Ik ben er klaar mee, spuugzat van en wil er eigenlijk ook zo weinig mogelijk van horen. Neeh ik steek mijn hoofd niet in het zand, dat mogen anderen doen, ik wil er gewoon niets meer over horen. Want het is alleen maar negatief, afkrakend en nooit genoeg. Dus nogmaals ik ben er zat van! Ik kan het niet veranderen, maar misschien kan ik wel een andere geluid iets positiefs in de wereld proberen te brengen. En misschien willen jullie als lezers hier ook wel aan mee werken, maar dat laat ik aan jullie zelf over.
Deze pandemie die nu over de wereld raast, heeft voor mij een voordeel. Ik wandel elke avond samen met mijn vrouw, of ik wandel alleen. Ik zie opeens andere dingen in het dorp waar ik woon. Dingen die ik voorheen ook wel zag, maar niet zoals ik ze nu zie. Ik maak foto's van plaatsen, waar ik later naar terug kijk en denk is dat bij ons? Wat mooi. Ik leer mensen beter kennen nu. Weet langzaamaan precies wie belangstelling heeft voor een ander en wie niet. Merk aan mijzelf dat ik in het afgelopen jaar zoveel sociale contacten gehad heb dat ik ze nu mis, en niet weet hoe ik dit het beste kan veranderen. Want ik ben van mening dat ik moeilijk iedereen persoonlijk kan gaan benaderen. Aan de andere kant, via het delen van de vele wandelingen op strava komen er wel reacties los.
Sociaal eenzaam ben ik dus zeer zeker niet, maar erg veel contact met de mensen om ons heen heb ik ook niet. Ik vind het niet erg maar mis het wel. Wat ik ook heel erg fijn vind aan deze pandemie is dat we eindelijk een tuin krijgen die we allemaal mooi vinden. Dat we na 3 jaar de dingen zo mooi aan het maken zijn dat er voor iedereen wel een plekje is die ze mooi vinden. Waar ze even tot rust kunnen komen. Een plekje waar ze zich even kunnen terugtrekken. Alleen zijn met gedachten, telefoon en zichzelf. Dat vind ik zo geweldig, ben ik ook erg dankbaar voor.
Tijdens mijn voettocht van vanavond, kwam ik weer door de weilanden van Onder-Wierum, en daar zag ik weer vogels vliegen waar ik van dacht, hoezo denken mensen dat dit soort uitsterft? Hier vliegen genoeg. Maar ja, rust, ruimte en weinig verkeer. Ik hoorde op deze tocht ook mijn favoriete lente vogel weer, namelijk de specht. Wat een machtig geluid is dat gehamer van dat beestje toch. Ik vind dat zo mooi, dat ik er elke keer weer blij van word. Vlak voor ons mooie dorpje vloog een kievit als baltsend door de lucht, en eerlijk gezegd heb ik het geluid wat deze vogel dan voortbrengt nog nooit zo goed gehoord. Wat een prachtig en apart geluid. Mocht je de kans hebben, zoek het eens op. Of ga het nu in de vrije natuur eens luisteren.
Zo leer je onderweg tijdens het lopen een heleboel bij. Word je blij van alle kleine dingen die je ziet en hoort. En al deze dingen kun je vervolgens mooi meenemen en opslaan. Zodat je positief blijft, en niet in de negatieve kant van deze pandemie gaat meedoen. Ik ben weer bijna aan het einde van deze blog. Een blog waarin ik in het begin al aangaf er zat van te zijn. Ik wil vanaf nu alleen nog maar positieve geluiden horen. Heb geprobeerd met voorbeelden dingen dit vanuit mijn perspectief te laten zien, doen jullie mee? Laten we proberen om een positieve draai te gaan geven aan deze pandemie, alvast bedankt.
Deze pandemie die nu over de wereld raast, heeft voor mij een voordeel. Ik wandel elke avond samen met mijn vrouw, of ik wandel alleen. Ik zie opeens andere dingen in het dorp waar ik woon. Dingen die ik voorheen ook wel zag, maar niet zoals ik ze nu zie. Ik maak foto's van plaatsen, waar ik later naar terug kijk en denk is dat bij ons? Wat mooi. Ik leer mensen beter kennen nu. Weet langzaamaan precies wie belangstelling heeft voor een ander en wie niet. Merk aan mijzelf dat ik in het afgelopen jaar zoveel sociale contacten gehad heb dat ik ze nu mis, en niet weet hoe ik dit het beste kan veranderen. Want ik ben van mening dat ik moeilijk iedereen persoonlijk kan gaan benaderen. Aan de andere kant, via het delen van de vele wandelingen op strava komen er wel reacties los.
Sociaal eenzaam ben ik dus zeer zeker niet, maar erg veel contact met de mensen om ons heen heb ik ook niet. Ik vind het niet erg maar mis het wel. Wat ik ook heel erg fijn vind aan deze pandemie is dat we eindelijk een tuin krijgen die we allemaal mooi vinden. Dat we na 3 jaar de dingen zo mooi aan het maken zijn dat er voor iedereen wel een plekje is die ze mooi vinden. Waar ze even tot rust kunnen komen. Een plekje waar ze zich even kunnen terugtrekken. Alleen zijn met gedachten, telefoon en zichzelf. Dat vind ik zo geweldig, ben ik ook erg dankbaar voor.
Tijdens mijn voettocht van vanavond, kwam ik weer door de weilanden van Onder-Wierum, en daar zag ik weer vogels vliegen waar ik van dacht, hoezo denken mensen dat dit soort uitsterft? Hier vliegen genoeg. Maar ja, rust, ruimte en weinig verkeer. Ik hoorde op deze tocht ook mijn favoriete lente vogel weer, namelijk de specht. Wat een machtig geluid is dat gehamer van dat beestje toch. Ik vind dat zo mooi, dat ik er elke keer weer blij van word. Vlak voor ons mooie dorpje vloog een kievit als baltsend door de lucht, en eerlijk gezegd heb ik het geluid wat deze vogel dan voortbrengt nog nooit zo goed gehoord. Wat een prachtig en apart geluid. Mocht je de kans hebben, zoek het eens op. Of ga het nu in de vrije natuur eens luisteren.
Zo leer je onderweg tijdens het lopen een heleboel bij. Word je blij van alle kleine dingen die je ziet en hoort. En al deze dingen kun je vervolgens mooi meenemen en opslaan. Zodat je positief blijft, en niet in de negatieve kant van deze pandemie gaat meedoen. Ik ben weer bijna aan het einde van deze blog. Een blog waarin ik in het begin al aangaf er zat van te zijn. Ik wil vanaf nu alleen nog maar positieve geluiden horen. Heb geprobeerd met voorbeelden dingen dit vanuit mijn perspectief te laten zien, doen jullie mee? Laten we proberen om een positieve draai te gaan geven aan deze pandemie, alvast bedankt.
Reacties
Een reactie posten