Doorgaan naar hoofdcontent

Zichtbaar onzichtbaar

Ik vraag me wel eens af wat mensen van mij zouden vinden als ik geen Facebook had, geen Twitter, geen Instagram of WhatsApp. Niet schreef of fietste maar gewoon een grijze muis was. Zouden mensen mij dan net zo waarderen als nu? Zouden ze me dan net zo accepteren als nu? Of zouden ze me niet herkennen? Of niet willen kennen? Zou ik überhaupt in beeld zijn bij andere mensen? Of zou ik een grijze muis zijn en gewoon m'n dingen doen zonder dat iemand hier iets van zou moeten/willen/kunnen vinden? Zo heel af en toe vraag ik mij dat af.

En jij? Heb jij dat ook? Of doe je er sowieso niet aan mee? Houdt je je sowieso alleen maar bezig met je eigen leven? Ik ben er best wel benieuwd naar.

Ik merk dat ik het vervelend begin te vinden om overal iets van te moeten vinden. Het gaat me ergeren dat alles wat je mee maakt op sociale media gedeeld moet worden. Terwijl mensen in het openbaar aanspreken er soms niet meer bij is. Wel iemand online durven neersabelen, maar in de praktijk niets zeggen. Ik heb daar moeite mee. Maar ja, misschien ben ik wel anders dan een ander. Ben in ieder geval uniek. Niet enig in mijn soort, maar wel uniek.

Het mooie is dat ik mijzelf gecontroleerd heb en zag dat ik de sociale media eigenlijk weinig meer gebruik. Alleen op Facebook komen af en toe wat foto's en zo'n twee keer per maand een blog link. Maar verder? Ik lees alleen maar mee. Misschien veroorzaakt dat mijn gedachten wel. Komt het daardoor dat ik me er niet zo thuis meer voel. Ergens ben ik er ook niet zo rouwig om. In de komende tijd zal ik wel weer enige albums plaatsen en ook de blogs zullen wel geschreven worden. Maar toch...

Al typend op mijn telefoon, terwijl ik buiten onder de overkapping lig, vind ik het een heerlijke gedachte dat ik dus ook best zonder alle media besta. Dan lijk ik misschien minder aandacht te krijgen, maar leef ik gewoon door. En heel erg eerlijk? Ik zou willen dat ik het kon, maar ja mijn nieuwsgierigheid hé. En dat moet ook gezegd worden, ik heb een account nodig voor mijn werkzaamheden voor de website die ik beheren mag.

Mocht je me de komende tijd dus eens missen op de sociale media? Bel me dan eens op, misschien ben ik wel in de buurt of maken we gewoon een afspraak. 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Zonnehulp voor grijze wolken

 Vandaag weer ervaren dat het liedje wat Henny Huisman zingt bij de surprise show niet klopt. Het onverwachte is niet altijd de mooiste prijs. Het is vaak het diepste dal wat je kan overkomen. Of het brengt je even compleet van slag en ver weg in de gedachten. Mij leidde het vandaag gedurende een half uur even goed af van mijn werk. Het werd nog extra benadrukt omdat ik op de fiets heel erg bij mijzelf gekomen was. Net had ervaren dat ik over bepaalde dingen heen ben. Dat ik daar voor mijzelf grapjes over kan maken. En dan komt er zo'n bericht. Ik snap het niet, laat staan dat ik het begrijp.  Nu hoor ik jullie denken: Waar gaat het over? Maar omwille van mijzelf en anderen ben ik niet van plan hierover uit te weiden. Ik wil alleen schrijven over het feit dat sommige onverwachte dingen kunnen leiden tot mooie dingen, maar dat ik tot op heden vaak het tegenovergestelde ervaar. Dat het juist brengt waar ik niet van uitgegaan ben. En juist daardoor kwam ik in diepe zwarte gaten terech
Een reactie posten
Meer lezen

Het einde van het perron

Met het gevaar dat het verkeerd uitgelegd gaat worden ben ik deze keer begonnen aan deze blog. Ik heb namelijk het gevoel dat ik aan beland ben op het einde van het perron. De trein is even terug al gestopt. Ben uit gestapt en heb de laatste meters per voet afgelegd. Uiteindelijk ging dit niet zo snel als toen ik in de trein zat, maar ben er wel gekomen. Nu sta ik op het het randje van het perron en staar. Staar in de leegte die ik voor mij zie. Er liggen rails maar er rijden geen treinen. Achter mij is het een drukte van belang, mensen die in en ut de treinen springen die aankomen en vertrekken. Maar ik zie ze niet rijden. Er komt geen trein achterop of voorbij, het is stil voor mij uit. Is dit nu het einde van mijn carrière? Ben ik nu klaar? Is er geen nieuwe uitdaging? Ik heb afgelopen weekend net een droom uitgesproken tegen de jongste, en nu zie ik mijzelf hier staan. Beetje dubbelop. Ik hoor geweldige muziek voorbijkomen op GNR en op SevenFM, maar het heeft deze keren geen invloe
Een reactie posten
Meer lezen

Dankzij de broers

 In mijn gedachten ben ik al heel erg ver met deze blog, maar nu ik er aan wil beginnen heb ik helemaal niets meer in gedachten. Heb ik zoals zo vaak helemaal niets om over te schrijven, en dat terwijl er zoveel om ons heen gebeurd. Iets met plastic en geld, iets met stikstof, boeren, politici en ga zo maar door. Maar dat is niet mijn stiel van van schrijven. Neeh het moet gaan over mijzelf of wat mij bezighoudt. Grrrrrr hier kan ik niet tegen. Dit is net zoiets als het resultaat van het papa helpen met de lekkerij in zijn vogelhok.  Mijn jongste broer heeft een mooi nieuw dak op de volière gelegd. Het oude was af en eerlijk is eerlijk hij heeft dit goed gedaan. Echter blijkt er nu met de regen een beetje lekkerij te zijn bij de toegangsdeur. Hier drupt het hard en als het zo blijft dan gat het ten koste van de deur. Mijn vader belt hem op om te vragen of hij dit wil komen repareren want hij wil zijn deur graag behouden. Broertje komt gaat aan de slag, maar ziet het even niet meer. Nie
Een reactie posten
Meer lezen