Er zijn van die momenten in je leven die je liever overslaat maar die telkens terugkomen. Bij mij is dat het niet kunnen verwerken van tegenslagen die ik niet gepland heb. Dingen die niet werken zoals ik van ze verwacht. Als dat gebeurd ben ik de rest van de dag van de kaart, of beter gezegd van slag. Dan kan er nadien nog zoveel goed goed gaan, maar dat weegt niet op tegen datgene wat er misging. Het meest vervelende van dit alles is eigenlijk wel het feit dat mijn omgeving dan zoveel last van mij heeft. Ik weet dit, herken dit maar kan er niet zoveel aan doen. Weet nadien ook eigenlijk hoe ik dit weer goed moet of kan maken, en ga daarom dan meestal ook maar gewoon weer mijn eigen gang in de hoop dat anderen dit dan ook doen. Ik hoop dat het na verloop van tijd dan weer rustig wordt in ons huis, zodat iedereen niet langer om mij op zijn tenen of eieren hoeft lopen.
Eigenlijk is bovenstaand plaatje wel een goed afspiegeling van wat zich dan afspeelt in mijn hoofd. Misschien zou een plaatje van een weggegooide pc, tv, soundbar, boek, enz.. Een nog betere afspiegeling zijn. Want dat is de neiging die ik heb, en wat mijn brein zegt om te doen. Gelukkig doe ik het nooit... Nou ja nooit is ook niet meer waar want het heeft ons één laptop gekost.
Door alle handvatten die ik heb zou ik het beter onder de knie moeten hebben. Maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat ik de afloop en het vervolg beter onder knie heb dan de oorzaak. Ik kan niet omgaan met die onverwachte dommigheden. Wat ik wel als voordeel zie is dat ik tijdens het probleem alles uit elkaar gehaald heb, en dat bij het nadien in elkaar zetten er een mooiere oplossing ligt.
Dit was ook vandaag weer het geval. Het geluid van de tv werd niet op de soundbar weer gegeven. Dat hier een probleem was, was ons reeds bekend maar vanmorgen barstte de bom. Nadat er een tijdelijk oplossing was gemaakt, heb ik alles losgehaald, na een periode van afkoeling en mokken. Vervolgens alles weer aangesloten, uiteraard hield ik iets over, en het werkte op een manier zoals wel graag willen. De blue-ray speler, tv en Ziggo kastje kunnen nu allemaal gebruik maken van het geluid van de soundbar zonder heel veel moeilijkheden. Schijnbaar moest ik hiervoor dus eerst weer boos worden en schelden de familie tot last zijn. Tja dat we nu bij het afsluiten misschien twee in plaats van één afstandsbediening gebruiken, kunnen we heel goed mee leven.
Ik wil met bovenstaand verhaal maar weer aangeven dat het niet altijd makkelijk is om te leven met ADHD en om te moeten omgaan met ADHD. Ook wil ik graag duidelijk maken dat ik er niet altijd last van heb, maar dat ik er soms zomaar wel last van kan hebben.. Dat ik soms opeens de weg kwijt kan zijn. Dat dit niet makkelijk voor mijn vrouw en kinderen is zullen ze acuut beamen. Maar goed we slaan er ons al heel lang door heen en zullen dat waarschijnlijk ook wel blijven doen. En het geeft mij dan soms de mogelijkheid een een inkijk te geven inmijn leven en hoe ik om gaan met de dingen.
Mocht je vragen hebben stel ze gerust, ik wens jou als lezer toe dat je gewoon om kunt gaan met de dingen die je op je pad tegenkomt en dat je niet zo gefrustreerd raakt zoals ik wel eens heb. Ik wens jullie veel rust toe.
Reacties
Een reactie posten