Mijn columns en gedachten

 De tijd gaat waar je ook bent De tijd is je leidende ster Welke schijnt je hele leven door Die je laat voelen en bewegen Mijn dromen zijn ver weg Die van jou een deel Van geheime sprookjes Gedroogd op de vleugels van een mysteriemolen Windmolen, windmolen, blijf draaien Laat me de weg zien, breng me vandaag Windmolen, windmolen, harten verlangen Verlangen naar liefde en een kans om vrij te zijn Voel je niet alleen en depressief Uiteindelijk komt er iemand Om je struikelende geest te kalmeren Om het weg te houden van de boze storm Windmolen... Bovenstaande is vrij vertaald naar Windmill van Helloween. Ik moest aan het nummer denken toen vanmorgen aan de wandel was. De wind in de rug waardoor ik harder liep dan gedacht, om vervolgens na een bocht de wind in de zij te hebben. Hier zag ik ook weer van dichtbij de grote windmolen die ons dorp rijk is. Privé neergezet, man wat een gevaarte is dat, maar wat een heerlijk ijkpunt om te zien waar de wind wegkomt. Maar goed ik liep daarlangs en

Er zijn van die momenten in je leven die je liever overslaat maar die telkens terugkomen. Bij mij is dat het niet kunnen verwerken van tegenslagen die ik niet gepland heb. Dingen die niet werken zoals ik van ze verwacht. Als dat gebeurd ben ik de rest van de dag van de kaart, of beter gezegd van slag. Dan kan er nadien nog zoveel goed goed gaan, maar dat weegt niet op tegen datgene wat er misging. Het meest vervelende van dit alles is eigenlijk wel het feit dat mijn omgeving dan zoveel last van mij heeft. Ik weet dit, herken dit maar kan er niet zoveel aan doen. Weet nadien ook eigenlijk hoe ik dit weer goed moet of kan maken, en ga daarom dan meestal ook maar gewoon weer mijn eigen gang in de hoop dat anderen dit dan ook doen. Ik hoop dat het na verloop van tijd dan weer rustig wordt in ons huis, zodat iedereen niet langer om mij op zijn tenen of eieren hoeft lopen. Eigenlijk is bovenstaand plaatje wel een goed afspiegeling van wat zich dan afspeelt in mijn hoofd. Misschien zou een pl