Doorgaan naar hoofdcontent

Lente verlangen

Geen idee wat dat is maar als er zich iets in mijn hoofd, beter gezegd in mijn hersenen, ontwikkeld dan moet ik eigenlijk direct gaan schrijven want anders ben ik het kwijt. Schijnbaar heeft dat iets te maken met de manier waarop mijn brein werkt. Elke keer bezig met iets nieuws, elke keer weer opnieuw een uitdaging zoeken. Kan heel vermoeiend zijn, maar ook heel fijn en uitdagend. Ja dit zijn de moment waarop ik blij kan zijn met mijn aan ADHD gelinkte brein.

Maar hier wil ik nu helemaal niet over schrijven. Ik wil eigenlijk weer eens iets zeggen over de negativiteit die dit kleine landje met zijn 17 miljoen inwoners in de greep houdt. Die ervoor zorgt dat iedereen altijd iets op iemand heeft aan te merken. Die niet kan accepteren dat er mensen zijn die proberen iets voor een ander te doen. En ja dat gaat niet altijd zoals verwacht. Daar wil ik iets over zeggen, of beter schrijven. Want ik kan het niet verkroppen dat het wanneer iemand iets doet wat niet in het straatje van de ander past, deze raar is. Dat je deze persoon direct moet verbannen en afserveren. Weg moet gooien als oud vuil. Ik kan daar niet bij. Heel raar.

Als ik heel eerlijk ben doe ik er zelf ook wel een beetje aan mee door (vooral) in huis de beslissingen van onze corona minister af te zeiken. Omdat ik ook niet begrijpen kan dat men niet sneller kan vaccineren. Niet duidelijker kan zijn in haar communiceren. Maar daarmee wil niet direct het aftreden van deze man. Niet direct de politieke dood van deze man. Ik begrijp mensen dat ze het niet eens zijn met een bewindspersoon die liegt dat het gedrukt staat, maar dat wil niet zeggen dat je deze man de grond in moet preken? Dat je hem veroordeeld snap ik, maar dan kan het toch ophouden? Of Je kunt toch verdorie ook de positieve kant beschijnen? Laten zien dat je de kans krijgt om te laten zien dat je het zelf beer kunt? Maar nee... Schop na!

Datzelfde gebeurd met onze corona minister. Het is inderdaad onverklaarbaar dat hij  het niet voor elkaar krijgt om ons sneller in te enten, maar laat zien door het naleven van de regels dat wij het beter kunnen dan hij denkt. Gewoon zorgen voor afstand en ons houden aan de door hem opgestelde regels.

Maar wij kunnen niet beter... Immers als wij als mensen in een parkje zitten omdat het mooi weer is, laten we nadien zoveel troep achter dat het park meer weg heeft van een afvalberg dan van een park. Hoezo maken we dan nadien de opruimers af? Waarom moeten we dan zo lelijk doen tegen de mensen die onze afval opruimen? Wees eens blij dat er nog mensen zijn die dit willen doen. Wees blij met de mensen die de minste willen zijn. Wees eens positief. Geef eens een compliment weg.

Uiteindelijk is dit een heel ander verhaal geworden dan ik in eerste instantie voor ogen had. Is dit eigenlijk een somber verhaal geworden, een blog die uit een eerlijk en oprecht hart geschreven is. Daarom nogmaals, maak een compliment in plaats van een negatief beeld te schetsen van anderen. Laten we dit met zijn allen proberen te doen en misschien wordt het dan echt lente in ons land.   


Reacties

Populaire posts van deze blog

Zonnehulp voor grijze wolken

 Vandaag weer ervaren dat het liedje wat Henny Huisman zingt bij de surprise show niet klopt. Het onverwachte is niet altijd de mooiste prijs. Het is vaak het diepste dal wat je kan overkomen. Of het brengt je even compleet van slag en ver weg in de gedachten. Mij leidde het vandaag gedurende een half uur even goed af van mijn werk. Het werd nog extra benadrukt omdat ik op de fiets heel erg bij mijzelf gekomen was. Net had ervaren dat ik over bepaalde dingen heen ben. Dat ik daar voor mijzelf grapjes over kan maken. En dan komt er zo'n bericht. Ik snap het niet, laat staan dat ik het begrijp.  Nu hoor ik jullie denken: Waar gaat het over? Maar omwille van mijzelf en anderen ben ik niet van plan hierover uit te weiden. Ik wil alleen schrijven over het feit dat sommige onverwachte dingen kunnen leiden tot mooie dingen, maar dat ik tot op heden vaak het tegenovergestelde ervaar. Dat het juist brengt waar ik niet van uitgegaan ben. En juist daardoor kwam ik in diepe zwarte gaten terech

Het einde van het perron

Met het gevaar dat het verkeerd uitgelegd gaat worden ben ik deze keer begonnen aan deze blog. Ik heb namelijk het gevoel dat ik aan beland ben op het einde van het perron. De trein is even terug al gestopt. Ben uit gestapt en heb de laatste meters per voet afgelegd. Uiteindelijk ging dit niet zo snel als toen ik in de trein zat, maar ben er wel gekomen. Nu sta ik op het het randje van het perron en staar. Staar in de leegte die ik voor mij zie. Er liggen rails maar er rijden geen treinen. Achter mij is het een drukte van belang, mensen die in en ut de treinen springen die aankomen en vertrekken. Maar ik zie ze niet rijden. Er komt geen trein achterop of voorbij, het is stil voor mij uit. Is dit nu het einde van mijn carrière? Ben ik nu klaar? Is er geen nieuwe uitdaging? Ik heb afgelopen weekend net een droom uitgesproken tegen de jongste, en nu zie ik mijzelf hier staan. Beetje dubbelop. Ik hoor geweldige muziek voorbijkomen op GNR en op SevenFM, maar het heeft deze keren geen invloe

Dankzij de broers

 In mijn gedachten ben ik al heel erg ver met deze blog, maar nu ik er aan wil beginnen heb ik helemaal niets meer in gedachten. Heb ik zoals zo vaak helemaal niets om over te schrijven, en dat terwijl er zoveel om ons heen gebeurd. Iets met plastic en geld, iets met stikstof, boeren, politici en ga zo maar door. Maar dat is niet mijn stiel van van schrijven. Neeh het moet gaan over mijzelf of wat mij bezighoudt. Grrrrrr hier kan ik niet tegen. Dit is net zoiets als het resultaat van het papa helpen met de lekkerij in zijn vogelhok.  Mijn jongste broer heeft een mooi nieuw dak op de volière gelegd. Het oude was af en eerlijk is eerlijk hij heeft dit goed gedaan. Echter blijkt er nu met de regen een beetje lekkerij te zijn bij de toegangsdeur. Hier drupt het hard en als het zo blijft dan gat het ten koste van de deur. Mijn vader belt hem op om te vragen of hij dit wil komen repareren want hij wil zijn deur graag behouden. Broertje komt gaat aan de slag, maar ziet het even niet meer. Nie