maar misschien kan ik wel een andere geluid iets positiefs in de wereld proberen te brengen. En misschien willen jullie als lezers hier ook wel aan mee werken, maar dat laat ik aan jullie zelf over. Deze pandemie die nu over de wereld raast, heeft voor mij een voordeel. Ik wandel elke avond samen met mijn vrouw, of ik wandel alleen. Ik zie opeens andere dingen in het dorp waar ik woon. Dingen die ik voorheen ook wel zag, maar niet zoals ik ze nu zie. Ik maak foto's van plaatsen, waar ik later naar terug kijk en denk is dat bij ons? Wat mooi. Ik leer mensen beter kennen nu. Weet langzaamaan precies wie belangstelling heeft voor een ander en wie niet. Merk aan mijzelf dat