Doorgaan naar hoofdcontent

Een klein protest

Het einde van de maand nadert en ik heb geloof ik deze maand een tweetal blogs geschreven. Eentje ging over weekend stress en het andere over de draai naar positief denken. Welnu ik heb middels de als tweede genoemde de eerste proberen om te draaien, of beter terug te draaien. En ik heb het idee dat het me wel gelukt is. Vorig weekend was heel gezellig en ik had absoluut geen drang om aan het werk te willen zijn en ik heb opeens heel erg veel zin aan het komend weekend. Wat heerlijk.

Wat betreft de positieve gedachten gang, merk ik dat er in de wereld nog een hoop valt te verbeteren. Dus moeten we vanuit onszelf gewoon door blijven gaan met het positief oppakken van alle dingen die er gebeuren. Het spreekwoord niet klagen maar dragen is wat mij betreft volkomen van toepassing. Natuurlijk is het het vervelend dat niet alles alweer mag, maar bekijk het eens van een andere kant. Wat kunnen we blij zijn dat er al zoveel dingen weer mogen. Immers we sporten alweer buiten, we mogen weer familie opzoeken. We kunnen weer in iets grotere groepen samen komen. Moet ik nog doorgaan?

Het enige wat ikzelf behoorlijk negatief vind is dat wij de ondernemers moeten gaan helpen om het verlies wat ze hebben geleden te compenseren? Hoezo? Waarom moet jullie verlies door middel van toeslag op ons afgewenteld worden? Ons inkomen is deze periode ook niet gestegen, ik denk zelf in dat in het gemiddelde huishouden het inkomen zelfs gedaald is. Immers iedereen werkt en leert vanuit huis. Dus de kosten voor het internet zijn gestegen. Abonnementen voor Netflix, Videoland en dergelijk maar aangeschaft om iedereen in het huis tevreden te houden. De kosten van eten en drinken in de winkels zijn in de afgelopen periode ook niet gedaald, maar eerder gestegen. Dus ons inkomen is er niet meer van geworden. Dus ondernemers stop met het willen heffen van een Corona-toeslag. Vraag de gemeente of provincie of regering om geld maar niet de burgers.

Nu was ik niet heel positief in bovenstaand stukje, maar ik meen het wel. Want aan de positieve kant staan namelijk wel de ondernemers in de bouwsector, in de klein metaal sector. Die zijn niet gestopt. Die moesten wel doorgaan. De weg en waterbouw ging ook door. Wat als zij opeens een toeslag gingen heffen omdat ze door moesten gaan? Omdat ze nu geen projecten meer hebben omdat deze naar voren werden getrokken? Dan denk ik dat de hele wereld op zijn kop stond.
Ik vind en vond het geweldig dat ik de installateur die ik nodig had gewoon kon bellen. Heerlijk dat ik de schilder die ik nodig had gewoon kon bellen. Ik ben dankbaar dat zij wel door wilden en konden gaan. Ik ben dankbaar dat het winkelpersoneel gewoon doorging met werken en dat ze voorraad konden houden door chauffeurs die bleven rijden. Dus laten we daar meer mee bezig zijn, i.p.v een toeslag heffen omdat we anders te weinig inkomen hebben.

Eigenlijk is bovenstaande een klein protest tegen datgene wat ik vandaag in de krant las. Eigenlijk strookt het helemaal niet het positief willen zijn, maar h et moest me even van het hart.
Ik wil afsluiten met het feit dat we vanaf maandag weer op terrassen kunnen zitten als het mooi weer is. Dat we weer koffie met appelgebak kunnen eten als we een grote fietstocht doen. Dat we in de komende dagen kunnen mogen genieten van mooi weer. Daar word ik blij van en doet me dankbaar zijn dat we hiervan kunnen en mogen genieten. Laten we er dan ook met zijn allen voor zorgen dat dit zo blijft.

Fijne Pinksterdagen!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Zonnehulp voor grijze wolken

 Vandaag weer ervaren dat het liedje wat Henny Huisman zingt bij de surprise show niet klopt. Het onverwachte is niet altijd de mooiste prijs. Het is vaak het diepste dal wat je kan overkomen. Of het brengt je even compleet van slag en ver weg in de gedachten. Mij leidde het vandaag gedurende een half uur even goed af van mijn werk. Het werd nog extra benadrukt omdat ik op de fiets heel erg bij mijzelf gekomen was. Net had ervaren dat ik over bepaalde dingen heen ben. Dat ik daar voor mijzelf grapjes over kan maken. En dan komt er zo'n bericht. Ik snap het niet, laat staan dat ik het begrijp.  Nu hoor ik jullie denken: Waar gaat het over? Maar omwille van mijzelf en anderen ben ik niet van plan hierover uit te weiden. Ik wil alleen schrijven over het feit dat sommige onverwachte dingen kunnen leiden tot mooie dingen, maar dat ik tot op heden vaak het tegenovergestelde ervaar. Dat het juist brengt waar ik niet van uitgegaan ben. En juist daardoor kwam ik in diepe zwarte gaten terech

Het einde van het perron

Met het gevaar dat het verkeerd uitgelegd gaat worden ben ik deze keer begonnen aan deze blog. Ik heb namelijk het gevoel dat ik aan beland ben op het einde van het perron. De trein is even terug al gestopt. Ben uit gestapt en heb de laatste meters per voet afgelegd. Uiteindelijk ging dit niet zo snel als toen ik in de trein zat, maar ben er wel gekomen. Nu sta ik op het het randje van het perron en staar. Staar in de leegte die ik voor mij zie. Er liggen rails maar er rijden geen treinen. Achter mij is het een drukte van belang, mensen die in en ut de treinen springen die aankomen en vertrekken. Maar ik zie ze niet rijden. Er komt geen trein achterop of voorbij, het is stil voor mij uit. Is dit nu het einde van mijn carrière? Ben ik nu klaar? Is er geen nieuwe uitdaging? Ik heb afgelopen weekend net een droom uitgesproken tegen de jongste, en nu zie ik mijzelf hier staan. Beetje dubbelop. Ik hoor geweldige muziek voorbijkomen op GNR en op SevenFM, maar het heeft deze keren geen invloe

Dankzij de broers

 In mijn gedachten ben ik al heel erg ver met deze blog, maar nu ik er aan wil beginnen heb ik helemaal niets meer in gedachten. Heb ik zoals zo vaak helemaal niets om over te schrijven, en dat terwijl er zoveel om ons heen gebeurd. Iets met plastic en geld, iets met stikstof, boeren, politici en ga zo maar door. Maar dat is niet mijn stiel van van schrijven. Neeh het moet gaan over mijzelf of wat mij bezighoudt. Grrrrrr hier kan ik niet tegen. Dit is net zoiets als het resultaat van het papa helpen met de lekkerij in zijn vogelhok.  Mijn jongste broer heeft een mooi nieuw dak op de volière gelegd. Het oude was af en eerlijk is eerlijk hij heeft dit goed gedaan. Echter blijkt er nu met de regen een beetje lekkerij te zijn bij de toegangsdeur. Hier drupt het hard en als het zo blijft dan gat het ten koste van de deur. Mijn vader belt hem op om te vragen of hij dit wil komen repareren want hij wil zijn deur graag behouden. Broertje komt gaat aan de slag, maar ziet het even niet meer. Nie