Mijn columns en gedachten

Als je wereld klein is En je niet meer weet wat liefde is? Wat moet je dan? Als je denkt dat mensen je pijn niet begrijpen En je dus alleen in het donker zit Wat moet je dan? Als alles van je weg glijdt En je tegen alledaagse dingen strijd Wat moet je dan? Waar moet je heen? Waar vindt je de schouder om op te huilen? Waar die liefdevolle arm? Waar de knuffel die je nodig hebt? Weet je? er is altijd één die je hoort Die altijd luistert en je nooit ergens mee stoort Soms moet je er op gewezen worden Soms vindt je hem in één keer Blijf niet alleen in pijn en verdriet maar zoek degene die je ziet Want alleen? Red je het niet! Vergeet het dus niet! Er is altijd één die je ziet! Dan wordt donker licht Zwart wordt wit Pijn wordt accepteren En dat door opnieuw liefde te leren!

Hoe herkenbaar het verhaal hieronder voor een blogger zoals ik ben. Misschien zelfs wel voor de persoon die ik ben. Maar wat verschrikkelijk heerlijk dat er dit soort verhalen zijn. ============================================================== De eekhoorn zat op de tak voor zijn deur en voelde zich moedeloos. Het was een eigenaardig gevoel dat hij wel vaker had als het slecht weer was of als er een hele dag niemand toevallig langskwam. De mier had hem verteld dat dat gevoel moedeloosheid heette. Het was een grijze dag en de eekhoorn kon maar niet besluiten om naar binnen te gaan. Hij pakte een stuk berkenschors dat naast zijn deur lag en begon zomaar een brief te schrijven. ‘Beste’ schreef hij. Toen stopte hij. Beste wie? dacht hij. Hij kon niemand bedenken. Hij zuchtte en schreef verder. Beste, Ik wou dat ik eens Meer schreef hij niet. Dat heb ik altijd als ik me moedeloos voel, dacht hij. Dan weet ik niet wat ik wil. Er stak een klein briesje op dat de brief uit zijn handen

Een week voorbij Jij zorgt voor mij? Ja lieverd ik zal om je denken Je mijn liefde schenken Een maand voorbij Zorg je nog steeds voor mij? Ja lieverd je maakt me nog steeds blij, Daarom ben ik ook nog steeds dichtbij Een jaar voorbij Ben je nog steeds bij mij? Ja lieverd weet je dat niet meer? Ben je nu alles vergeten? Weet je niet meer hoe wij heten? Weet je niet meer wie we zijn? Oh wat doet deze ziekte pijn Maar die arm Die lach, van iedere dag Die geeft me zoveel vreugde Dat doet me zoveel goed Daardoor ga ik door, Elke dag met nieuwe moed.