Doorgaan naar hoofdcontent

Asociaal of sociaal dat is de vraag

Toen ik vanmiddag aan de wandel was overviel mij de gedachte of ik in de afgelopen 10 maanden socialer of asocialer geworden ben. Nu is het wel vaker zo dat wanneer ik aan de wandel ben dat mijn gedachten met mij op de loop gaan, maar meestal ben ik het kwijt als ik weer thuis ben. Maar vandaag niet, nu bleef het hangen en knagen. Want ben ik veranderd in sociaal opzicht? Ben ik in de afgelopen maanden meer om anderen gaan denken? Of ben ik juist meer om mezelf gaan denken? Ik weet het eigenlijk niet. 

Als ik het betrek op de reden waarom ik al 10 maanden thuis zit, denk ik dat ik asocialer geworden ben. Dat ik inderdaad minder ben gaan denken om collega's. Minder vragen hoe het met ze gaat en hoe het thuis zijn wordt ervaren. Dit geldt niet voor alle collega's, maar ik heb nu ik er echt over nadenk weinig contact met de meeste. Ik ben nog net niet vervreemd van ze, maar wel bijna. Ik zal me denk ik als we straks weer een periode naar kantoor mogen, waarschijnlijk eerst weer voor moeten stellen. Raar idee...

Als ik kijk in mijn directe omgeving denk ik dat er niet zoveel veranderd is. Mis wel de contacten van tijdens het fietsen, en de contacten van zondagmorgen in de kerk, maar eigenlijk is dat het enige. Ik deed al niet zo vaak andere dingen dan thuis zijn. Ik zoek familie op als ik er zin aan heb, en als mensen hier willen komen zijn ze welkom. Het enige wat daarin veranderd is dat men niet welkom is als ze net gezond zijn. Ik ben dus niet veel asocialer geworden in mijn normale doen.

Maar of ik nou echt socialer of asocialer geworden ben? Ik kan het nog steeds niet vertellen. Wat ik wel denk is dat de maanden thuis mij wel definitief veranderd heeft met het oog op dingen willen ondernemen. In het uit eten willen gaan. Ik heb nu wel erg sterk het gevoel dat ik straks wanneer er weer meer mogelijk is, dit meer wil gaan doen. Gewoon d'r uit en genieten van alle vrijheden die we hebben. Maar ik zal door de afgelopen maanden wel altijd kijken hoe druk het is, en als het me te druk is weg blijven. Is dat asociaal? Of verstandig?

Mijn sociale leven is wel degelijk veranderd doordat je helemaal nergens komt en naar toe mag. Daar kan geen digitale wereld tegen op, en dit zal door diezelfde digitale wereld ook niet veranderen. Maar nog steeds maakt mij niet asocialer, maar ook zeker niet socialer. Ik vermoed eigenlijk dat iedereen die voor alles heel erg betrokken en daarmee heel sociaal was, nu iets asocialer geworden is. Maar dat de mensen die heel erg op zichzelf waren, juist nu iets meer om anderen zijn gaan denken. Daarmee moet de conclusie denk ik zijn dat iedereen een beetje socialer, maar ook zeker een beetje asocialer geworden is.

Laten we dus gewoon proberen om vriendelijk te zijn tegen de mensen die we nu tegenkomen onderweg, en aan vrienden en kennissen die we spreken blijven vragen hoe het met ze gaat. Dit voorkomt dat we met z'n allen asociaal worden, en maakt vooriedereen de wereld een klein beetje mooier.

Ben ik asocialer geworden? Neeh denk het niet

Ben ik socialer geworden? Neeh denk het niet, maar zou het wel kunnen worden.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Zonnehulp voor grijze wolken

 Vandaag weer ervaren dat het liedje wat Henny Huisman zingt bij de surprise show niet klopt. Het onverwachte is niet altijd de mooiste prijs. Het is vaak het diepste dal wat je kan overkomen. Of het brengt je even compleet van slag en ver weg in de gedachten. Mij leidde het vandaag gedurende een half uur even goed af van mijn werk. Het werd nog extra benadrukt omdat ik op de fiets heel erg bij mijzelf gekomen was. Net had ervaren dat ik over bepaalde dingen heen ben. Dat ik daar voor mijzelf grapjes over kan maken. En dan komt er zo'n bericht. Ik snap het niet, laat staan dat ik het begrijp.  Nu hoor ik jullie denken: Waar gaat het over? Maar omwille van mijzelf en anderen ben ik niet van plan hierover uit te weiden. Ik wil alleen schrijven over het feit dat sommige onverwachte dingen kunnen leiden tot mooie dingen, maar dat ik tot op heden vaak het tegenovergestelde ervaar. Dat het juist brengt waar ik niet van uitgegaan ben. En juist daardoor kwam ik in diepe zwarte gaten terech

Het einde van het perron

Met het gevaar dat het verkeerd uitgelegd gaat worden ben ik deze keer begonnen aan deze blog. Ik heb namelijk het gevoel dat ik aan beland ben op het einde van het perron. De trein is even terug al gestopt. Ben uit gestapt en heb de laatste meters per voet afgelegd. Uiteindelijk ging dit niet zo snel als toen ik in de trein zat, maar ben er wel gekomen. Nu sta ik op het het randje van het perron en staar. Staar in de leegte die ik voor mij zie. Er liggen rails maar er rijden geen treinen. Achter mij is het een drukte van belang, mensen die in en ut de treinen springen die aankomen en vertrekken. Maar ik zie ze niet rijden. Er komt geen trein achterop of voorbij, het is stil voor mij uit. Is dit nu het einde van mijn carrière? Ben ik nu klaar? Is er geen nieuwe uitdaging? Ik heb afgelopen weekend net een droom uitgesproken tegen de jongste, en nu zie ik mijzelf hier staan. Beetje dubbelop. Ik hoor geweldige muziek voorbijkomen op GNR en op SevenFM, maar het heeft deze keren geen invloe

Dankzij de broers

 In mijn gedachten ben ik al heel erg ver met deze blog, maar nu ik er aan wil beginnen heb ik helemaal niets meer in gedachten. Heb ik zoals zo vaak helemaal niets om over te schrijven, en dat terwijl er zoveel om ons heen gebeurd. Iets met plastic en geld, iets met stikstof, boeren, politici en ga zo maar door. Maar dat is niet mijn stiel van van schrijven. Neeh het moet gaan over mijzelf of wat mij bezighoudt. Grrrrrr hier kan ik niet tegen. Dit is net zoiets als het resultaat van het papa helpen met de lekkerij in zijn vogelhok.  Mijn jongste broer heeft een mooi nieuw dak op de volière gelegd. Het oude was af en eerlijk is eerlijk hij heeft dit goed gedaan. Echter blijkt er nu met de regen een beetje lekkerij te zijn bij de toegangsdeur. Hier drupt het hard en als het zo blijft dan gat het ten koste van de deur. Mijn vader belt hem op om te vragen of hij dit wil komen repareren want hij wil zijn deur graag behouden. Broertje komt gaat aan de slag, maar ziet het even niet meer. Nie