Doorgaan naar hoofdcontent

Iedereen gelijk

Er moet me iets van het hart, het virus loopt bijna op het einde zeker? Of is het gewoner geworden? Opeens zijn er namelijk allemaal andere nieuwsberichten die het nieuws beheersen. Maar om nou te zeggen dat je daar zo vrolijk van wordt? En de berichtgeving welke aan het virus gerelateerd is wordt nou ook niet echt vrolijk van. Ik snap het niet meer. Waar is de eensgezindheid van begin maart gebleven? Waar is de wil om met z'n allen te doen wat ons wordt gevraagd gebleven? Is het echt zo dat een minderheid van de mensen zorgt dat de meerderheid zich beduveld voelt? Wat ik zeg, ik begrijp het niet meer.

Nu ben ik niet zo'n Amerika fan, dat komt met name doordat alles groter, beter moet. Wij Amerikanen kunnen alles beter en hebben alles beter dan jullie daar in Europa. Bovendien is vanuit het verleden al gebleven dat jullie niet zonder ons kunnen dus... Nou ik ben van mening dat zij net zo afhankelijk van ons zijn, als wij van hen. Echter op ding moet ik de huidig zittend president een groot compliment maken. En ik verbaas mij erover dat ik dit in de afgelopen jaren niet eerder gezien heb. Hij heeft de meest geweldige tactiek van regeren, namelijk die van verdeel en heers. Daardoor is het land nu in zulk een grote onenigheid gekomen dat hij straks als grote verzoener iedereen bij elkaar kan brengen en dus nog 4 jaar kan zitten. Verdeel en heers.

Wij zouden als Europeanen beter moeten weten dan we nu doen. Wat denken wij te bereiken met onze protesten hier? Ze gaan er daar echt niet anders over denken hoor. Als je dat wel denkt dan wordt het tijd dat je onder je steen vandaan komt, want dat gaat echt niet gebeuren. Als je iets wilt veranderen in de denkwijze hier in Europa dan ben ik het met je eens dat je daar tegen mag protesteren. Maar dat doen je niet door van alles te slopen, echt niet. Dat doe je door massaal de straat op te gaan, je te houden aan de regels en dingen plat te leggen op een rustige en vreedzame manier. Dan pas komt  het aan bij de mensen die er ook ver gaan. Nu wordt iedereen alleen maar bozer en bozer, dit lokt weer reactie uit en dus staan staat en burgers op een (verkeerde) harde manier tegenover elkaar. Jammer

Ik zag overigens een filmpje voorbij komen waarin een blanke winkeleigenaar doodgeschopt werd. Maar daar heb ik niemand over gehoord. Is dat wel normaal? Ik vraag het mij af. Misschien moeten we eerst eens naar onszelf kijken en dan pas naar een ander. Misschien moeten we allemaal eindelijk onze eigen mening eens volgen in plaats van kudde gedrag te vertonen. Want als je vervolgens vraagt waarom, krijg je een antwoord euhm euhm euhm ja omdat hij het ook deed. Neeh dan heb ik meer respect voor de gemiddelde drugskoerier. Waarom deed u het? Omdat ik geld nodig had en ze anders mijn familie zouden pakken. Klaar geen gezeur. 

Ik ben van mening dat iedereen er toe doet. Zwart, rood, geel, groen, paars of blank het interesseert me niet. Zolang je normaal doet dan doe je er toe. Zelfs als je dat niet kunt dan nog doe je er toe, maar zul je minder respect van me krijgen. Als ik namelijk niet op die manier met mensen omga, dan wordt er ook niet normaal met mij om gegaan. Want als deze hype over racisme weer voorbij is, gaan we dan met z'n allen de straat op omdat de gehandicapte mens links wordt gelaten? Dat ze niet normaal worden aangekeken? Dan ze er niet toe zouden doen? Of gaan de straat op omdat niet iedereen evenveel verdient? Dacht het niet, want een kleine minderheid zorgt ervoor dat de grote meerderheid zich in het nauw gedreven voelt. Stop er mee mensen, laat je niet meevoeren. Tooon gewoon het respect aan een ander wat deze verdient ongeacht ras, kleur of geaardheid. Stop ermee iemand te beoordelen op uiterlijk of intelligentie. Maar doe weer net als je deed in begin maart. Toen we veel en mooi en goed aandacht hadden voor elkaar, denk daar nu aan terug en wees lief.

