Doorgaan naar hoofdcontent

Voorjaars perikelen

Zo weer een waardeloze week achter de rug. Waardeloos? Dan kun je toch niet zo maar zeggen. Want je hebt vast mooie dingen meegemaakt, het is vast niet allemaal niets geweest. Dan zal de eerste gedachte zijn van vele van jullie die deze blog lezen. Nou bereid je er maar op voor, alle mooie dingen van deze week wegen niet op tegen het waardeloze van deze week. En ik ben niet van plan om verdere uitleg te geven. Er namelijk genoeg over gezegd en geschreven. Ik wil het alleen maar op deze manier nog een keertje kwijt.

Gelukkig kan ik mezelf ook resetten en zijn er menesen in mijn omgeving die daar een bijdrage aanleveren. IK denk met veel  plezier terug aan afgelopen zondag. Dat was heel gezellig. IK denk met veel plezier terug aan de alle andere mooie dingen van deze week, maar desalniettemin blijft het door alle gebeurtenissen een waardeloze week. Er zijn teveel dinegn in deze rare wereld die een nigatieve invloed hebben. Soms kunnen mensen daar neits aan doen, en soms wel. Soms willen mensen geen moeite doen om het waardeloze aan te pakken en soms willen ze dat wel. En juist die laaste twee maken het so moeilijk om dit soort weken door te komen,

Het gekke wil dat schijnbaar iedereen de afgelopen nacht slecht had geslapen. Volgens een collega kwam dat omdat het voorjaar in de lucht zit. Het zou zomaar kunnen. Ik heb er geen idee van. Maar je weet daarmee wel dat het echt een rare, drukke niet productieve dag gaat worden, die om de domste reden kan eigen in een domme omslag. Maar dat voorjaar kan best eens een invloed gehad hebben op het waardeloze van deze week. Immers als het voorjaar in de lucht zit wordt iedereen wild. Dan springen en doen we gek net als de koeien die voor het eerst weer de wei in mogen. Dat gevoel van vrijheid, ruimte, warmte en misschien geborgenheid. Dat gevoel dat je weer mag en dat weer kan. Dat gevoel waar je helemaal niets aan kunt doen, maar wat toch wel geweldig voelt. Alleen het onderkennen daarvan...

Dat zelfde voorjaar wat in delucht zit is ook het begin van heelveel nieuw leven. Ik hoop dat na deze waardeloze week dat gevoel bij mij en bij anderen terug mag komen. Dat gevoel van ja er komt iets nieuws. Een nieuw begin, een frisse start. Dan kunnen we verder en gaan we de goeie kant op. De kant van mooie bloemen, prachtige landschappen en nieuw leven. Het gevoel van een nieuwe dag met een nieuw begin.

Misschien eindigd de week toch minder waardeloos dan dat ze is geweest.

Populaire posts van deze blog

Zonnehulp voor grijze wolken

 Vandaag weer ervaren dat het liedje wat Henny Huisman zingt bij de surprise show niet klopt. Het onverwachte is niet altijd de mooiste prijs. Het is vaak het diepste dal wat je kan overkomen. Of het brengt je even compleet van slag en ver weg in de gedachten. Mij leidde het vandaag gedurende een half uur even goed af van mijn werk. Het werd nog extra benadrukt omdat ik op de fiets heel erg bij mijzelf gekomen was. Net had ervaren dat ik over bepaalde dingen heen ben. Dat ik daar voor mijzelf grapjes over kan maken. En dan komt er zo'n bericht. Ik snap het niet, laat staan dat ik het begrijp.  Nu hoor ik jullie denken: Waar gaat het over? Maar omwille van mijzelf en anderen ben ik niet van plan hierover uit te weiden. Ik wil alleen schrijven over het feit dat sommige onverwachte dingen kunnen leiden tot mooie dingen, maar dat ik tot op heden vaak het tegenovergestelde ervaar. Dat het juist brengt waar ik niet van uitgegaan ben. En juist daardoor kwam ik in diepe zwarte gaten terech

Het einde van het perron

Met het gevaar dat het verkeerd uitgelegd gaat worden ben ik deze keer begonnen aan deze blog. Ik heb namelijk het gevoel dat ik aan beland ben op het einde van het perron. De trein is even terug al gestopt. Ben uit gestapt en heb de laatste meters per voet afgelegd. Uiteindelijk ging dit niet zo snel als toen ik in de trein zat, maar ben er wel gekomen. Nu sta ik op het het randje van het perron en staar. Staar in de leegte die ik voor mij zie. Er liggen rails maar er rijden geen treinen. Achter mij is het een drukte van belang, mensen die in en ut de treinen springen die aankomen en vertrekken. Maar ik zie ze niet rijden. Er komt geen trein achterop of voorbij, het is stil voor mij uit. Is dit nu het einde van mijn carrière? Ben ik nu klaar? Is er geen nieuwe uitdaging? Ik heb afgelopen weekend net een droom uitgesproken tegen de jongste, en nu zie ik mijzelf hier staan. Beetje dubbelop. Ik hoor geweldige muziek voorbijkomen op GNR en op SevenFM, maar het heeft deze keren geen invloe

Dankzij de broers

 In mijn gedachten ben ik al heel erg ver met deze blog, maar nu ik er aan wil beginnen heb ik helemaal niets meer in gedachten. Heb ik zoals zo vaak helemaal niets om over te schrijven, en dat terwijl er zoveel om ons heen gebeurd. Iets met plastic en geld, iets met stikstof, boeren, politici en ga zo maar door. Maar dat is niet mijn stiel van van schrijven. Neeh het moet gaan over mijzelf of wat mij bezighoudt. Grrrrrr hier kan ik niet tegen. Dit is net zoiets als het resultaat van het papa helpen met de lekkerij in zijn vogelhok.  Mijn jongste broer heeft een mooi nieuw dak op de volière gelegd. Het oude was af en eerlijk is eerlijk hij heeft dit goed gedaan. Echter blijkt er nu met de regen een beetje lekkerij te zijn bij de toegangsdeur. Hier drupt het hard en als het zo blijft dan gat het ten koste van de deur. Mijn vader belt hem op om te vragen of hij dit wil komen repareren want hij wil zijn deur graag behouden. Broertje komt gaat aan de slag, maar ziet het even niet meer. Nie