Doorgaan naar hoofdcontent

Goede vrijdag

Goede vrijdag...
Deze dag begon anders net als alle andere dagen met het de wekker die afging. Waardoor ik wakker werd, opstond en ging douchen. Verder was er ook niets anders aan het feit dat ik ging eten nadat ik me had aangekleed. Aangekomen op het werk was er daar ook niets goeds aan, want er waren weer eens veel te weinig collega's. Of te wel het was weer gewoon vrijdag op kantoor...
Het enige wat deze vrijdag wel goed maakte tot dan was de zon die eindelijk weer door het wolkendek heen brak. Hierdoor was de wandeling welke wij elke dag doen om half één goed te doen. Of beter gezegd, we konden heerlijk in de warmte wandelen. Enige wat wel anders was deze goede vrijdag was het feit dat ik de gehele dag melodieen en woorden van "de Kruisiging" in mijn hoofd heb gehad. En ook nu tijdens het typen is dat nog zo. Met name de woorden "Vader in uw handen, beveel ik mijn geest!"

Zouden deze woorden profetisch zijn? Of zijn deze woorden alleen een teken dat ik het allemaal maar moet afwachten? Maar het gekke wil dat het eigenlijk alleen deze woorden zijn. Dat is echt raar want er zijn zoveel meer dan alleen deze woorden. En toch... heb ik nog steeds alleen maar het idee dat het vandaag in naam goede vrijdag is. Ook nu we vanavond naar de kerk zijn gegaan, ben ik nog niet van het idee af. Ik heb ook geen idee waarom dit zo is. Ik heb wel eens andere gevoelens over deze dag en avond gehad. Waarom?

Misschien komt het gevoel wel als ik ga luisteren naar de Mattheüs? Want dat heb ik namelijk in de afgelopen periode namelijk niet gedaan. Afgelopen zondag dan wel een poging gedaan tot het luisteren van de "Johannes" maar de essentie was er niet. Ik kon niet alles volgen, denk dat ik daardoor het gevoel heb gemist. Nu ja, morgen is het stille zaterdag... Wie weet kom ik juist daardoor wel in de stemming. En juist omdat het stille zaterdag is, ga ik het niet stilhouden, en luisteren naar "de Kruisiging" en naar de Mattheüs, en misschien zelfs wel naar de Marcus en de Johannes.

Ik wens jullie allemaal fijne paasdagen en hopelijk staat de wind in de goeie richting zodat we niet teveel last hebben van de vuren bij onze oosterburen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Het einde van het perron

Met het gevaar dat het verkeerd uitgelegd gaat worden ben ik deze keer begonnen aan deze blog. Ik heb namelijk het gevoel dat ik aan beland ben op het einde van het perron. De trein is even terug al gestopt. Ben uit gestapt en heb de laatste meters per voet afgelegd. Uiteindelijk ging dit niet zo snel als toen ik in de trein zat, maar ben er wel gekomen. Nu sta ik op het het randje van het perron en staar. Staar in de leegte die ik voor mij zie. Er liggen rails maar er rijden geen treinen. Achter mij is het een drukte van belang, mensen die in en ut de treinen springen die aankomen en vertrekken. Maar ik zie ze niet rijden. Er komt geen trein achterop of voorbij, het is stil voor mij uit. Is dit nu het einde van mijn carrière? Ben ik nu klaar? Is er geen nieuwe uitdaging? Ik heb afgelopen weekend net een droom uitgesproken tegen de jongste, en nu zie ik mijzelf hier staan. Beetje dubbelop. Ik hoor geweldige muziek voorbijkomen op GNR en op SevenFM, maar het heeft deze keren geen invloe

Veel beloven, weinig geven

 Ik heb altijd gedacht dat ik een heel speciaal plekje had bij sommige mensen. Naast dan natuurlijk mijn ouders en vrouw en kinderen. Maar ik kom er hoe langer hoe meer achter dat ik dat plekje helemaal niet heb. Ze zijn wel lief hoor, je denken allemaal mee als je het nodig hebt, maar zodra je uit het zicht bent besta je niet meer. En juist daar denk ik, juist dan moet je iemand koesteren. Ook al zie je de persoon niet, denk eens aan hem of haar. Is het langere tijd stil? Misschien moet je dan even contact zoeken. Niet direct klaar staan met van alles, maar gewoon even laten weten dat je er bent. Meer is niet nodig Al mijmerend over dit onderwerp zit ik buiten in de zon en geniet ik van de vogels die ik hoor en zie. Erger ik mij kapot aan de Franse veldwesp die alweer in grote getale aanwezig is, en denk ik aan degenen waar ik de laatste tijd weinig contact mee heb gehad. Zou het goed met ze gaan? Misschien even bellen als ik de ruimte hiervoor kan vinden. Ik weet het, het klinkt als

Dankzij de broers

 In mijn gedachten ben ik al heel erg ver met deze blog, maar nu ik er aan wil beginnen heb ik helemaal niets meer in gedachten. Heb ik zoals zo vaak helemaal niets om over te schrijven, en dat terwijl er zoveel om ons heen gebeurd. Iets met plastic en geld, iets met stikstof, boeren, politici en ga zo maar door. Maar dat is niet mijn stiel van van schrijven. Neeh het moet gaan over mijzelf of wat mij bezighoudt. Grrrrrr hier kan ik niet tegen. Dit is net zoiets als het resultaat van het papa helpen met de lekkerij in zijn vogelhok.  Mijn jongste broer heeft een mooi nieuw dak op de volière gelegd. Het oude was af en eerlijk is eerlijk hij heeft dit goed gedaan. Echter blijkt er nu met de regen een beetje lekkerij te zijn bij de toegangsdeur. Hier drupt het hard en als het zo blijft dan gat het ten koste van de deur. Mijn vader belt hem op om te vragen of hij dit wil komen repareren want hij wil zijn deur graag behouden. Broertje komt gaat aan de slag, maar ziet het even niet meer. Nie