Doorgaan naar hoofdcontent

Zelf lerend en zelfdenkend? Of gewoon ik?



Ik loop al drie dagen aan te hikken tegen het feit dat ik iets wil schrijven over een zelf lerend en zelfdenkend. Maar ik vind er steeds maar niet de juiste woorden voor. Heb wel mooie strips hierover gezien, maar weet nog niet hoe ik deze het beste kan gebruiken in mijn blog. Misschien moet ik ze gewoon in het achterhoofd houden en nu doorgaan met schrijven, want ik ben toch al begonnen. En eerlijk gezegd gaf de jongste mij zojuist ook een voorzetje... Want hoe zelf lerend ben je met 14 jaar? Het is koud en regenachtig, beetje wind erbij en je zou denken dat we in de herfst leven in plaats van de laatste dagen van de zomer. En wat doet ze? Ze trekt een T-shirtje aan waarbij de helft van de tijd de navel zichtbaar is. Dan heb je niet naar buiten gekeken en ben je niet bezig geweest met het weer. Dan ben je meer bezig geweest met hoe je denkt dat een ander wil dat je er uit ziet. Overigens zal dit laatste niet helemaal waar zijn bij haar, want deze doet waar ze zelf zin aan heeft, en eerlijk is eerlijk dat leidt soms tot hele mooie creaties. Dus daarin is ze zeker zelf lerend. Maar vandaag dus even niet...

Eigenlijk is dit een gevoelig en moeilijk onderwerp dit zelf lerend zijn. Want wat is zelf lerend? Ik ben gaan zoeken via Google en kwam op het volgende uit: Bijvoeglijk naamwoord; verworven informatie gebruikend om taken beter te vervullen. Als ik dit dan toepas op hetgeen ik hier boven schreef dan betekend het dus dat ze een volgende keer eerst uit het raam zal kijken en dan zal beslissen of de kledingkeuze wijs is. Althans dat zou je verwachten. Ik denk dat ze het gewoon weer op dezelfde manier als vandaag doet. Dat er eerst weer iets gezegd moet worden, voordat ze iets aanpast. Maar ja bij wie was dat vroeger niet net zo?

Wat ik mij wel afvraag nu ik dit allemaal zo aan het typen ben is of mijn schrijven hier ook onder valt? Want ik ben het zelf die dit doet, maar het schrijven en het Nederlands heb ik vroeger op school geleerd. Dit is vanaf de lagere school tot en met mijn laatste opleiding onderdeel geweest van de lessen Nederlands die verplicht gevolgd moesten worden. Dus is het zelf lerend? Of is het zelfdenkend? Ik ben geneigd om te zeggen van niet. Mijn gedachten echter zijn niet gevormd door school, maatschappij of wie dan ook. Die zijn van mijzelf en juist deze zet ik op papier dus, misschien zijn zijn blogs wel zelf lerend. Ik laat het wel over aan jullie om dit te bepalen. Als ik er namelijk te ver over ga nadenken loop ik vast.

Dat brengt mij overigens ook op het zelfdenkend. Ik heb geprobeerd dit ook via Google op te zoeken, echter kwam hier niet echt een definitie uit. Wel stuitte ik op de volgende pagina (als gevolg van mijn zoekopdracht) https://nl.wikipedia.org/wiki/Kritisch_denken Ik moet zeggen dat zelfdenkend inderdaad wel iets weg heeft van kritisch denken. Immers je denkt niet met de massa mee, maar anders. En als je hier anders denkt dan wordt je kritisch genoemd. Dus eigenlijk snap ik het zoek resultaat wel. Maar om mijzelf nu standaard als kritisch denker te bestempelen? Neeh, dat gaat me echt te ver. Ik denk wel vaak anders als een ander, maar of dat nou direct kritisch is? En natuurlijk ben ik zelfdenkend. Want er is geen externe input in mijn hersenen. Er is niet iemand die met een toetsenbord of een muis mij laat denken. Wel zal ik worden beïnvloed door de beelden die via welke weg dan ook tot mij komen. Dus op sommige gebieden kan ik mijn eigen mening niet echt vormen omdat deze gevoed is geworden geweest door externen. Echter over het algemeen denk ik zelfstandig na over alles wat er om mij heen en met mij gebeurd. En ik heb daar dan wel een mening over. Misschien moet ik dan maar in het midden laten wat zelfdenkend is. Misschien kan ik het beter vervangen door zelfstandig nadenkend over datgene wat er in/om en met mij gebeurd. 

