Het probleem met goede voornemens is dat ze goed zijn, en een voornemen. Of te wel je begint er aan maar komt tot de conclusie dat het weer te hoog gegrepen, of onuitvoerbaar is. Denkt opeens waar ben ik aan begonnen en laat ze dus maar los. Iedereen herkent wel zoiets. Ik ben ook zo iemand. Ik neem mijzelf elk jaar voor om niet in de valkuilen van het jaar daarvoor te stappen. Spreek dit ook uit tegen iedereen die het wil horen, zodat ik een beetje een stok achter de deur heb. Maar ja je raad het al... Te hoog gegrepen! Nog voordat ik er ook maar goed over na kan denken ben ik er alweer ingestapt. Lig ik alweer op de grond, ploeterend in de modder van de valkuil. Het zou toch anders moeten kunnen.
Maar ja hoe dan? Ik kan de aard van het beetje niet veranderen. Z'n gedragingen misschien een beetje aanpassen, maar meer wordt moeilijk. Het al oude spreekwoord is zeker van toepassing. Je kent het wel, van die vos die kaal wordt. Dus hoe moet ik het dan oplossen? In m'n hutje op de hei gaan zitten? Ik heb er niet eens één. Overigens is dat wel een wens, maar dat gauw tussendoor. Moet ik overal in meegaan en vervolgens constateren dat dat ook niet werkt? Lijkt me ook geen strak plan. Neeh ik heb zelf geen oplossing voor dit probleem. Misschien zou geen voornemen een oplossing zijn.
Ik worstel dus, maar kom nog niet boven. En heb ook nog geen oplossing die mij doet watertrappelen, zodat ik in iedere geval boven water blijf. Mijn goede voornemens liggen dus op de grond, vies geworden van de modder. Ik probeer ze wel af te spoelen zodat ik ze na het droogmaken kan hergebruiken, maar dit koste in de afgelopen jaren veel teveel energie. Dus dit jaar wil iets anders proberen. Mijn goede voornemen is om de goede voornemens niet te hoog te leggen. Beter gezegd ik heb doelen voor mijzelf gesteld. Moet alleen nog bedenken hoe ik mijzelf ga belonen mocht ik een doel halen. En in de eerste dagen van 2020 begint het er op te lijken dat dit wel eens iets zou kunnen zijn wat werkt.
Niet dat ik jullie nu mijn doelen ga vertellen, maar als het goed is zou mijn omgeving iets moeten kunnen merken. Eigenlijk is het een voorgezet iets van de verandering welke ik eerder beschreven heb. Dus we gaan het meemaken, of beter gezegd jullie gaan het meemaken. Natuurlijk zal ik struikelen en weer vies worden. Natuurlijk zal ik weer in de modder van de valkuil stappen, maar ik heb momenteel het idee dat ik niet van mijn doel af raak. Dat ik doordat ik vies wordt niet opnieuw hoef beginnen. Ik heb het idee dat het er juist voor zorgt dat ik met nieuwe energie aan mijn doelen wil gaan beginnen. Dus de lat niet te hoog neerleggen en werken totdat ik de doelen heb gehaald.
Maar ja, nu kan ik dit wel zo doen. Maar wat gaan jullie doen? Gaan jullie wel elke keer in de valkuilen stappen en de moed opgeven? Of ga je samen met mij op reis? Samen op reis naar de doelen die we voor onszelf gesteld hebben. En die kunnen gaan leiden tot af en toe een ander spoor kiezen?
Maar ja hoe dan? Ik kan de aard van het beetje niet veranderen. Z'n gedragingen misschien een beetje aanpassen, maar meer wordt moeilijk. Het al oude spreekwoord is zeker van toepassing. Je kent het wel, van die vos die kaal wordt. Dus hoe moet ik het dan oplossen? In m'n hutje op de hei gaan zitten? Ik heb er niet eens één. Overigens is dat wel een wens, maar dat gauw tussendoor. Moet ik overal in meegaan en vervolgens constateren dat dat ook niet werkt? Lijkt me ook geen strak plan. Neeh ik heb zelf geen oplossing voor dit probleem. Misschien zou geen voornemen een oplossing zijn.
Ik worstel dus, maar kom nog niet boven. En heb ook nog geen oplossing die mij doet watertrappelen, zodat ik in iedere geval boven water blijf. Mijn goede voornemens liggen dus op de grond, vies geworden van de modder. Ik probeer ze wel af te spoelen zodat ik ze na het droogmaken kan hergebruiken, maar dit koste in de afgelopen jaren veel teveel energie. Dus dit jaar wil iets anders proberen. Mijn goede voornemen is om de goede voornemens niet te hoog te leggen. Beter gezegd ik heb doelen voor mijzelf gesteld. Moet alleen nog bedenken hoe ik mijzelf ga belonen mocht ik een doel halen. En in de eerste dagen van 2020 begint het er op te lijken dat dit wel eens iets zou kunnen zijn wat werkt.
Niet dat ik jullie nu mijn doelen ga vertellen, maar als het goed is zou mijn omgeving iets moeten kunnen merken. Eigenlijk is het een voorgezet iets van de verandering welke ik eerder beschreven heb. Dus we gaan het meemaken, of beter gezegd jullie gaan het meemaken. Natuurlijk zal ik struikelen en weer vies worden. Natuurlijk zal ik weer in de modder van de valkuil stappen, maar ik heb momenteel het idee dat ik niet van mijn doel af raak. Dat ik doordat ik vies wordt niet opnieuw hoef beginnen. Ik heb het idee dat het er juist voor zorgt dat ik met nieuwe energie aan mijn doelen wil gaan beginnen. Dus de lat niet te hoog neerleggen en werken totdat ik de doelen heb gehaald.
Maar ja, nu kan ik dit wel zo doen. Maar wat gaan jullie doen? Gaan jullie wel elke keer in de valkuilen stappen en de moed opgeven? Of ga je samen met mij op reis? Samen op reis naar de doelen die we voor onszelf gesteld hebben. En die kunnen gaan leiden tot af en toe een ander spoor kiezen?
Reacties
Een reactie posten