Doorgaan naar hoofdcontent

Sorry, dat ik wel heb genoten

Waarschijnlijk word ik met de nek aangekeken als ik vertel dat ik het na de eerste helft van vanavond wel gezien had, en ben gaan wandelen. Mocht dat inderdaad zo zijn, dan kan het me niets schelen want ik heb genoten tijdens mijn wandeling. Was en ben er regelmatig een keer langs gekomen, maar nog nooit op de voet. Ze ziet de natuur dan toch anders als op de fiets. Heel gek, maar toch is het zo. Gelukkig ben ik niet chagrijnig, en snap het probleem van de meeste mensen niet. 

De dag van vandaag heeft immers toch mooi weer gebracht, een schitterende overwinning van Max Verstappen. Een geweldige overwinning van Matthieu van der Poel. Vrijheid om te doen wat je graag wilt. En aan het einde van de avond blijkt het ook nog eens zo te zijn dat je voorlopig niet meer lastig gevallen wordt met oranje slingers, toeters, lampionnen en weet ik veel wat nog meer. Iedereen zou er blij om moeten zijn. Maar neeh hoor, alles wat ik hier gemeld heb is 90% van de mensen vergeten. Waarom? Omdat ze vinden dat koning voetbal, en dan met name het Nederlands elftal, het team is wat altijd moet winnen. Elke tegenstander aan moet kunnen. En dan ook nog voordat ze er tegen gespeeld hebben. 

Tja ik heb dan een trieste mededeling voor deze 15 miljoen bondscoaches, jullie hebben nooit naar Johan geluisterd. Hij zei het al: Om te winnen moet je meer scoren dan je tegenstander. (vrij vertaald)

Zolang je dit niet doet? Tja dan verlies je. 

Maar er is hoop voor alle mensen... Over een aantal weken zijn er de Olympische Spelen. Dan mag iedereen weer achter de Oranje sporters gaan staan en hen naar medailles schreeuwen. Mogen de 15 miljoen bondscoaches zich weer laten horen bij de hockey wedstrijden van de dames en heren, en zich ergeren aan de dames van Oranje die hun wedstrijden mogen spelen. 

Dus mensen schud alle ergernissen van u af, bereid u voor op mooie sportwedstrijden die er aan komen, ga genieten van de mooie ritten. En zet u voor de tv voor de wedstrijden van de Denen. Maar wat e ook kunt gaan doen? Ga naar buiten. Ga genieten van het mooie weer. Geniet van je vakantie als je die hebt. Je bent namelijk niet langer verplicht om binnen te zitten tv te kijken. Je hebt je handen weer vrij.

Wat wil je nog meer? Je zou bijna denken dat men het expres voor jullie gedaan heeft.

Beetje sarcastisch blogje geworden voor iemand die graag naar voetbal mag kijken. Maar ik kan zo slecht tegen mensen die niet kunnen accepteren dat sport zich niet laat leiden. Een bal is rond en om te winnen... Sorry sorry sorry.

Ik zal stoppen en naar binnen gaan. Mijn wandeling op strava zetten en tv gaan kijken naar de Belgen. 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Zonnehulp voor grijze wolken

 Vandaag weer ervaren dat het liedje wat Henny Huisman zingt bij de surprise show niet klopt. Het onverwachte is niet altijd de mooiste prijs. Het is vaak het diepste dal wat je kan overkomen. Of het brengt je even compleet van slag en ver weg in de gedachten. Mij leidde het vandaag gedurende een half uur even goed af van mijn werk. Het werd nog extra benadrukt omdat ik op de fiets heel erg bij mijzelf gekomen was. Net had ervaren dat ik over bepaalde dingen heen ben. Dat ik daar voor mijzelf grapjes over kan maken. En dan komt er zo'n bericht. Ik snap het niet, laat staan dat ik het begrijp.  Nu hoor ik jullie denken: Waar gaat het over? Maar omwille van mijzelf en anderen ben ik niet van plan hierover uit te weiden. Ik wil alleen schrijven over het feit dat sommige onverwachte dingen kunnen leiden tot mooie dingen, maar dat ik tot op heden vaak het tegenovergestelde ervaar. Dat het juist brengt waar ik niet van uitgegaan ben. En juist daardoor kwam ik in diepe zwarte gaten terech

Het einde van het perron

Met het gevaar dat het verkeerd uitgelegd gaat worden ben ik deze keer begonnen aan deze blog. Ik heb namelijk het gevoel dat ik aan beland ben op het einde van het perron. De trein is even terug al gestopt. Ben uit gestapt en heb de laatste meters per voet afgelegd. Uiteindelijk ging dit niet zo snel als toen ik in de trein zat, maar ben er wel gekomen. Nu sta ik op het het randje van het perron en staar. Staar in de leegte die ik voor mij zie. Er liggen rails maar er rijden geen treinen. Achter mij is het een drukte van belang, mensen die in en ut de treinen springen die aankomen en vertrekken. Maar ik zie ze niet rijden. Er komt geen trein achterop of voorbij, het is stil voor mij uit. Is dit nu het einde van mijn carrière? Ben ik nu klaar? Is er geen nieuwe uitdaging? Ik heb afgelopen weekend net een droom uitgesproken tegen de jongste, en nu zie ik mijzelf hier staan. Beetje dubbelop. Ik hoor geweldige muziek voorbijkomen op GNR en op SevenFM, maar het heeft deze keren geen invloe

Dankzij de broers

 In mijn gedachten ben ik al heel erg ver met deze blog, maar nu ik er aan wil beginnen heb ik helemaal niets meer in gedachten. Heb ik zoals zo vaak helemaal niets om over te schrijven, en dat terwijl er zoveel om ons heen gebeurd. Iets met plastic en geld, iets met stikstof, boeren, politici en ga zo maar door. Maar dat is niet mijn stiel van van schrijven. Neeh het moet gaan over mijzelf of wat mij bezighoudt. Grrrrrr hier kan ik niet tegen. Dit is net zoiets als het resultaat van het papa helpen met de lekkerij in zijn vogelhok.  Mijn jongste broer heeft een mooi nieuw dak op de volière gelegd. Het oude was af en eerlijk is eerlijk hij heeft dit goed gedaan. Echter blijkt er nu met de regen een beetje lekkerij te zijn bij de toegangsdeur. Hier drupt het hard en als het zo blijft dan gat het ten koste van de deur. Mijn vader belt hem op om te vragen of hij dit wil komen repareren want hij wil zijn deur graag behouden. Broertje komt gaat aan de slag, maar ziet het even niet meer. Nie