Doorgaan naar hoofdcontent

Nieuwe start

Ik zag zojuist in het overzicht van alle geschreven blogs dat ik voor het eerst in een heel erg lange tijd niet twee blogs in de maand geschreven heb. Ik heb dus in de vorige maand of te weinig meegemaakt. Of er was gewoon te weinig om over te schrijven. Geen inspiratie dus. Of zou ik er klaar mee zijn? Neeh ik denk dat het dat laatste niet is. Ik denk dat ik teveel met mezelf bezig ben geweest. Teveel en te lang op het randje heb gelopen, zonder dat ik het altijd door heb gehad.

We beginnen dus deze maand maar opnieuw met een nieuwe reeks van minimaal 2 per maand. Wie weet loopt het nu wel allemaal gewoon door tot in lengte van dagen. Of niet?! Weet u geachte lezer, het is maar net of je het überhaupt wel wilt. Ik heb altijd gezegd dat het geen verplichting moest worden, want dan stop ik ermee. Gelukkig is dat nog niet het geval want dan had ik een probleem. Waar moet ik dan mijn ei kwijt? Hoe breng ik dan over dat ik soms heel goed en soms wat minder goed in mijn vel zit? Want dat is wat ik wel doe met deze blogs / epistels ik help mezelf soms van problemen af. En soms kan ik door het schrijven van depri opeens weer heel vrolijk worden. Of door reacties op het geschrevene weer het besef krijgen dat vrienden heel belangrijk zijn.

Dat ik nu weer aan een blog begonnen ben, komt zoals ik al eerder schreef, er een nieuwe maand is begonnen. En die gewoonte zit er nog steeds in, aan het begin van de maand proberen we een nieuwe blog of gedicht te schrijven. Dat het deze maand een begin is met weinig inhoud, ach dat zij zo. Ik had wel een klein idee, maar niet de volledig inspiratie om een heel stuk te schrijven over de koortslip die me weer kwelt. Over de oorzaken hiervan en of dat wel zo is.
Neeh ik vond bovenstaande beter. Gewoon een uitleg waarom ik de afgelopen maand niet twee, maar maar één geschreven heb.

Ik hoop eigenlijk dat het u als lezer in de afgelopen maand goed gegaan is. Dat alles naar u toe heeft mogen komen, zodat u een heel fijn gevoel heeft overgehouden en hiermee deze maand begint. Straal dit gevoel heerlijk en zorg dat anderen het overnemen. Dat maakt de wereld weer een stukje blijer.
Is het niet gelopen zoals u had gedacht? Kop op, pak de pen en schrijf het van u af. Het werkt echt!! Ga vervolgens op zoek naar iets dat u een goed gevoel geeft zodat u een fijne dag hebt. Wie weet brengt de rest van de maand u dan ook erg mooie dingen.

Nu ben ik aan het einde van mijn eerste blog van deze maand gekomen. En heb eigenlijk niets en ook weer een heleboel gezegd. Ik sluit maar af met: Fijne dag allemaal!!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Zonnehulp voor grijze wolken

 Vandaag weer ervaren dat het liedje wat Henny Huisman zingt bij de surprise show niet klopt. Het onverwachte is niet altijd de mooiste prijs. Het is vaak het diepste dal wat je kan overkomen. Of het brengt je even compleet van slag en ver weg in de gedachten. Mij leidde het vandaag gedurende een half uur even goed af van mijn werk. Het werd nog extra benadrukt omdat ik op de fiets heel erg bij mijzelf gekomen was. Net had ervaren dat ik over bepaalde dingen heen ben. Dat ik daar voor mijzelf grapjes over kan maken. En dan komt er zo'n bericht. Ik snap het niet, laat staan dat ik het begrijp.  Nu hoor ik jullie denken: Waar gaat het over? Maar omwille van mijzelf en anderen ben ik niet van plan hierover uit te weiden. Ik wil alleen schrijven over het feit dat sommige onverwachte dingen kunnen leiden tot mooie dingen, maar dat ik tot op heden vaak het tegenovergestelde ervaar. Dat het juist brengt waar ik niet van uitgegaan ben. En juist daardoor kwam ik in diepe zwarte gaten terech

Het einde van het perron

Met het gevaar dat het verkeerd uitgelegd gaat worden ben ik deze keer begonnen aan deze blog. Ik heb namelijk het gevoel dat ik aan beland ben op het einde van het perron. De trein is even terug al gestopt. Ben uit gestapt en heb de laatste meters per voet afgelegd. Uiteindelijk ging dit niet zo snel als toen ik in de trein zat, maar ben er wel gekomen. Nu sta ik op het het randje van het perron en staar. Staar in de leegte die ik voor mij zie. Er liggen rails maar er rijden geen treinen. Achter mij is het een drukte van belang, mensen die in en ut de treinen springen die aankomen en vertrekken. Maar ik zie ze niet rijden. Er komt geen trein achterop of voorbij, het is stil voor mij uit. Is dit nu het einde van mijn carrière? Ben ik nu klaar? Is er geen nieuwe uitdaging? Ik heb afgelopen weekend net een droom uitgesproken tegen de jongste, en nu zie ik mijzelf hier staan. Beetje dubbelop. Ik hoor geweldige muziek voorbijkomen op GNR en op SevenFM, maar het heeft deze keren geen invloe

Dankzij de broers

 In mijn gedachten ben ik al heel erg ver met deze blog, maar nu ik er aan wil beginnen heb ik helemaal niets meer in gedachten. Heb ik zoals zo vaak helemaal niets om over te schrijven, en dat terwijl er zoveel om ons heen gebeurd. Iets met plastic en geld, iets met stikstof, boeren, politici en ga zo maar door. Maar dat is niet mijn stiel van van schrijven. Neeh het moet gaan over mijzelf of wat mij bezighoudt. Grrrrrr hier kan ik niet tegen. Dit is net zoiets als het resultaat van het papa helpen met de lekkerij in zijn vogelhok.  Mijn jongste broer heeft een mooi nieuw dak op de volière gelegd. Het oude was af en eerlijk is eerlijk hij heeft dit goed gedaan. Echter blijkt er nu met de regen een beetje lekkerij te zijn bij de toegangsdeur. Hier drupt het hard en als het zo blijft dan gat het ten koste van de deur. Mijn vader belt hem op om te vragen of hij dit wil komen repareren want hij wil zijn deur graag behouden. Broertje komt gaat aan de slag, maar ziet het even niet meer. Nie