Toen ik mijn afscheidsbrief gepost had, had ik geen idee wat de impact zou zijn op de mensen om mij heen. Ik was bang dat het verkeerd zou vallen, maar ik heb niet die indruk. Ik heb meer de indruk dat het wel werd begrepen. Maar nu een paar blogs verder snap ik mijzelf in ieder geval niet meer. Het is druk, moeilijk en onbegrijp- en herkenbaar wat er nu in mijn hoofd zit. Ik slaap slecht, voel me slecht. Heb negatieve gedachten, denk vaak aan de toekomst maar zie dit vervolgens somber in. Wat ik al schreef, ik snap het niet meer.
Ik vergelijk mijzelf momenteel maar met de puzzel die ik maak. In het begin gaat het heel snel. Je vindt gemakkelijk alle hoek stukjes, en de stukjes met de enige kleur in de zwart/wit puzzel zijn ook gauw gevonden. Maar dan... Alle andere stukjes lijken zoveel op elkaar dat het heel erg langzaam gaat met het afmaken van de puzzel. Je legt deze even weg voor een paar dagen, om vervolgens weer vol goede moed verder te gaan, maar al na een paar stukjes ben je er weer zat van. Wat die stukjes? Ze lijken veel teveel op elkaar. Dus maar wegleggen, om de puzzel vervolgens voor lange tijd links te laten liggen. Op het moment dat je weer pakt moet je eerst alles schoonmaken van de stofdeeltjes om vervolgens te constateren dat het samen puzzelen makkelijker is.
Ondertussen dat ik dit schrijf, is de puzzel nog geen spat verder afgekomen. Heb ik al 1 album geluisterd van Stef Bos en ben ik nog verder met mezelf in de knoei gekomen. Ben ik geraakt door de woorden die hij zingt, weet ik echt niet meer waar ik het allemaal moet zoeken. Vind ik mijzelf behoorlijk warrig en weet ik niet meer wat ik allemaal op zal schrijven. En is dit geen blog meer die ik in één keer heb geschreven. Ben dus echt gewoon een beetje in de warrie. En zoals zo vaak, kan ik wel een ander helpen maar heb ik moeite om mijzelf te helpen.
Gelukkig heb ik een lieve vrouw, moeilijke kinderen en heel erg lieve vrienden die me hier wel weer bovenop gaan helpen. Zal wel even een paar dagen duren denk ik. Maar ik zal het weer overwinnen, zal weer een warm welkom gaan zijn voor iedereen die mijn hulp wil, of vraagt. Zal de puzzel afmaken die al weken on afgemaakt onder bank ligt, en ondertussen al afgestoft. We moeten de stukjes vinden die passen en kunnen dat beter samen doen, dan dat ik dit alleen moet doen.
Hoe? Zie de liedstekst van één van de beluisterde nummers:
Ik kan bergen verzetten
Kan grenzen verleggen
Kan de tijd laten stilstaan verliezen en doorgaan
Ik kan de liefde verklaren
Kan de hemel beloven
En ik kan tegen de stroming in de toekomst geloven
Maar ik kan het niet alleen
Ik kan het niet alleen
Ik kan het niet alleen
Ik kan het niet alleen
Ik kan de sterren laten vallen
Kan het water laten branden
En ik kan stap voor stap de wereld veranderen
Maar ik kan het niet alleen
Ik kan het niet alleen
Ik kan het niet alleen
Ik kan het niet alleen
En ik kan het donker verlichten
kan jouw leiden door de nacht
En ik kan mijzelf overwinnen
Beter worden dan ik dacht
Ik kan de zwaarte van jouw schouders laten vallen
En tegen de verdrukking in
Dwars door alles heen
De hemel op aarde laten zien
En ik kan de tijd laten stilstaan kan verliezen en doorgaan
Met vallen en opstaan
Van voorafaan beginnen
De sterren van de hemel zingen
Het water laten branden
De wereld veranderen
Maar ik kan het niet alleen
Ik kan het niet alleen
Ik kan het niet alleen
Ik kan het niet alleen
Ik kan het niet alleen
Ik vergelijk mijzelf momenteel maar met de puzzel die ik maak. In het begin gaat het heel snel. Je vindt gemakkelijk alle hoek stukjes, en de stukjes met de enige kleur in de zwart/wit puzzel zijn ook gauw gevonden. Maar dan... Alle andere stukjes lijken zoveel op elkaar dat het heel erg langzaam gaat met het afmaken van de puzzel. Je legt deze even weg voor een paar dagen, om vervolgens weer vol goede moed verder te gaan, maar al na een paar stukjes ben je er weer zat van. Wat die stukjes? Ze lijken veel teveel op elkaar. Dus maar wegleggen, om de puzzel vervolgens voor lange tijd links te laten liggen. Op het moment dat je weer pakt moet je eerst alles schoonmaken van de stofdeeltjes om vervolgens te constateren dat het samen puzzelen makkelijker is.
Ondertussen dat ik dit schrijf, is de puzzel nog geen spat verder afgekomen. Heb ik al 1 album geluisterd van Stef Bos en ben ik nog verder met mezelf in de knoei gekomen. Ben ik geraakt door de woorden die hij zingt, weet ik echt niet meer waar ik het allemaal moet zoeken. Vind ik mijzelf behoorlijk warrig en weet ik niet meer wat ik allemaal op zal schrijven. En is dit geen blog meer die ik in één keer heb geschreven. Ben dus echt gewoon een beetje in de warrie. En zoals zo vaak, kan ik wel een ander helpen maar heb ik moeite om mijzelf te helpen.
Gelukkig heb ik een lieve vrouw, moeilijke kinderen en heel erg lieve vrienden die me hier wel weer bovenop gaan helpen. Zal wel even een paar dagen duren denk ik. Maar ik zal het weer overwinnen, zal weer een warm welkom gaan zijn voor iedereen die mijn hulp wil, of vraagt. Zal de puzzel afmaken die al weken on afgemaakt onder bank ligt, en ondertussen al afgestoft. We moeten de stukjes vinden die passen en kunnen dat beter samen doen, dan dat ik dit alleen moet doen.
Hoe? Zie de liedstekst van één van de beluisterde nummers:
Ik kan bergen verzetten
Kan grenzen verleggen
Kan de tijd laten stilstaan verliezen en doorgaan
Ik kan de liefde verklaren
Kan de hemel beloven
En ik kan tegen de stroming in de toekomst geloven
Maar ik kan het niet alleen
Ik kan het niet alleen
Ik kan het niet alleen
Ik kan het niet alleen
Ik kan de sterren laten vallen
Kan het water laten branden
En ik kan stap voor stap de wereld veranderen
Maar ik kan het niet alleen
Ik kan het niet alleen
Ik kan het niet alleen
Ik kan het niet alleen
En ik kan het donker verlichten
kan jouw leiden door de nacht
En ik kan mijzelf overwinnen
Beter worden dan ik dacht
Ik kan de zwaarte van jouw schouders laten vallen
En tegen de verdrukking in
Dwars door alles heen
De hemel op aarde laten zien
En ik kan de tijd laten stilstaan kan verliezen en doorgaan
Met vallen en opstaan
Van voorafaan beginnen
De sterren van de hemel zingen
Het water laten branden
De wereld veranderen
Maar ik kan het niet alleen
Ik kan het niet alleen
Ik kan het niet alleen
Ik kan het niet alleen
Ik kan het niet alleen
Reacties
Een reactie posten