Doorgaan naar hoofdcontent

Ontspannen gevangen

Vakantie in aantocht. Laatste dagen op school en op het werk. Moeders die gestresst door het huis heen gaat want dit moet nog gauw even schoon dat moet nog gauw even schoon... En iedereen verzucht, was het alvast maar vakantie. En als dan de dag aanbreekt voor dat de vakantie daadwerkelijk begint is iedereen er klaar mee. Prikkelbaar, vermoeid, niet van plan om ook nog maar iets te doen.Moeders pakt de tassen in en de kids ieder hun eigen spulletjes om te spelen. Vaders begint nu alvast te mopperen hoe hij dit toch allemaal in de auto kwijt moet en zo kabbelt het onrustig en druk verder tot het moment dat iedereen slaapt. En dan?! Breekt de dag daadwerkelijke dag van de het op vakantie gaan aan. Alleen het inpakken van de auto en het rijden naar de vakantie bestemming levert nog wat stress momentjes op en dan is iedereen opeens alles vergeten. Bestaat er geen stress meer, mag en kan alees en maakt het niet meer uit of er om half zes of zes uur gegeten wordt, hoief je niet meer perse vroeg ut bed omdat je naar school of werk moet. Nee het is vakantie!!!

Maar wat levert die vakantie eigelijk op aan het eind? Want als het weer voorbij is dan is alles direct weer bij het oude. De kids die niet meer met elkaar overweg kunnen. De stress van het naar school en naar het werk moeten. Het verplichte eten op de gezette tijden. Ik bedoel we doen het met elkaar voor die twee of drie weken in de zomer dat het allemaal niet meer hoeft en dat iedereen echt ontspannen is. Maar wil je dat? Wil je die twee of drie weken echt zo ontspannen zijn als je doet? Want in diezelfde ontspannenheid wordt vaak ook ontspannen gedaan over de kerkgang. Wordt er veel al gedacht, geen zin aan zoeken naar kerk of ander lokaal voor de bijeenkomsten en ach we kunnen wel een keer niet. Ontspannen? Of geen zin in?

Toegegeven ik ben ook zo. Als ik geen zin heb dan zeg ik in de vakntie ook makkelijker dat we wel gaan fietsen of zo. Of het zo mooi en warm weer is dat ik helemaal geen zin heb aan het zitten in een lokaal of kerk. Vakantie is vrij zijn van alle verplichtingen. En als het dan voorbij is, is er weer tijd voor kerk en maatschappij.
Nu ik dit met jullie heb gedeeld, ga ik dit jaar het maar eens anders proberen te doen.
Ga zeker proberen om naar de kerk te gaan zodat de tijd voor kerk blijft en wat de maatschappij betreft? Die gaat die periode voor mij alleen maar bestaan uit mijn gezin, en heel af en toe een ander.

Omdat we tijdens onze vakantie het verblijf uit kunnen stappen en de hengel uit kunnen gooien gaan we weer veel vissen denk ik. Tijdens dit vissen zijn we ontspannen, echt ontspannen en genieten we van de dingen die we om ons heen zien gebeuren. Misschien moet ik tijdens het vangen van de vissen maar eens denken aan wat Jezus zei: Ik maak jullie niet langer vissers van vissen maar van mensen... Dan zal ik namelijk de vraag moeten beantwoorden of ik al gevangen ben of dat ik nog steeeds vrij rond zwem.

Ik wens jullie alvast een fijne vakantie toe en stel je zelf eens de vraag of je al gevangen bent of nog steeds vrij rond zwemt

Populaire posts van deze blog

Zonnehulp voor grijze wolken

 Vandaag weer ervaren dat het liedje wat Henny Huisman zingt bij de surprise show niet klopt. Het onverwachte is niet altijd de mooiste prijs. Het is vaak het diepste dal wat je kan overkomen. Of het brengt je even compleet van slag en ver weg in de gedachten. Mij leidde het vandaag gedurende een half uur even goed af van mijn werk. Het werd nog extra benadrukt omdat ik op de fiets heel erg bij mijzelf gekomen was. Net had ervaren dat ik over bepaalde dingen heen ben. Dat ik daar voor mijzelf grapjes over kan maken. En dan komt er zo'n bericht. Ik snap het niet, laat staan dat ik het begrijp.  Nu hoor ik jullie denken: Waar gaat het over? Maar omwille van mijzelf en anderen ben ik niet van plan hierover uit te weiden. Ik wil alleen schrijven over het feit dat sommige onverwachte dingen kunnen leiden tot mooie dingen, maar dat ik tot op heden vaak het tegenovergestelde ervaar. Dat het juist brengt waar ik niet van uitgegaan ben. En juist daardoor kwam ik in diepe zwarte gaten terech

Het einde van het perron

Met het gevaar dat het verkeerd uitgelegd gaat worden ben ik deze keer begonnen aan deze blog. Ik heb namelijk het gevoel dat ik aan beland ben op het einde van het perron. De trein is even terug al gestopt. Ben uit gestapt en heb de laatste meters per voet afgelegd. Uiteindelijk ging dit niet zo snel als toen ik in de trein zat, maar ben er wel gekomen. Nu sta ik op het het randje van het perron en staar. Staar in de leegte die ik voor mij zie. Er liggen rails maar er rijden geen treinen. Achter mij is het een drukte van belang, mensen die in en ut de treinen springen die aankomen en vertrekken. Maar ik zie ze niet rijden. Er komt geen trein achterop of voorbij, het is stil voor mij uit. Is dit nu het einde van mijn carrière? Ben ik nu klaar? Is er geen nieuwe uitdaging? Ik heb afgelopen weekend net een droom uitgesproken tegen de jongste, en nu zie ik mijzelf hier staan. Beetje dubbelop. Ik hoor geweldige muziek voorbijkomen op GNR en op SevenFM, maar het heeft deze keren geen invloe

Dankzij de broers

 In mijn gedachten ben ik al heel erg ver met deze blog, maar nu ik er aan wil beginnen heb ik helemaal niets meer in gedachten. Heb ik zoals zo vaak helemaal niets om over te schrijven, en dat terwijl er zoveel om ons heen gebeurd. Iets met plastic en geld, iets met stikstof, boeren, politici en ga zo maar door. Maar dat is niet mijn stiel van van schrijven. Neeh het moet gaan over mijzelf of wat mij bezighoudt. Grrrrrr hier kan ik niet tegen. Dit is net zoiets als het resultaat van het papa helpen met de lekkerij in zijn vogelhok.  Mijn jongste broer heeft een mooi nieuw dak op de volière gelegd. Het oude was af en eerlijk is eerlijk hij heeft dit goed gedaan. Echter blijkt er nu met de regen een beetje lekkerij te zijn bij de toegangsdeur. Hier drupt het hard en als het zo blijft dan gat het ten koste van de deur. Mijn vader belt hem op om te vragen of hij dit wil komen repareren want hij wil zijn deur graag behouden. Broertje komt gaat aan de slag, maar ziet het even niet meer. Nie