Hoe sterk is de eenzame wandelaar? Die van de fietser ken ik maar deze? Ik loop weer redelijk wat af tegenwoordig, maar elke keer opnieuw valt het me op dat, net als op de fiets, mijn gedachten de vrije loop hebben. Soms heel positief, maar niet onregelmatig de negatieve kant op. En juist dat laatste geeft mij de kriebels. Hoe sterk is de eenzame wandelaar?
Nu heb ik van nature al een beetje een negatieve inslag, dus gedachten zoals hierboven beschreven werken niet echt mee als ze opkomen. Maar gelukkig gaat het nooit zoals gepland, er gebeurd altijd wel iets. Niet extreem maar gewoon heel klein, maar dat vind ik fijn. Een zonnestraal, een glimlach van een tegenligger, een onverwachte vogel... Dat geeft mij op dat moment weer genoeg energie om weer blijer door te gaan.
Al wandelend, al typend wandelend, ben ik ondertussen alweer verder dan gedacht. Af en toe even aan de kant vanwege een voertuig, dan even stilstaan vanwege mooi plaatje. Dat geeft zoveel energie dat ik daarna nog harder doorloop. Nu werkt vandaag de muziek ook nog eens mee. De glimlach wordt steeds groter. Mijn vraag betreffende hoe sterk de eenzame wandelaar is zou ik nu beantwoorden met heel sterk.
Maar negatief effect hiervan is dat ik me nu al afvraag hoe gaat het zijn als ik straks thuis ben? Kan ik het dan ook nog steeds aan? Het grappige is dat nu gebeurd wat ik hiervoor schreef. Binnen 100 meter nadat ik me afvroeg hoe het zou gaan thuis, was de negatieve gedachte weg door het zien van een hele mooie gaai. Gewoon uit het niets was deze opeens daar.
De glimlach terug op mijn gezicht en op naar huis. Wat een heerlijke wandeling en ik ben sterk als ik alleen wandel, maar sterker als ik open ben als het minder goed gaat. Dus hoe sterk is de eenzame wandelaar? Zo sterk als de laatste voetstap van zijn wandeling. Heerlijk om zo tijdens het wandelen ook nog na te denken over mijzelf en de dingen die ik doe.
Zo nu ben ik bijna thuis en ik voel me echt wel sterk. Dus weer een heerlijke basis om er vandaag weer een mooie dag van te maken samen met collega's en samen met het gezin.
Vandaag weer ervaren dat het liedje wat Henny Huisman zingt bij de surprise show niet klopt. Het onverwachte is niet altijd de mooiste prijs. Het is vaak het diepste dal wat je kan overkomen. Of het brengt je even compleet van slag en ver weg in de gedachten. Mij leidde het vandaag gedurende een half uur even goed af van mijn werk. Het werd nog extra benadrukt omdat ik op de fiets heel erg bij mijzelf gekomen was. Net had ervaren dat ik over bepaalde dingen heen ben. Dat ik daar voor mijzelf grapjes over kan maken. En dan komt er zo'n bericht. Ik snap het niet, laat staan dat ik het begrijp. Nu hoor ik jullie denken: Waar gaat het over? Maar omwille van mijzelf en anderen ben ik niet van plan hierover uit te weiden. Ik wil alleen schrijven over het feit dat sommige onverwachte dingen kunnen leiden tot mooie dingen, maar dat ik tot op heden vaak het tegenovergestelde ervaar. Dat het juist brengt waar ik niet van uitgegaan ben. En juist daardoor kwam ik in diepe zwarte gaten terech
Reacties
Een reactie posten