Doorgaan naar hoofdcontent

Windmolen

 De tijd gaat waar je ook bent

De tijd is je leidende ster

Welke schijnt je hele leven door

Die je laat voelen en bewegen


Mijn dromen zijn ver weg

Die van jou een deel

Van geheime sprookjes

Gedroogd op de vleugels van een mysteriemolen


Windmolen, windmolen, blijf draaien

Laat me de weg zien, breng me vandaag

Windmolen, windmolen, harten verlangen

Verlangen naar liefde en een kans om vrij te zijn


Voel je niet alleen en depressief

Uiteindelijk komt er iemand

Om je struikelende geest te kalmeren

Om het weg te houden van de boze storm


Windmolen...


Bovenstaande is vrij vertaald naar Windmill van Helloween. Ik moest aan het nummer denken toen vanmorgen aan de wandel was. De wind in de rug waardoor ik harder liep dan gedacht, om vervolgens na een bocht de wind in de zij te hebben. Hier zag ik ook weer van dichtbij de grote windmolen die ons dorp rijk is. Privé neergezet, man wat een gevaarte is dat, maar wat een heerlijk ijkpunt om te zien waar de wind wegkomt. Maar goed ik liep daarlangs en dacht aan ... Ja van alles eigenlijk en met het passeren kwam ook bovenstaand nummer in mijn hoofd. Ik heb het niet geluisterd, maar wel andere nummers van Helloween opgezocht. Of beter ik heb driekwart album Keeper of the seven Keys part II geluisterd op de rest van de wandeltocht.  Een gevoel van vrijheid en van onafhankelijkheid overviel mij tijdens het luisteren. Net als de wind brengt het me op zo'n moment daar waar ik wil zijn. 

Dat vind ik het mooiste aan het wandelen momenteel, er kunnen je dingen gebeuren die je niet ziet aankomen en die je heel gelukkig kunnen maken. Blij worden van kleine dingen is het mooiste wat je in deze rare tijden kan overkomen wat mij betreft. Dus zoek de vrijheid, geniet van alle mooie onverwachte dingen die je overkomen en droom. Laat de dromen maar drijven op deze wind, wees blij en zorg dat je ver van de boze storm blijft. 

Mij is het gelukt, dus waarom zou het jullie niet lukken? Ben benieuwd of je ook lukt.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Zonnehulp voor grijze wolken

 Vandaag weer ervaren dat het liedje wat Henny Huisman zingt bij de surprise show niet klopt. Het onverwachte is niet altijd de mooiste prijs. Het is vaak het diepste dal wat je kan overkomen. Of het brengt je even compleet van slag en ver weg in de gedachten. Mij leidde het vandaag gedurende een half uur even goed af van mijn werk. Het werd nog extra benadrukt omdat ik op de fiets heel erg bij mijzelf gekomen was. Net had ervaren dat ik over bepaalde dingen heen ben. Dat ik daar voor mijzelf grapjes over kan maken. En dan komt er zo'n bericht. Ik snap het niet, laat staan dat ik het begrijp.  Nu hoor ik jullie denken: Waar gaat het over? Maar omwille van mijzelf en anderen ben ik niet van plan hierover uit te weiden. Ik wil alleen schrijven over het feit dat sommige onverwachte dingen kunnen leiden tot mooie dingen, maar dat ik tot op heden vaak het tegenovergestelde ervaar. Dat het juist brengt waar ik niet van uitgegaan ben. En juist daardoor kwam ik in diepe zwarte gaten terech

Het einde van het perron

Met het gevaar dat het verkeerd uitgelegd gaat worden ben ik deze keer begonnen aan deze blog. Ik heb namelijk het gevoel dat ik aan beland ben op het einde van het perron. De trein is even terug al gestopt. Ben uit gestapt en heb de laatste meters per voet afgelegd. Uiteindelijk ging dit niet zo snel als toen ik in de trein zat, maar ben er wel gekomen. Nu sta ik op het het randje van het perron en staar. Staar in de leegte die ik voor mij zie. Er liggen rails maar er rijden geen treinen. Achter mij is het een drukte van belang, mensen die in en ut de treinen springen die aankomen en vertrekken. Maar ik zie ze niet rijden. Er komt geen trein achterop of voorbij, het is stil voor mij uit. Is dit nu het einde van mijn carrière? Ben ik nu klaar? Is er geen nieuwe uitdaging? Ik heb afgelopen weekend net een droom uitgesproken tegen de jongste, en nu zie ik mijzelf hier staan. Beetje dubbelop. Ik hoor geweldige muziek voorbijkomen op GNR en op SevenFM, maar het heeft deze keren geen invloe

Dankzij de broers

 In mijn gedachten ben ik al heel erg ver met deze blog, maar nu ik er aan wil beginnen heb ik helemaal niets meer in gedachten. Heb ik zoals zo vaak helemaal niets om over te schrijven, en dat terwijl er zoveel om ons heen gebeurd. Iets met plastic en geld, iets met stikstof, boeren, politici en ga zo maar door. Maar dat is niet mijn stiel van van schrijven. Neeh het moet gaan over mijzelf of wat mij bezighoudt. Grrrrrr hier kan ik niet tegen. Dit is net zoiets als het resultaat van het papa helpen met de lekkerij in zijn vogelhok.  Mijn jongste broer heeft een mooi nieuw dak op de volière gelegd. Het oude was af en eerlijk is eerlijk hij heeft dit goed gedaan. Echter blijkt er nu met de regen een beetje lekkerij te zijn bij de toegangsdeur. Hier drupt het hard en als het zo blijft dan gat het ten koste van de deur. Mijn vader belt hem op om te vragen of hij dit wil komen repareren want hij wil zijn deur graag behouden. Broertje komt gaat aan de slag, maar ziet het even niet meer. Nie