Doorgaan naar hoofdcontent

Rust gevonden

De dagen buiten zijn donker, koud en kil
De dagen binnen zijn eenzaam en stil
Alleen met m'n verdriet
Alleen zodat niemand het ziet

Verdriet en pijn
Ze kunnen soms heel erg aanwezig zijn
Dan ben je koud, eenzaam en alleen
Je leven voelt dan als die donkere, zware steen
Dan heb je er geen zin meer in
Want dan heeft het leven toch geen enkele zin!


Waar vindt je dan de kracht om door te gaan?
De kracht om samen met iedereen vooraan te staan?
Moet je eerst lopen klagen?
Eerst bij iedereen om aandacht lopen vragen?
Of ken je iemand die je ziet

Die je helpt met weemoed en verdriet?
Die je uit de put omhoog helpt?
Die je stromende tranen stelpt?
Ik weet wel zo Iemand
Voor de meeste mensen is het niemand
Voor mij is het mijn bron van rust
Die mijn onrustig geweten altijd sust.

Ik ken Hem niet zo goed
Omdat ik zo vaak niets van Hem hebben moet
Maar Hij is juist nu het lichtend licht
Mijn reden dat ik zo vaak dicht
Nog altijd is het buiten donker, koud en stil
De huiskamer is nog steeds eenzaam en stil
Maar ik ben niet onrustig meer
Ik vond opnieuw mijn rust bij mijn Heer
Hij kwam bij ons heel gewoon
Als baby van zijn hoge troon
Zo heeft Hij gevoelt wat ik nu voel
En snapt Hij precies wat ik bedoel

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Zonnehulp voor grijze wolken

 Vandaag weer ervaren dat het liedje wat Henny Huisman zingt bij de surprise show niet klopt. Het onverwachte is niet altijd de mooiste prijs. Het is vaak het diepste dal wat je kan overkomen. Of het brengt je even compleet van slag en ver weg in de gedachten. Mij leidde het vandaag gedurende een half uur even goed af van mijn werk. Het werd nog extra benadrukt omdat ik op de fiets heel erg bij mijzelf gekomen was. Net had ervaren dat ik over bepaalde dingen heen ben. Dat ik daar voor mijzelf grapjes over kan maken. En dan komt er zo'n bericht. Ik snap het niet, laat staan dat ik het begrijp.  Nu hoor ik jullie denken: Waar gaat het over? Maar omwille van mijzelf en anderen ben ik niet van plan hierover uit te weiden. Ik wil alleen schrijven over het feit dat sommige onverwachte dingen kunnen leiden tot mooie dingen, maar dat ik tot op heden vaak het tegenovergestelde ervaar. Dat het juist brengt waar ik niet van uitgegaan ben. En juist daardoor kwam ik in diepe zwarte gaten terech
Een reactie posten
Meer lezen

Het einde van het perron

Met het gevaar dat het verkeerd uitgelegd gaat worden ben ik deze keer begonnen aan deze blog. Ik heb namelijk het gevoel dat ik aan beland ben op het einde van het perron. De trein is even terug al gestopt. Ben uit gestapt en heb de laatste meters per voet afgelegd. Uiteindelijk ging dit niet zo snel als toen ik in de trein zat, maar ben er wel gekomen. Nu sta ik op het het randje van het perron en staar. Staar in de leegte die ik voor mij zie. Er liggen rails maar er rijden geen treinen. Achter mij is het een drukte van belang, mensen die in en ut de treinen springen die aankomen en vertrekken. Maar ik zie ze niet rijden. Er komt geen trein achterop of voorbij, het is stil voor mij uit. Is dit nu het einde van mijn carrière? Ben ik nu klaar? Is er geen nieuwe uitdaging? Ik heb afgelopen weekend net een droom uitgesproken tegen de jongste, en nu zie ik mijzelf hier staan. Beetje dubbelop. Ik hoor geweldige muziek voorbijkomen op GNR en op SevenFM, maar het heeft deze keren geen invloe
Een reactie posten
Meer lezen

Dankzij de broers

 In mijn gedachten ben ik al heel erg ver met deze blog, maar nu ik er aan wil beginnen heb ik helemaal niets meer in gedachten. Heb ik zoals zo vaak helemaal niets om over te schrijven, en dat terwijl er zoveel om ons heen gebeurd. Iets met plastic en geld, iets met stikstof, boeren, politici en ga zo maar door. Maar dat is niet mijn stiel van van schrijven. Neeh het moet gaan over mijzelf of wat mij bezighoudt. Grrrrrr hier kan ik niet tegen. Dit is net zoiets als het resultaat van het papa helpen met de lekkerij in zijn vogelhok.  Mijn jongste broer heeft een mooi nieuw dak op de volière gelegd. Het oude was af en eerlijk is eerlijk hij heeft dit goed gedaan. Echter blijkt er nu met de regen een beetje lekkerij te zijn bij de toegangsdeur. Hier drupt het hard en als het zo blijft dan gat het ten koste van de deur. Mijn vader belt hem op om te vragen of hij dit wil komen repareren want hij wil zijn deur graag behouden. Broertje komt gaat aan de slag, maar ziet het even niet meer. Nie
Een reactie posten
Meer lezen