Zo bovenstaande moest ik even kwijt. Wil je reageren? Graag, maar houdt het wel netjes anders heeft deze blog nog geen zin gehad.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Zonnehulp voor grijze wolken

 Vandaag weer ervaren dat het liedje wat Henny Huisman zingt bij de surprise show niet klopt. Het onverwachte is niet altijd de mooiste prijs. Het is vaak het diepste dal wat je kan overkomen. Of het brengt je even compleet van slag en ver weg in de gedachten. Mij leidde het vandaag gedurende een half uur even goed af van mijn werk. Het werd nog extra benadrukt omdat ik op de fiets heel erg bij mijzelf gekomen was. Net had ervaren dat ik over bepaalde dingen heen ben. Dat ik daar voor mijzelf grapjes over kan maken. En dan komt er zo'n bericht. Ik snap het niet, laat staan dat ik het begrijp.  Nu hoor ik jullie denken: Waar gaat het over? Maar omwille van mijzelf en anderen ben ik niet van plan hierover uit te weiden. Ik wil alleen schrijven over het feit dat sommige onverwachte dingen kunnen leiden tot mooie dingen, maar dat ik tot op heden vaak het tegenovergestelde ervaar. Dat het juist brengt waar ik niet van uitgegaan ben. En juist daardoor kwam ik in diepe zwarte gaten terech

Het einde van het perron

Met het gevaar dat het verkeerd uitgelegd gaat worden ben ik deze keer begonnen aan deze blog. Ik heb namelijk het gevoel dat ik aan beland ben op het einde van het perron. De trein is even terug al gestopt. Ben uit gestapt en heb de laatste meters per voet afgelegd. Uiteindelijk ging dit niet zo snel als toen ik in de trein zat, maar ben er wel gekomen. Nu sta ik op het het randje van het perron en staar. Staar in de leegte die ik voor mij zie. Er liggen rails maar er rijden geen treinen. Achter mij is het een drukte van belang, mensen die in en ut de treinen springen die aankomen en vertrekken. Maar ik zie ze niet rijden. Er komt geen trein achterop of voorbij, het is stil voor mij uit. Is dit nu het einde van mijn carrière? Ben ik nu klaar? Is er geen nieuwe uitdaging? Ik heb afgelopen weekend net een droom uitgesproken tegen de jongste, en nu zie ik mijzelf hier staan. Beetje dubbelop. Ik hoor geweldige muziek voorbijkomen op GNR en op SevenFM, maar het heeft deze keren geen invloe

Dankzij de broers

 In mijn gedachten ben ik al heel erg ver met deze blog, maar nu ik er aan wil beginnen heb ik helemaal niets meer in gedachten. Heb ik zoals zo vaak helemaal niets om over te schrijven, en dat terwijl er zoveel om ons heen gebeurd. Iets met plastic en geld, iets met stikstof, boeren, politici en ga zo maar door. Maar dat is niet mijn stiel van van schrijven. Neeh het moet gaan over mijzelf of wat mij bezighoudt. Grrrrrr hier kan ik niet tegen. Dit is net zoiets als het resultaat van het papa helpen met de lekkerij in zijn vogelhok.  Mijn jongste broer heeft een mooi nieuw dak op de volière gelegd. Het oude was af en eerlijk is eerlijk hij heeft dit goed gedaan. Echter blijkt er nu met de regen een beetje lekkerij te zijn bij de toegangsdeur. Hier drupt het hard en als het zo blijft dan gat het ten koste van de deur. Mijn vader belt hem op om te vragen of hij dit wil komen repareren want hij wil zijn deur graag behouden. Broertje komt gaat aan de slag, maar ziet het even niet meer. Nie