Doorgaan naar hoofdcontent

De kerk in het midden

Ik heb geen idee hoe het komt maar ik heb weer verschrikkelijk veel zin in het schrijven van een column, maar zie er ook weer verschrikkelijk tegen op. Want waar zal ik over schrijven? Dat is telkens weer zo'n cliché opmerking om m'n blog mee te openen. Wat zal ik doen? Zal ik m'n licht laten schijnen over de Amerikaanse verkiezingen? Of zal ik het gaan hebben over de hoeveelheid vermiste mensen er momenteel dood terug gevonden wordt? Als ik het aan sommige Amerikanen voor zou leggen denk ik dat ze direct een link gaan leggen tussen de president elect en deze dingen. Want er komen immers alleen maar slechte dingen van deze man? Een andere groep Amerikanen is juist blij dat hij aan de aankomende president is. Want dan mogen ze tenminste vrij zeggen wat ze willen. Dat mocht en mag hij immers ook? En vrouwen en buitenlanders zijn immers aangeschoten wild... Maar daar wil het helemaal niet over hebben. Want dat is zulk raar volk en zulk een rare discussie. Man alleen de gedachte aan het volk wat zich afgelopen zondag liet filmen met het brengen van die groet uit de jaren 30 en begin 40. Dan ben je toch niet goed bij je hoofd? Of wel? EN mag ik dit niet zo zeggen? Dan maar tijdelijk problemen maar dat kan echt niet....

Ik heb een hoop respect voor iedereen, maar hiervoor kan ik totaal geen respect opbrengen. Overigens is het volgens van deze verkiezingen in Amerika wel erg leuk geweest. En nog steeds is die soap niet afgelopen. Want er worden nu  nog steeds stemmen geteld en er gaan stemmen op dat mevrouw Clinton moet aansturen op een hertelling van de stemmen. En dan? Stel dat er gesjoemeld is? Wat dan? Dan moet zij gaan winnen? Dat kan niet zo zijn!! Dan gaat het land helemaal ten onder aan de bevolking die het niet met elkaar eens is. Dan ontstaat de second civel war en zijn ze veel verder van huis. Nee laat het allemaal maar zoals het nu is. Laat hem maar bewijzen dat hij de eenheid in het volk kan brengen die er volgens hem nu niet is. En als hij daar ook op stuk gelopen is mag er een ander gaan komen.
Overigens ben ik wel nieuwsgierig of hij de kalkoen op Thanksgiving ook amnestie gaat geven? Of dat hij hem gewoon op gaat eten?!!

Maar om nog even op die eenheid terug te komen, is het hier in Nederland wel zoveel beter? Geen idee eigenlijk? Hier bepaald een groep mensen die door ons allemaal is verkozen het beleid in het gebouw wat volgens henzelf op instorten staat en waar men om de haverklap elkaar de pan uitveegt. Om vervolgens heel hard te roepen dat ze beter kunnen dan degene die nu aan de touwtjes trekt. Nou dan zeg ik ook hier laat maar zien dan! Laat maar zien dat je het volk weer op een lijn kunt krijgen om vervolgens te constateren dat het allemaal toch niet zo makkelijk is. Eigenlijk is het net als met werken. Als je er buiten staat denk je dat het allemaal makkelijk is, maar zodra je het zelf moet doen is het toch allemaal wel een stukje moeilijker dan gedacht.

Uiteindelijk is het allemaal gewoon een kwestie van schoenmaker hou je bij je leest en laat de kerk in het midden. Dan komt het allemaal vanzelf weer goed en is iedereen weer blij. Maar ja dat is het grote probleem met ons mensen; Dat kunnen wij niet niet. Nou laat ik dit blog dan afsluiten met de wens dat de kerk in het midden van het dorp blijft. Dan kunnen we er rondjes om fietsen en met treinen omheen rijden en hoeven we niets te verplaatsen. Dat scheelt al een hoop ellende. Als we dan vervolgens ook nog bij onze eigen leest blijven en eens omzien naar een ander, komt het helemaal goed.

Populaire posts van deze blog

Zonnehulp voor grijze wolken

 Vandaag weer ervaren dat het liedje wat Henny Huisman zingt bij de surprise show niet klopt. Het onverwachte is niet altijd de mooiste prijs. Het is vaak het diepste dal wat je kan overkomen. Of het brengt je even compleet van slag en ver weg in de gedachten. Mij leidde het vandaag gedurende een half uur even goed af van mijn werk. Het werd nog extra benadrukt omdat ik op de fiets heel erg bij mijzelf gekomen was. Net had ervaren dat ik over bepaalde dingen heen ben. Dat ik daar voor mijzelf grapjes over kan maken. En dan komt er zo'n bericht. Ik snap het niet, laat staan dat ik het begrijp.  Nu hoor ik jullie denken: Waar gaat het over? Maar omwille van mijzelf en anderen ben ik niet van plan hierover uit te weiden. Ik wil alleen schrijven over het feit dat sommige onverwachte dingen kunnen leiden tot mooie dingen, maar dat ik tot op heden vaak het tegenovergestelde ervaar. Dat het juist brengt waar ik niet van uitgegaan ben. En juist daardoor kwam ik in diepe zwarte gaten terech

Het einde van het perron

Met het gevaar dat het verkeerd uitgelegd gaat worden ben ik deze keer begonnen aan deze blog. Ik heb namelijk het gevoel dat ik aan beland ben op het einde van het perron. De trein is even terug al gestopt. Ben uit gestapt en heb de laatste meters per voet afgelegd. Uiteindelijk ging dit niet zo snel als toen ik in de trein zat, maar ben er wel gekomen. Nu sta ik op het het randje van het perron en staar. Staar in de leegte die ik voor mij zie. Er liggen rails maar er rijden geen treinen. Achter mij is het een drukte van belang, mensen die in en ut de treinen springen die aankomen en vertrekken. Maar ik zie ze niet rijden. Er komt geen trein achterop of voorbij, het is stil voor mij uit. Is dit nu het einde van mijn carrière? Ben ik nu klaar? Is er geen nieuwe uitdaging? Ik heb afgelopen weekend net een droom uitgesproken tegen de jongste, en nu zie ik mijzelf hier staan. Beetje dubbelop. Ik hoor geweldige muziek voorbijkomen op GNR en op SevenFM, maar het heeft deze keren geen invloe

Dankzij de broers

 In mijn gedachten ben ik al heel erg ver met deze blog, maar nu ik er aan wil beginnen heb ik helemaal niets meer in gedachten. Heb ik zoals zo vaak helemaal niets om over te schrijven, en dat terwijl er zoveel om ons heen gebeurd. Iets met plastic en geld, iets met stikstof, boeren, politici en ga zo maar door. Maar dat is niet mijn stiel van van schrijven. Neeh het moet gaan over mijzelf of wat mij bezighoudt. Grrrrrr hier kan ik niet tegen. Dit is net zoiets als het resultaat van het papa helpen met de lekkerij in zijn vogelhok.  Mijn jongste broer heeft een mooi nieuw dak op de volière gelegd. Het oude was af en eerlijk is eerlijk hij heeft dit goed gedaan. Echter blijkt er nu met de regen een beetje lekkerij te zijn bij de toegangsdeur. Hier drupt het hard en als het zo blijft dan gat het ten koste van de deur. Mijn vader belt hem op om te vragen of hij dit wil komen repareren want hij wil zijn deur graag behouden. Broertje komt gaat aan de slag, maar ziet het even niet meer. Nie