Doorgaan naar hoofdcontent

Verkiezingen

Verkiezingen... Jij en ik gaan naar de stembus, in het lokaal of sporthal, gemeentehuis, ouderen centrum, om het mega grote papier met 1 rood gemaakt rondje te laten vallen in een gleuf. De papier valt op de overige papieren die hier al in liggen. En we gaan we terug naar ons eigen leven. Want het enige wat we komen doen is dat vakje kleuren. We hebben geen aandacht voor onze omgeving waar we heen gegaan zijn om te kleuren. We hebben geen idee of het een sporthal is die gaat worden afgebroken. Of het verzorgingstehuis moet sluiten vanwege personeelsgebrek. Nee we denken alleen aan ons zelf. Want wij gaan kleuren, en kleur bekennen. Zijn alleen maar bezig met het feit wie er wel en wie er niet op het pluche mag gaan plaats nemen. 

Nu gaan we weer naar huis. Terug naar ons eigen stekkie en laten we ons verder informeren over wat een ander allemaal gestemd heeft. Denken we niet meer aan de mensen die we zagen in het stemlokaal. Hebben we geen enkel oog meer voor de ouderen die ons aanstaarden toen we het verzorgingstehuis binnen liepen. Bijna niemand van ons heeft stil gestaan bij het feit dat de sportavond van de kinderen niet heeft kunnen doorgaan omdat volwassen mensen de ruimte opeisten. Nee we zijn liever op ons zelf.

Verkiezingen. Ik heb weer een poging gedaan om te kijken of ik iets anders zou moeten gaan stemmen als dat ik altijd doe. Maar ik ben er niet uitgekomen. Ik heb geen idee wie voor mij het beste op kan komen. Ik heb de indruk gekregen dat ze allemaal graag vooraan staan om te zeggen dat ze het beste met je voor hebben, maar als ze eenmaal je stem hebben? Ik heb de indruk dat ze mij in de regio allang vergeten zijn als de het stemmen voorbij is. En de onderwerpen? Ik wil er niet over praten. Ze hebben geen aandacht voor de mensen die hard gewerkt hebben voor Nederland. Ze hebben geen aandacht voor de mensen die door dom onrecht in de problemen gekomen zijn. Er is geen aandacht voor kinderen die achtergesteld worden. Nee, pas als er iets gebeurd in de verschillende provincies dan struikelen ze over elkaar heen om te zeggen hoe goed ze het voor hebben met. Verkiezingen, ik doe er liever niet aan mee.

Maar goed ik wil mijn rood gemaakte rondje ook niet verloren laten gaan. Dus ik stap voor 2100u vanavond samen met vrouw en waarschijnlijk een paar kids naar het stemlokaal. Zal denken aan het feit dat deze gaat worden afgebroken en dat we een sportavond hebben verknald. En zal daarbij weten dat ik er niets aan heb kunnen doen. Tijdens het kleuren zal ik weten dat mijn stem in de grote massa gaat worden meegenomen en dat ik niet het verschil heb gemaakt. Bij het terug lopen naar huis zullen we vast en zeker grappen maken over het stemmen, en afspraken over de dag van morgen. Zullen we vast en zeker constateren dat onze kinderen iets anders stemmen dan wij hebben gedaan. En zo gaat dat elke stemronde opnieuw, en veranderd er in dat landschap niets anders dan het aantal vakjes wat je kunt inkleuren op het mega grote formulier wat je krijgt voordat je het hokje inloopt.


En jij? Ga jij bewust stemmen? Weet je waar je stemt? Het maakt me niet uit, als jij maar eerlijk kunt zeggen dat je weet wat je hebt gedaan en waarom. 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Zonnehulp voor grijze wolken

 Vandaag weer ervaren dat het liedje wat Henny Huisman zingt bij de surprise show niet klopt. Het onverwachte is niet altijd de mooiste prijs. Het is vaak het diepste dal wat je kan overkomen. Of het brengt je even compleet van slag en ver weg in de gedachten. Mij leidde het vandaag gedurende een half uur even goed af van mijn werk. Het werd nog extra benadrukt omdat ik op de fiets heel erg bij mijzelf gekomen was. Net had ervaren dat ik over bepaalde dingen heen ben. Dat ik daar voor mijzelf grapjes over kan maken. En dan komt er zo'n bericht. Ik snap het niet, laat staan dat ik het begrijp.  Nu hoor ik jullie denken: Waar gaat het over? Maar omwille van mijzelf en anderen ben ik niet van plan hierover uit te weiden. Ik wil alleen schrijven over het feit dat sommige onverwachte dingen kunnen leiden tot mooie dingen, maar dat ik tot op heden vaak het tegenovergestelde ervaar. Dat het juist brengt waar ik niet van uitgegaan ben. En juist daardoor kwam ik in diepe zwarte gaten terech

Het einde van het perron

Met het gevaar dat het verkeerd uitgelegd gaat worden ben ik deze keer begonnen aan deze blog. Ik heb namelijk het gevoel dat ik aan beland ben op het einde van het perron. De trein is even terug al gestopt. Ben uit gestapt en heb de laatste meters per voet afgelegd. Uiteindelijk ging dit niet zo snel als toen ik in de trein zat, maar ben er wel gekomen. Nu sta ik op het het randje van het perron en staar. Staar in de leegte die ik voor mij zie. Er liggen rails maar er rijden geen treinen. Achter mij is het een drukte van belang, mensen die in en ut de treinen springen die aankomen en vertrekken. Maar ik zie ze niet rijden. Er komt geen trein achterop of voorbij, het is stil voor mij uit. Is dit nu het einde van mijn carrière? Ben ik nu klaar? Is er geen nieuwe uitdaging? Ik heb afgelopen weekend net een droom uitgesproken tegen de jongste, en nu zie ik mijzelf hier staan. Beetje dubbelop. Ik hoor geweldige muziek voorbijkomen op GNR en op SevenFM, maar het heeft deze keren geen invloe

Dankzij de broers

 In mijn gedachten ben ik al heel erg ver met deze blog, maar nu ik er aan wil beginnen heb ik helemaal niets meer in gedachten. Heb ik zoals zo vaak helemaal niets om over te schrijven, en dat terwijl er zoveel om ons heen gebeurd. Iets met plastic en geld, iets met stikstof, boeren, politici en ga zo maar door. Maar dat is niet mijn stiel van van schrijven. Neeh het moet gaan over mijzelf of wat mij bezighoudt. Grrrrrr hier kan ik niet tegen. Dit is net zoiets als het resultaat van het papa helpen met de lekkerij in zijn vogelhok.  Mijn jongste broer heeft een mooi nieuw dak op de volière gelegd. Het oude was af en eerlijk is eerlijk hij heeft dit goed gedaan. Echter blijkt er nu met de regen een beetje lekkerij te zijn bij de toegangsdeur. Hier drupt het hard en als het zo blijft dan gat het ten koste van de deur. Mijn vader belt hem op om te vragen of hij dit wil komen repareren want hij wil zijn deur graag behouden. Broertje komt gaat aan de slag, maar ziet het even niet meer. Nie