Je was een stem in mijn hoofd,
Aanwezig, echt niet uitgedoofd
Maar een geweten wat ik af en toe mocht horen
Alsof je als geest af en toe even kwam storen.
Meestal kwam je als het teveel dreigde te worden
Dan kwam je weer vertellen dat het ritsje open moest
Voor anderen kwam je waarschijnlijk op een zelfde manier voorbij
Maar voor de meesten nu aanwezig, was je de vraag: Wie is hij?
Die kennen je niet meer
Als je dan nog eens langs kwam deed dat je het meeste zeer.
Daarom had je definitief vaarwel gezegd
Had je ons afgelegd
Nu ben je zo maar weg
Ben je een woord geworden dat ik zeg
Maar je blijft voor altijd mijn geweten
Nooit zal ik die metafoor van je vergeten
Ik heb spijt dat ik niet beter m'n best heb gedaan
Spijt dat het contact verwaterd is
Waarom is het me niet gelukt
Dat is wat er nu zwaar op mij drukt
Je bent er niet meer
En dat doet zeer!
Ik kan er niets meer aan doen
Het is voorbij, einde, schluss
Vriend je stem leeft voor altijd voort
Onze foto staat in mijn geheugen gegrift
Onze gesprekken en je reacties ook
Schijnbaar hoort het zo
Bedankt dat ik je vriend heb mogen noemen
Bedankt dat we konden en mochten samenwerken
In de komende dagen zal ik dit verlies verwerken
Ik zal de rits openen en gaan spoelen
En zal daarbij je aanwezigheid gaan voelen.
Vaarwel! en Bedankt!
Reacties
Een reactie posten