Mijn columns en gedachten

Nog 3 dagen werken en een dag op werkbezoek en dan is het zover, vakantie. Geen werk, geen verplichtingen en doen waar je zin aan hebt. Als ik echter denk aan datgene wat hiervoor nog allemaal moet gebeuren, dan word het me bang te moede. Want we hebben nog geen idee wat we allemaal gaan doen. Alleen het feit dat we een camper hebben, en naar Frankrijk gaan ligt vast. Wat we precies na die week daar gaan doen? We hebben nog geen idee. We hebben al wel heel veel besproken, maar nog niets vast gelegd. Nu ben je met een camper wel heerlijk mobiel, maar toch... Een paar dagen een uitval basis hebben om vakantie te vieren is toch ook wel lekker. Dit zwaard van Damocles hangt al weken boven ons hoofd, maar we ondernemen geen van beide echt actie om dit te gaan oplossen. We moeten net als met de kleding en andere dingen er echt even voor gaan zitten. Want nu is het net als met het lied wat vanmiddag in mijn hoofd zat: "Zomaar te gaan met een stok in je hand, zonder te weten wat je zult e

 In mijn gedachten ben ik al heel erg ver met deze blog, maar nu ik er aan wil beginnen heb ik helemaal niets meer in gedachten. Heb ik zoals zo vaak helemaal niets om over te schrijven, en dat terwijl er zoveel om ons heen gebeurd. Iets met plastic en geld, iets met stikstof, boeren, politici en ga zo maar door. Maar dat is niet mijn stiel van van schrijven. Neeh het moet gaan over mijzelf of wat mij bezighoudt. Grrrrrr hier kan ik niet tegen. Dit is net zoiets als het resultaat van het papa helpen met de lekkerij in zijn vogelhok.  Mijn jongste broer heeft een mooi nieuw dak op de volière gelegd. Het oude was af en eerlijk is eerlijk hij heeft dit goed gedaan. Echter blijkt er nu met de regen een beetje lekkerij te zijn bij de toegangsdeur. Hier drupt het hard en als het zo blijft dan gat het ten koste van de deur. Mijn vader belt hem op om te vragen of hij dit wil komen repareren want hij wil zijn deur graag behouden. Broertje komt gaat aan de slag, maar ziet het even niet meer. Nie