Mijn columns en gedachten

Soms is het leven raar Nee, zeg maar gewoon het is zwaar Soms dan weet je het niet meer Dan doet het leven je gewoon zeer Soms kom je op een punt... Mijn leven is totaal ontwricht Vandaag las ik dit nieuwsbericht Het leven gaat gewoon door Een auto in de sloot Een mens gaat dood Groningen in de mist Heb ik nog iets nieuws gemist? Mijn leven is totaal ontwricht Vandaag las ik dit nieuwsbericht Het leven gaat gewoon door Gelukkig Nieuwjaar Vindt u het erg als ik me daar niet blind op staar Want niet iedereen beleeft het zo Zeker niet de inzittenden van die ene auto Mijn leven is totaal ontwricht Vandaag las ik dit nieuwsbericht Het leven gaat gewoon door Nu zit ik hier Op is het flesje bier Het vuurwerk klinkt Knallen overal Maar nergens een mooie lichtstraal Alleen in de stoel Is mijn dierbare gevoel Dat ik het niet alleen hoef doen Mijn leven is totaal ontwricht Vandaag las ik dit nieuwsbericht Het leven gaat gewoon door Nu dringt het tot mij door Het had ook heel anders kunnen zijn Tr

Zo aan het einde van het jaar, vlak voor de kerstdagen begint er ook bij mij iets van bezinning te komen. Nadenken over het afgelopen jaar. Nadenken of ik alles wat we in het afgelopen jaar gedaan hebben, en hebben meegemaakt nog weet. En eerlijk gezegd, ik ben voor mijn gevoel een heleboel kwijt. We hebben zoveel individuele dingen gedaan, dat het ook bijna onmogelijk is om alles nog te weten. We hebben zoveel dingen meegemaakt dat ik niet meer weet wat echt is en wat niet. Dus ik houd me maar vast aan alle dingen die ik nog wel weet. Die geweldige vakantie in Lissabon, die lange fietstocht alleen, het uit eten. Het spontaan naar Lauwersoog gaan omdat we geen zin aan koken hadden. Een kleine greep uit alle mooie dingen. En eerlijk is eerlijk, ik word er heel blij van. Ik geniet direct weer na nu ik deze dingen heb genoemd. En dan heb ik nog niet eens genoemd dat ik dit jaar voor het eerst door de 5000 kilometer op de fiets ben gegaan. Alles met elkaar is het een gewoon een top jaar ge

Ik kan over heel veel dingen van alles schrijven. Maar ik denk dat de meeste lezers van mijn blog bij de meeste dingen zullen afhaken. Meestal schrijf ik over de dingen die mij bezighouden, of over dingen die actueel spelen. Maar daar heb ik nu even geen zin in. Ik merk namelijk aan mijzelf dat het tijd wordt dat mensen mij gaan zien zoals ik echt ben. Niet verscholen achter allerlei excuses, of achter allerlei gezichten. Neeh het is tijd voor de echte Johan. Of dit nu wijs is of niet, het is zoals ik het wil. Dan maar minder geliefd of herkenbaar, dan maar niet begrepen, doet me niets meer. Ik wil zijn wie ben, wat ik ben en hoe ik ben. Dus op naar de verandering voor mensen. Best wel spannend, maar ik heb er wel zin in. Het gaat denk ik ook wel een zware dobber worden, want ik zal mezelf in moeten houden. Zal me soms moeten laten gaan omdat ik zo ben. Maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het aan het einde van de rit alleen maar beter geworden zal zijn. Immers ben ik nu