Ik probeer nog steeds elke dag een wandeling te maken, heb ons dorp wel gezien eigenlijk maar ja waar moet je heen als je maar een uurtje hebt... Zo ook vandaag. Mijn gedachten gaan en gingen met me op de loop en daarom besloot ik om er maar even uit te gaan. De lucht grijs en bijna zwanger van de regen, kon mij er niet van weerhouden om te gaan. Dus de jas gepakt, nou dikke vest, schoenen aan én vast en gaan.
Toen ik na ongeveer een anderhalve kilometer twee dames uit de gemeente tegen kwam werden mijn gedachten ruw verstoord. Moet jij niet werken? Was de eerste vraag. Jawel hoor antwoordde ik schuldbewust en kijkend naar mijn dienst telefoon. Maar ik heb de vrijheid om mijn eigen uren in te delen. O je werkt thuis? Was direct daarop de conclusie. Inderdaad antwoordde ik, terwijl ik eigenlijk heel graag verder wilde. Oh nou dan snappen wij het wel, want het is ook zo gezond dat wandelen. Toen had ik me stil moeten houden en doorlopen... Maar ja
Ik moest natuurlijk wel even zeggen dat ik al sinds 19 december 2020 aan de wandel was. Ik bedoelde natuurlijk te zeggen dat ze wel een beetje respect voor me mochten hebben. Maar daar waren de dames niet zo van onder de indruk. Oh? Nou heel goed, maar het is ook gezond. Waarop ik nu wel het juiste deed, namelijk hen een goedemorgen te wensen en door te lopen.
Dit akward moment, of in beter Nederlands, niet prijzenswaardig moment, zette mij wel aan het denken. Had ik dit niet eerder gedaan? Was dit niet één van de verbeterpunten voor mij? Ik zal jullie alle overige voorbeelden welke in mij opkwamen besparen, maar wil wel zeggen dat ik mezelf de rest van deze wandeling heel veel dingen heb afgevraagd.
Het was de bedoeling om met een lege gedachtenkop terug thuis te komen... Maar zoals jullie waarschijnlijk wel begrepen hebben is dit niet gelukt. Ik heb me zoveel verbeterpunten voor genomen dat ik toen ik een half afgebroken boerderij zag dacht, hè dat is een mooie metafoor voor mij.
Al het oude breken we weg, dat wat hergebruikt kan worden leggen we aan de kant en de rest bouwen we nieuw op.
Het moest en moet eerst nog even iets minder worden, maar straks wordt het allemaal weer heel erg mooi.
Straks een heerlijke lunch, en dan vanmiddag weer knetterhard aan het werk, want ja ook lelijke eendjes moeten door.
Reacties
Een reactie posten