Doorgaan naar hoofdcontent

Kijk in de spiegel


 Het probleem met het schrijven van blogs is dat je soms een onderwerp in je hoofd hebt zitten, maar dat deze er niet uit wil. Nu heb ik wel vaker problemen tijdens het schrijven van blogs, maar dat gaat dan meestal over het feit dat ik eigenlijk niet weet waarover ik wil schrijven. Niet zoals nu dat ik wel een onderwerp heb, maar dat deze er niet uit wil. Nu hoor ik je denken, wat zit er in je hoofd dan? Wel dat gaat over een beeld van een pion voor een spiegel. Deze ziet zichzelf niet als pion terug in de spiegel, maar als koning. Ik vind dat zo'n mooi beeld, kan er ook zeer zeker wat mee, maar weet niet hoe ik het aan jullie kan overdragen.

Dit beeld van de pion laat mij niet los. Want het geeft wat mij betreft zo goed weer hoe het in elkaar steekt. De pion ziet zichzelf in de spiegel terug als koning. De omgeving van de pion ziet hem echter alleen maar als pion en behandeld hem ook zo. Er zijn maar een paar die hem behandelen op de manier zoals hij het zelf ook ziet namelijk als koning. Natuurlijk is hij geen koning. Natuurlijk neemt hij geen beslissingen als ware hij koning, maar hij is het wel. Hij is in zijn eigen wereld en omgeving een koning die gewaardeerd wordt, die kan leven in zijn eigen pracht en praal. Dat dit niet de pracht en praal is van een ander? Jammer dan. Kijk maar in zijn spiegel. Daar staat een pion voor, en het spiegelbeeld laat een koning zien.

Dat beeld van deze pion heeft ook een keerzijde. Die keer zijde is dat er pionnen zijn die dit beeld ook zien, maar er zich ook zo naar gedragen. Zij leven als koning, gedragen zich als koning en alle andere pionnen zijn minderwaardig. Immers zij zijn de beste pion. Er kan niemand aan het tippen. Zij wijzen op het spiegelbeeld. Kijk daar zie je me. Een prachtige, machtige koning! Dus doe wat ik zeg en betuig mij mijn respect.
Deze pionnen maken het kapot voor de rest, en zorgen voor een negatieve uitstraling van de pionnen naar de rest van de stukken. Hier hebben de rest van de pionnen last van, waardoor hun zelf beeld lager en minder wordt. 

Als ik bovenstaande beeldspraak zou moeten gaan vertalen naar de huidige praktijk, dan ben ik bang dat er hele rare dingen gezegd gaan worden. Dat ik ga wijzen naar mensen waar ik niet naar wijzen wil. Ik laat het dus graag over aan de lezer om een eigen beeld te gaan vormen. Wees die pion die voor de spiegel staat. Kijk om je heen naar de andere pionnen, en bedenk of ze last hebben van pionnen die zorgen voor een negatief zelf beeld. Help hen om terug te keren naar hun eigen spiegel zodat ze weer die koning terug gaan zien. Die koning die ze zijn.

Ik wens jullie veel schaakplezier, en hoop dat je als pion verder over het schaakbord van het leven mag lopen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Zonnehulp voor grijze wolken

 Vandaag weer ervaren dat het liedje wat Henny Huisman zingt bij de surprise show niet klopt. Het onverwachte is niet altijd de mooiste prijs. Het is vaak het diepste dal wat je kan overkomen. Of het brengt je even compleet van slag en ver weg in de gedachten. Mij leidde het vandaag gedurende een half uur even goed af van mijn werk. Het werd nog extra benadrukt omdat ik op de fiets heel erg bij mijzelf gekomen was. Net had ervaren dat ik over bepaalde dingen heen ben. Dat ik daar voor mijzelf grapjes over kan maken. En dan komt er zo'n bericht. Ik snap het niet, laat staan dat ik het begrijp.  Nu hoor ik jullie denken: Waar gaat het over? Maar omwille van mijzelf en anderen ben ik niet van plan hierover uit te weiden. Ik wil alleen schrijven over het feit dat sommige onverwachte dingen kunnen leiden tot mooie dingen, maar dat ik tot op heden vaak het tegenovergestelde ervaar. Dat het juist brengt waar ik niet van uitgegaan ben. En juist daardoor kwam ik in diepe zwarte gaten terech

Het einde van het perron

Met het gevaar dat het verkeerd uitgelegd gaat worden ben ik deze keer begonnen aan deze blog. Ik heb namelijk het gevoel dat ik aan beland ben op het einde van het perron. De trein is even terug al gestopt. Ben uit gestapt en heb de laatste meters per voet afgelegd. Uiteindelijk ging dit niet zo snel als toen ik in de trein zat, maar ben er wel gekomen. Nu sta ik op het het randje van het perron en staar. Staar in de leegte die ik voor mij zie. Er liggen rails maar er rijden geen treinen. Achter mij is het een drukte van belang, mensen die in en ut de treinen springen die aankomen en vertrekken. Maar ik zie ze niet rijden. Er komt geen trein achterop of voorbij, het is stil voor mij uit. Is dit nu het einde van mijn carrière? Ben ik nu klaar? Is er geen nieuwe uitdaging? Ik heb afgelopen weekend net een droom uitgesproken tegen de jongste, en nu zie ik mijzelf hier staan. Beetje dubbelop. Ik hoor geweldige muziek voorbijkomen op GNR en op SevenFM, maar het heeft deze keren geen invloe

Dankzij de broers

 In mijn gedachten ben ik al heel erg ver met deze blog, maar nu ik er aan wil beginnen heb ik helemaal niets meer in gedachten. Heb ik zoals zo vaak helemaal niets om over te schrijven, en dat terwijl er zoveel om ons heen gebeurd. Iets met plastic en geld, iets met stikstof, boeren, politici en ga zo maar door. Maar dat is niet mijn stiel van van schrijven. Neeh het moet gaan over mijzelf of wat mij bezighoudt. Grrrrrr hier kan ik niet tegen. Dit is net zoiets als het resultaat van het papa helpen met de lekkerij in zijn vogelhok.  Mijn jongste broer heeft een mooi nieuw dak op de volière gelegd. Het oude was af en eerlijk is eerlijk hij heeft dit goed gedaan. Echter blijkt er nu met de regen een beetje lekkerij te zijn bij de toegangsdeur. Hier drupt het hard en als het zo blijft dan gat het ten koste van de deur. Mijn vader belt hem op om te vragen of hij dit wil komen repareren want hij wil zijn deur graag behouden. Broertje komt gaat aan de slag, maar ziet het even niet meer. Nie