Doordat het werk vanmorgen niet heel erg veel aandacht vereist liep ik even een rondje door onze achtertuin. Ik zag dat het onkruid weer weelderig aan het opschieten was tussen de tegels en doordat mijn vrouw drukdoende was nog enkele laatbloeiers te poten, besloot ik om een begin te maken met wieden.
Omdat ik niet te lang krom moet staan, besloot ik het krukje erbij te pakken. Tegelkrabber, ik zou niet weten of er aan der woord voor is, erbij gepakt en begonnen. En al doende steeds een stukje verder opgeschoten naar het gras. Nadat ik hier aangekomen was een tegel opgeschoven en hetzelfde ritueel herhaald. Nadien ben ik even opgestaan. Ik wierp een blik over de door mij tot dan toe verrichte werkzaamheden. En eerlijk is eerlijk, zeg het niet zo vaak van mezelf, maar het er veel beter uit dan eerst. Dus goed werk verricht. Werk wat ook iets oplevert
En op dat moment gebeurd het, weer zo'n moment dat je denkt dit kan ik gebruiken. Zo'n moment waarvan je weet als ik nu niet begin met schrijven dan ben ik het kwijt. En dat gebeurd me te vaak, dus ik ben begonnen. Ik dacht er namelijk aan dat het dit wieden van onkruid een metafoor is van hoe mijn leven in elkaar steekt. Je bent elke dag bezig met dingen doen. Elke dag leer je er iets bij en sla je iets op. Daarmee groeit de berg informatie in je hoofd elke dag een beetje meer. En ook elke dag komt er een beetje informatie bij die niet nodig is. Dit gaat net zolang goed totdat je teveel hebt en dan moet het naar buiten. Tja en dan moet je wieden. Stukjes informatie loslaten en weggooien.
Sommige delen verbrand je, sommige delen gooi je gewoon weg. En nadat je dat gedaan hebt, kijk je terug en lijkt het weer mooi schoon en opgeruimd. Vol goede moed op naar het volgende stuk. En daar begint het ritueel weer helemaal opnieuw, en ook het resultaat en gevolg zijn opnieuw daar. Soms vind ik een manier om dingen definitief te verwijderen. Die komen niet terug. Of vindt een manier om dingen op een goede manier te ordenen. Maar het meeste stoppen ik weg. Verwijder ik oppervlakkerig. En juist die dingen gaan naar verloop van tijd weer groeien en tieren weelderig. In het begin heb ik er nog niet zoveel last van, maar naar verloop van tijd vind ik het lelijk en zit het me dwars en moet ik opnieuw beginnen met onkruid wieden.
Waar het buiten zijn al niet goed voor is. Het geeft me telkens opnieuw een beeld van hoe ik elkaar steek. Geeft me telkens opnieuw de mogelijkheid om aan mezelf te werken op een goed en positieve manier. Het onkruid tussen de tegels is nog niet weg, dus er is nog werk aan de winkel. Net als bij mijzelf. Er is werk aan de winkel maar we weten waarvoor we het doen. Het resultaat mag er zijn. Een opgeruimde tuin. Een opgeruimde geest.
Hoe staat het met jou tuin?
Reacties
Een reactie posten