Doorgaan naar hoofdcontent

Geld!! Geluk of ongeluk?

Terwijl ik dit aan het schrijven ben speelt "toy hunter" op de tv, en ben ik verschrikkelijk jaloers. Jaloers omdat ik eigenlijk best wel dat gene wil doen wat hij doet. Namelijk speelgoed bekijken, aankopen en vervolgens met wist verkopen. Allerlei zeldzame speelgoed in handen hebben, er wat over kunnen vertellen en dan ook nog goedkoop aankopen en met winst verkopen ook!! Man man ik ben echt jaloers!

Maar aan de andere kant als ik nu kijk naar alles wat wij hebben, en wat we in voorraad hebben dan mag ik niet klagen. Ik bedoel dit, toen ik zojuist de koelkast opende zat deze vol. Ik liep toen de nieuw gekochte koffiemachine, en dan hebben we nog niette klagen. Alles wat we willen doen kan, de kinderen lijden geen gebrek en we hebben een dak boven ons hoofd. Rijden vanwege werk allebei in onze eigen auto en zijn op dit moment gezond. Wat wil een mens nog meer? Speelgoed aan en verkopen? Of is het een kwestie van geld? 
Is het het geld wat het genereerd waardoor ik het zo graag wil doen? Snel geld? Ik denk het... Hoe fout maar ik denk dat dat het is. Wat dat geld dat trekt toch het meest.

Nu moet ik mezelf de vraag gaan stellen? Ga je voor het geluk van het huishouden? Of ga je voor eigen geluk? Ik denk dat ik kan zeggen dat ik voor het geluk van mij gezin ga. En dat word ik geen "toy hunter". Ik zal er van blijven dromen, net als dat ik droom van het winnen van een grote geldprijs. En wat wat daar zo erg aan is? Dat geld heb ik allemaal al besteed? De grootste hap gaat nar de kerk want dan hebben we een grote aftrekpost en dat genereerd weer geld, en de rest geven we uit aan het huis en de kids... Zie je ik heb het echt al uit gegeven, gelukkig maar dat ik ook weet dat het nooit zal gebeuren.

Nu ik toch over geld bezig ben. Weet je wat ook zo'n geld moet rollen gevoel geeft? Of beter gezegd, hoe krijg ik zoveel mogelijk geld? Aangifte doen! Want ze me dat je niet bezig bent om de meest voordelige verdeling van de aftrekposten te maken. Behalve als je alleen bent natuurlijk! Want zelfs daar zijn we bezig m zoveel mogelijk geld te halen bij het rijk, en het gekke is dat het nog legaal is ook! Iedereen doet het!! En omdat iedereen het doet, moeten wij ook mee. Want je wilt immers niet aan de zijlijn staan. Niet voor gek worden verklaard als je het niet doet. 

Zo zie je maar weer, geld genereerd geld! En mocht je het er niet mee eens zijn dan bes je vast degene die zijn aangifte niet op de meest voordelige manier invult. Die zijn geld altijd uitgeeft aan een ander en nooit denkt, als ik jou nu wat geef krijg ik er straks vast iets moois voor terug. Geld!! Datgene wat mensen aanzet tot rare en gekke dingen, maar wat oh zo noodzakelijk s geworden in onze maatschappij.

Geachte lezer bedenk goed wat en hoe u met uw geld doet! Want het heeft u zo maar in de macht en eenmaal in haar macht laat ze niet gauw meer los! Ondertussen is de "toy hunter" afgelopen luister ik gewoon weer radio 4, ben ik weer terug op aarde. Genietend van alle  mooie dingen die ik heb, maar bovenal niet heb!

Populaire posts van deze blog

Het einde van het perron

Met het gevaar dat het verkeerd uitgelegd gaat worden ben ik deze keer begonnen aan deze blog. Ik heb namelijk het gevoel dat ik aan beland ben op het einde van het perron. De trein is even terug al gestopt. Ben uit gestapt en heb de laatste meters per voet afgelegd. Uiteindelijk ging dit niet zo snel als toen ik in de trein zat, maar ben er wel gekomen. Nu sta ik op het het randje van het perron en staar. Staar in de leegte die ik voor mij zie. Er liggen rails maar er rijden geen treinen. Achter mij is het een drukte van belang, mensen die in en ut de treinen springen die aankomen en vertrekken. Maar ik zie ze niet rijden. Er komt geen trein achterop of voorbij, het is stil voor mij uit. Is dit nu het einde van mijn carrière? Ben ik nu klaar? Is er geen nieuwe uitdaging? Ik heb afgelopen weekend net een droom uitgesproken tegen de jongste, en nu zie ik mijzelf hier staan. Beetje dubbelop. Ik hoor geweldige muziek voorbijkomen op GNR en op SevenFM, maar het heeft deze keren geen invloe

Veel beloven, weinig geven

 Ik heb altijd gedacht dat ik een heel speciaal plekje had bij sommige mensen. Naast dan natuurlijk mijn ouders en vrouw en kinderen. Maar ik kom er hoe langer hoe meer achter dat ik dat plekje helemaal niet heb. Ze zijn wel lief hoor, je denken allemaal mee als je het nodig hebt, maar zodra je uit het zicht bent besta je niet meer. En juist daar denk ik, juist dan moet je iemand koesteren. Ook al zie je de persoon niet, denk eens aan hem of haar. Is het langere tijd stil? Misschien moet je dan even contact zoeken. Niet direct klaar staan met van alles, maar gewoon even laten weten dat je er bent. Meer is niet nodig Al mijmerend over dit onderwerp zit ik buiten in de zon en geniet ik van de vogels die ik hoor en zie. Erger ik mij kapot aan de Franse veldwesp die alweer in grote getale aanwezig is, en denk ik aan degenen waar ik de laatste tijd weinig contact mee heb gehad. Zou het goed met ze gaan? Misschien even bellen als ik de ruimte hiervoor kan vinden. Ik weet het, het klinkt als

Dankzij de broers

 In mijn gedachten ben ik al heel erg ver met deze blog, maar nu ik er aan wil beginnen heb ik helemaal niets meer in gedachten. Heb ik zoals zo vaak helemaal niets om over te schrijven, en dat terwijl er zoveel om ons heen gebeurd. Iets met plastic en geld, iets met stikstof, boeren, politici en ga zo maar door. Maar dat is niet mijn stiel van van schrijven. Neeh het moet gaan over mijzelf of wat mij bezighoudt. Grrrrrr hier kan ik niet tegen. Dit is net zoiets als het resultaat van het papa helpen met de lekkerij in zijn vogelhok.  Mijn jongste broer heeft een mooi nieuw dak op de volière gelegd. Het oude was af en eerlijk is eerlijk hij heeft dit goed gedaan. Echter blijkt er nu met de regen een beetje lekkerij te zijn bij de toegangsdeur. Hier drupt het hard en als het zo blijft dan gat het ten koste van de deur. Mijn vader belt hem op om te vragen of hij dit wil komen repareren want hij wil zijn deur graag behouden. Broertje komt gaat aan de slag, maar ziet het even niet meer. Nie