Mijn columns en gedachten

Zo heel soms gebeurd het dat je geleefd wordt door de dingen der tijd. Ook in de afgelopen de week was er weer zo'n moment. Dit moment duurt ook nog wel even denk ik. Want hoe anders wordt het leven als de dokter gelijk heeft. Dan stort mijn wereld in denk ik. Dan weet ik even niet meer waar ik het moet gaan zoeken. Dan snap ik niet dat het mij moet gebeuren, en wanneer ik dit had moeten voelen of merken. Dan wil ook weten of dit een gevolg is van het C-virus, of dat er gewoon aanleg was en ik door mijn gezondere levensstijl, lees meer beweging in het afgelopen jaar, dit zelf naar boven heb gebracht. Waar ik het over heb? Wel naar het schijnt krijgt mijn hart, rikketik zegt de jongste, af en toe te weinig zuurstof. Hierdoor kan een beknellend gevoel op de borst ontstaan, want beschreven kan worden als pijn op de borst. Ik ervoer in de periode nadat ik weer was gaan lopen thuis steeds vaker een drukkend gevoel aan de linkerkant van mijn borst. Af en toe had ik zelfs het idee dat ijn

 Toen ik vanmiddag weer aan de wandel was overkwam mij datgene wat me dan wel vaker overkomt, namelijk dat ik in gedachten verzonken raak. Dan springen mijn gedachten van hot naar her, of ze blijven bij één onderwerp en diepen dat gedurende de wandeltocht helemaal uit. Meestal kom ik dan uitgeputter thuis dan dat ik ben weggegaan. Nu kwam ik dat vandaag ook, maar dat kwam niet alleen van deze uitputtende gedachten, neeh deze keer speelde ook mee dat ik voor het eerst na de Corona besmetting weer eens een rondje van meer dan 5 kilometer had gelopen. Waar mijn gedachten me deze keer mee naar hadden toegenomen? Dat zal ik jullie vertellen. Ik ben al een tijdje bezig met het lezen in "De kinderen van Spiegelgrund" Dit is een roman die beschrijft in fictieve vorm wat er allemaal gebeurd met Adrian Ziegler. Wat er met hem gebeurd als hij in het paviljoen voor 'nutteloze kinderen' terecht komt. Het is een historisch verhaal wat alleen maar in fictieve vorm geschreven kan wor

Hoe begin je een eerste blog in een nieuw jaar? Afgezaagd? Of ga je gewoon schrijven? Ik heb besloten dat ik het maar gewoon afgezaagd doe, door iedereen een gelukkig en fijn 2022 te wensen. Ik hoop dat al onze wensen waarheid mogen worden dit jaar. Zo dat was het begin. Afgezaagd misschien, maar het geeft wel een prettig gevoel. Welkom allemaal in het jaar 2022 waarin ik hoop verder te gaan zoals ik in de afgelopen tijd aldoor heb gedaan. Schrijven over datgene wat me in mijn hoofd bezighoudt, en wat ik daardoor wil delen.  De tweede nacht van dit nieuwe jaar was er direct één die direct in het boek der vergetelheid mag wat mij betreft. Al waren de herinneringen die boven kwamen wel grappig. Bleek ik toch nog meer te weten over vroeger dan ik dacht. Maar dat was ook het enige voordeel. Want zoals jullie vast uit eigen ervaring weten, is er niets vervelender dan niet in slaap kunnen komen. Ook al ben je moe genoeg, maar het lichaam wil niet. Bij mij gaat het dan zo dat direct mijn geda