Nu ik dit zo geschreven heb bedenk ik mij dat ik dus een zelflerende, meestal kritisch denkende schrijver ben die af en toe eens iets post op een blog site. Maar of dat nu perse waar is? Geen idee, daar kan ik een volgende keer nog wel eens over nadenken.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Zonnehulp voor grijze wolken

 Vandaag weer ervaren dat het liedje wat Henny Huisman zingt bij de surprise show niet klopt. Het onverwachte is niet altijd de mooiste prijs. Het is vaak het diepste dal wat je kan overkomen. Of het brengt je even compleet van slag en ver weg in de gedachten. Mij leidde het vandaag gedurende een half uur even goed af van mijn werk. Het werd nog extra benadrukt omdat ik op de fiets heel erg bij mijzelf gekomen was. Net had ervaren dat ik over bepaalde dingen heen ben. Dat ik daar voor mijzelf grapjes over kan maken. En dan komt er zo'n bericht. Ik snap het niet, laat staan dat ik het begrijp.  Nu hoor ik jullie denken: Waar gaat het over? Maar omwille van mijzelf en anderen ben ik niet van plan hierover uit te weiden. Ik wil alleen schrijven over het feit dat sommige onverwachte dingen kunnen leiden tot mooie dingen, maar dat ik tot op heden vaak het tegenovergestelde ervaar. Dat het juist brengt waar ik niet van uitgegaan ben. En juist daardoor kwam ik in diepe zwarte gaten terech

Het einde van het perron

Met het gevaar dat het verkeerd uitgelegd gaat worden ben ik deze keer begonnen aan deze blog. Ik heb namelijk het gevoel dat ik aan beland ben op het einde van het perron. De trein is even terug al gestopt. Ben uit gestapt en heb de laatste meters per voet afgelegd. Uiteindelijk ging dit niet zo snel als toen ik in de trein zat, maar ben er wel gekomen. Nu sta ik op het het randje van het perron en staar. Staar in de leegte die ik voor mij zie. Er liggen rails maar er rijden geen treinen. Achter mij is het een drukte van belang, mensen die in en ut de treinen springen die aankomen en vertrekken. Maar ik zie ze niet rijden. Er komt geen trein achterop of voorbij, het is stil voor mij uit. Is dit nu het einde van mijn carrière? Ben ik nu klaar? Is er geen nieuwe uitdaging? Ik heb afgelopen weekend net een droom uitgesproken tegen de jongste, en nu zie ik mijzelf hier staan. Beetje dubbelop. Ik hoor geweldige muziek voorbijkomen op GNR en op SevenFM, maar het heeft deze keren geen invloe

Dankzij de broers

 In mijn gedachten ben ik al heel erg ver met deze blog, maar nu ik er aan wil beginnen heb ik helemaal niets meer in gedachten. Heb ik zoals zo vaak helemaal niets om over te schrijven, en dat terwijl er zoveel om ons heen gebeurd. Iets met plastic en geld, iets met stikstof, boeren, politici en ga zo maar door. Maar dat is niet mijn stiel van van schrijven. Neeh het moet gaan over mijzelf of wat mij bezighoudt. Grrrrrr hier kan ik niet tegen. Dit is net zoiets als het resultaat van het papa helpen met de lekkerij in zijn vogelhok.  Mijn jongste broer heeft een mooi nieuw dak op de volière gelegd. Het oude was af en eerlijk is eerlijk hij heeft dit goed gedaan. Echter blijkt er nu met de regen een beetje lekkerij te zijn bij de toegangsdeur. Hier drupt het hard en als het zo blijft dan gat het ten koste van de deur. Mijn vader belt hem op om te vragen of hij dit wil komen repareren want hij wil zijn deur graag behouden. Broertje komt gaat aan de slag, maar ziet het even niet meer. Nie