Doorgaan naar hoofdcontent

Ik wil het niet weten!!


Ik snap Jibbe wel. Want eigenlijk voel ik het ook wel zo. Alleen gaat het in onze gevallen wel over iets anders. Hetgeen Jibbe bedoeld is dat hij straks niet meer verschijnt in het ND, door een verandering van koers, en hetgeen ik bedoel is dat ik niet meer begrijp waar we in de wereld mee bezig zijn. Maar toch we voelen allebei hetzelfde. Onrechtvaardigheid! Waarom? Wat is er mis met ons? We doen toch niets verkeerd? Of moeten we, en kunnen alleen maar doen wat ons van bovenaf opgelegd wordt?
Ik pas!

Ik ben echt niet van plan om ook maar iets aan te passen van datgene wat ik nu doe. Kom op zeg! Zijn ze nu helemaal van de... Sorry dat mag ik niet zeggen, alleen maar denken. Het past mij niet om zo te schrijven over de mensheid. Wat mij wel past is dat ik er absoluut voor pas om eenzelfde maatschappij te gaan krijgen als bijvoorbeeld Zuid-Afrika. Wat een kolder van de mensheid om

Ik maak bijna fout waar Jibbe me voor wil waarschuwen. Ik zal m'n eigen denkwijze gewoon voor mij houden en er voor zorgen dat er niets op mij aan valt te merken. Want ik wil het niet weten, ik wil er eigenlijk ook niet van lezen, want ik wil het niet weten. Want mensheid denk nou eens na! Het  is van de zotte dat jullie elkaar niet accepteren. En om in Nederland te blijven, artikel 1 van de grondwet die we hebben aangenomen: Iedereen is gelijk en mag denken en doen wat hij/zij wil ongeacht ras, kleur, geloof of wat dan ook... Dus houdt op met zeuren en accepteer elkaar zoals je bent, dan kunnen we weer over tot de orde van de dag en wil ik het ook wel weer weten.

Zo is het toch? Beter is het om ons zorgen te maken over de klimaat verandering waar we in terecht zijn gekomen, dan elkaar de hersens in te slaan omdat je iets anders bent? Dan de winkelruiten in te slaan en leeg te roven omdat je anders bent? Beter is het om gezamenlijk op de hoek van de straat met elkaar te laten zien dat je elkaar accepteert dan op elke hoek van de straat een auto in de brand te steken of de politie te bekogelen met bierflesjes en stenen. Houd toch op man, ik wil het niet weten! Ik wil weten wat we gaan doen aan het vasthouden van het water in Nederland. Ik wil weten wat we gaan doen aan de vele mensen die thuis zitten omdat ze geen werken meer hebben. 

Ik wil er toch nog iets over kwijt. Als ik in het buitenland ben respecteer ik de mensen daar zoals ze zijn. Respecteer ik alles zoals het daar is. Zijn de winkels dicht omdat het sjabbat is? Dan heb ik pech en moet ik wachten tot de volgende dag. Waarom is dat dan voor derden hier ons landje zo moeilijk? Ik denk maar weer dat Jibbe gelijk heeft. Ik wil het niet weten!

Ik ga het kereltje missen als ik straks op zondag de krant van zaterdag in alle rust zal lezen. Ik zal zijn beschouwelijkheid in de krant gaan missen. Dus dat wordt vaker naar https://jibbes.nl om zo toch nog even weer anders te denken.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Zonnehulp voor grijze wolken

 Vandaag weer ervaren dat het liedje wat Henny Huisman zingt bij de surprise show niet klopt. Het onverwachte is niet altijd de mooiste prijs. Het is vaak het diepste dal wat je kan overkomen. Of het brengt je even compleet van slag en ver weg in de gedachten. Mij leidde het vandaag gedurende een half uur even goed af van mijn werk. Het werd nog extra benadrukt omdat ik op de fiets heel erg bij mijzelf gekomen was. Net had ervaren dat ik over bepaalde dingen heen ben. Dat ik daar voor mijzelf grapjes over kan maken. En dan komt er zo'n bericht. Ik snap het niet, laat staan dat ik het begrijp.  Nu hoor ik jullie denken: Waar gaat het over? Maar omwille van mijzelf en anderen ben ik niet van plan hierover uit te weiden. Ik wil alleen schrijven over het feit dat sommige onverwachte dingen kunnen leiden tot mooie dingen, maar dat ik tot op heden vaak het tegenovergestelde ervaar. Dat het juist brengt waar ik niet van uitgegaan ben. En juist daardoor kwam ik in diepe zwarte gaten terech

Het einde van het perron

Met het gevaar dat het verkeerd uitgelegd gaat worden ben ik deze keer begonnen aan deze blog. Ik heb namelijk het gevoel dat ik aan beland ben op het einde van het perron. De trein is even terug al gestopt. Ben uit gestapt en heb de laatste meters per voet afgelegd. Uiteindelijk ging dit niet zo snel als toen ik in de trein zat, maar ben er wel gekomen. Nu sta ik op het het randje van het perron en staar. Staar in de leegte die ik voor mij zie. Er liggen rails maar er rijden geen treinen. Achter mij is het een drukte van belang, mensen die in en ut de treinen springen die aankomen en vertrekken. Maar ik zie ze niet rijden. Er komt geen trein achterop of voorbij, het is stil voor mij uit. Is dit nu het einde van mijn carrière? Ben ik nu klaar? Is er geen nieuwe uitdaging? Ik heb afgelopen weekend net een droom uitgesproken tegen de jongste, en nu zie ik mijzelf hier staan. Beetje dubbelop. Ik hoor geweldige muziek voorbijkomen op GNR en op SevenFM, maar het heeft deze keren geen invloe

Dankzij de broers

 In mijn gedachten ben ik al heel erg ver met deze blog, maar nu ik er aan wil beginnen heb ik helemaal niets meer in gedachten. Heb ik zoals zo vaak helemaal niets om over te schrijven, en dat terwijl er zoveel om ons heen gebeurd. Iets met plastic en geld, iets met stikstof, boeren, politici en ga zo maar door. Maar dat is niet mijn stiel van van schrijven. Neeh het moet gaan over mijzelf of wat mij bezighoudt. Grrrrrr hier kan ik niet tegen. Dit is net zoiets als het resultaat van het papa helpen met de lekkerij in zijn vogelhok.  Mijn jongste broer heeft een mooi nieuw dak op de volière gelegd. Het oude was af en eerlijk is eerlijk hij heeft dit goed gedaan. Echter blijkt er nu met de regen een beetje lekkerij te zijn bij de toegangsdeur. Hier drupt het hard en als het zo blijft dan gat het ten koste van de deur. Mijn vader belt hem op om te vragen of hij dit wil komen repareren want hij wil zijn deur graag behouden. Broertje komt gaat aan de slag, maar ziet het even niet meer. Nie