Tijdens mijn jaardag woensdag krijg ik een appje van iemand die schreef "En dan ineens ben jij jarig" Ze schreef nog veel meer, maar het feit dat ze ook nog uitlegde dat het zo gaat, dagen, weken maanden die voorbij vliegen zette mij wel even aan het denken. Want het is inderdaad zo. De de dagen, weken en maanden vliegen inderdaad voorbij. Voor mijn gevoel was het gisteren nog dat ik met iemand sprak die ik al maanden niet gezien heb. Dat ik in gedachten koffie gehaald heb voor iemand die al anderhalf jaar niet meer bij ons is. Het gaat inderdaad zo, de dagen, weken en maanden vliegen voorbij. En voor je het weet zijn het jaren en hoeft het niet meer. Dat is een rare gedachte en gewaarwording als je erbij nadenkt. En juist dat laatste wil ik niet teveel doen. Want dan kunnen er opeens wel heel veel momenten de laatste zijn. Dus ja ze vliegen allemaal snel voorbij, maar niet zo snel dat we telkens stil zouden moeten staan bij de laatste.
Woensdag jarig, donderdag een afscheidsfeestje. Weer een moment waarvan ik denk waar is de tijd gebleven? Er werd in de aanloop van dit feest gevraagd om je gedachten op papier te zetten en deze dan in te sturen. Maar dat is dan het gekke, ik had helemaal geen gedachten meer. Ik kon mij helemaal niets meer herinneren van de afgelopen jaren waarin wij hebben samen gewerkt. Alleen een dingetje wat ik jammer vind, maar verder helemaal niets. Waar blijft de tijd? Het gaat zo, dagen weken , maanden, jaren die vliegen voorbij. Hoe zou het gaan straks? Zouden we veel terug denken? Of blijft het zoals het nu is? We gaan het meemaken...
Volgende week gaan we vakantie vieren met de familie. Dit hebben we een aantal jaren geleden ook al eens gedaan. Maar ik kan me er niets meer van herinneren. Het enige wat ik nog weet is dat er veel kleine kinderen waren die aandacht vroegen. Meer weet ik echt niet meer. Mijn vrouw en schoonzus hadden het er gisteravond over, en zij blijken veel meer herinneringen hieraan te hebben. Misschien moet ik eens foto's gaan kijken om te zien of ik me er dan nog wel iets meer van kan heugen. Het gaat zo, dagen, weken, maanden ze vliegen voorbij.
Het gekke is dat we met z'n allen de hoge heren en dames in den Haag uitlachen als ze zeggen er geen actieve herinneringen aan te hebben. Maar eigenlijk zijn we zelf geen haar beter, want we vergeten actief veel meer dan we in de gaten hebben. Passief blijft het wel hangen hoor. Want als je foto's ziet komen er opeens herinneringen boven. Als je muziek hoort spelen, komen er opeens herinneringen boven. Maar actief weten we ze niet meer. Het gaat zo, dagen, weken, maanden die vliegen voorbij.
Ik weet dat er mensen zijn bij wie de actieve herinnering echt er niet meer is, en ik heb in geen geval hen willen beledigen. Want deze ziekte is verschrikkelijk, wij hebben alleen maar last van verdringing, en proberen dingen te vergeten waar we niet actief mee bezig zijn. Daarom gaat het zo, dagen, weken maanden die vliegen voorbij. We kunnen het gewoon allemaal niet bijhouden, maar slaan de herinneringen wel op.
Ik hoop dat er nu een hoop herinneringen naar boven komen waarvan je dacht dat ze waren verdwenen, want het is soms heerlijk om een glimlach op je gezicht te hebben zonder dat een ander weet waarom.
Het gaat zo, dagen, weken, maanden zo gaan voorbij
Reacties
Een reactie posten