Doorgaan naar hoofdcontent

Buiten in de tuin

Het fijne aan een vroege vogel zijn is dat je dingen op een andere manier ziet dan dat anderen zien. Je ziet en hoort vogels fluiten op manier die je tot vrolijkheid stemmen. Ze ziet de natuur ontwaken op een manier dat het prettig is. Je kunt buiten zitten en genieten van de kleine dingen om je heen en nog tijd over hebben om dit soort dingen te overdenken. Ik vind het heerlijk buiten.
Nu ben ik mij er terdege van bewust dat ik niet altijd zo vroeg ben. Als het aan mij lag dan lag ik nog heerlijk in mijn bed, maar nu ik er toch ben... Ik zie de zon stijgen. Het raam van de deur weerkaatst de stralen en ik merk dat deze steeds hoger komen in mijn ogen beginnen te schijnen. Aparte gewaarwording.
Ik ken wel het idee van de ondergaande zon, maar heb nog nooit zo sterk de opkomende zon gemerkt. Wat een heerlijkheid om buiten te zijn.


Wij kochten voor een aantal weken terug een lounge zet, ja ja wij gaan ook mee in de vaart der volkeren. Maar ik had niet kunnen vermoeden dat het mij zoveel plezier zou geven. Ik denk dat ik nog nooit zoveel en zo vaak buiten heb gezeten. Genieten. Beetje kijken, beetje luisteren. Echt genieten dat buiten zitten. Ondertussen is de zon alweer hoger geklommen en weerkaatst het raam van de deur haar licht nu bijna volledig in mijn oog. Een stijgende lijn die opkomende zon.


Hoe langer ik buiten ben hoe meer dingen ik hoor, ondanks het feit dat ik ook mijn best doe om de radio te horen. Ik heb namelijk één van de boxen naar buiten gebracht. Een vrachtauto, een auto, een merel, een scholekster, een spreeuw de buurvrouw die alweer heel vroeg buiten bezig is in haar tuin. Een kraai laat weten dat hij er in, ook meneer duif wil aandacht. De bus? Hé de bus? Die is te laat. Jammer dat er geen vogels in de tuin bezig zijn momenteel, want dat is ook geweldig om te zien. Een paar mussen die elkaar achterna vliegen. Door bomen, struiken, om vervolgens naast elkaar op de schutting plaats te nemen. Man wat een heerlijkheid om buiten te zijn.


Buiten zijn, geeft de vrijheid die je nodig kunt zijn om de energie van de dag te krijgen. Om door te kunnen gaan. Als ik nu kijk naar de weerkaatsing van de lichtstralen van de zon, dan heeft deze haar stijgende lijn nog steeds te pakken. Ze is uit mijn gezicht, en heeft de deur bijna verlaten. Ze klimt al hoger in haar stijgende lijn. Eigenlijk als je het goed bekijkt laat de zon zien wat een mensen leven is en kan zijn. Een stijgende en een dalende lijn, maar hoe laag ook gekomen, je klimt altijd weer omhoog.

Wat een heerlijkheid buiten in de tuin zitten, luisteren en kijken naar de natuur om ons heen. Leren kijken naar wat ons is gegeven om te leren. Geniet ervan als je naar buiten gaat.

Populaire posts van deze blog

Zonnehulp voor grijze wolken

 Vandaag weer ervaren dat het liedje wat Henny Huisman zingt bij de surprise show niet klopt. Het onverwachte is niet altijd de mooiste prijs. Het is vaak het diepste dal wat je kan overkomen. Of het brengt je even compleet van slag en ver weg in de gedachten. Mij leidde het vandaag gedurende een half uur even goed af van mijn werk. Het werd nog extra benadrukt omdat ik op de fiets heel erg bij mijzelf gekomen was. Net had ervaren dat ik over bepaalde dingen heen ben. Dat ik daar voor mijzelf grapjes over kan maken. En dan komt er zo'n bericht. Ik snap het niet, laat staan dat ik het begrijp.  Nu hoor ik jullie denken: Waar gaat het over? Maar omwille van mijzelf en anderen ben ik niet van plan hierover uit te weiden. Ik wil alleen schrijven over het feit dat sommige onverwachte dingen kunnen leiden tot mooie dingen, maar dat ik tot op heden vaak het tegenovergestelde ervaar. Dat het juist brengt waar ik niet van uitgegaan ben. En juist daardoor kwam ik in diepe zwarte gaten terech

Het einde van het perron

Met het gevaar dat het verkeerd uitgelegd gaat worden ben ik deze keer begonnen aan deze blog. Ik heb namelijk het gevoel dat ik aan beland ben op het einde van het perron. De trein is even terug al gestopt. Ben uit gestapt en heb de laatste meters per voet afgelegd. Uiteindelijk ging dit niet zo snel als toen ik in de trein zat, maar ben er wel gekomen. Nu sta ik op het het randje van het perron en staar. Staar in de leegte die ik voor mij zie. Er liggen rails maar er rijden geen treinen. Achter mij is het een drukte van belang, mensen die in en ut de treinen springen die aankomen en vertrekken. Maar ik zie ze niet rijden. Er komt geen trein achterop of voorbij, het is stil voor mij uit. Is dit nu het einde van mijn carrière? Ben ik nu klaar? Is er geen nieuwe uitdaging? Ik heb afgelopen weekend net een droom uitgesproken tegen de jongste, en nu zie ik mijzelf hier staan. Beetje dubbelop. Ik hoor geweldige muziek voorbijkomen op GNR en op SevenFM, maar het heeft deze keren geen invloe

Dankzij de broers

 In mijn gedachten ben ik al heel erg ver met deze blog, maar nu ik er aan wil beginnen heb ik helemaal niets meer in gedachten. Heb ik zoals zo vaak helemaal niets om over te schrijven, en dat terwijl er zoveel om ons heen gebeurd. Iets met plastic en geld, iets met stikstof, boeren, politici en ga zo maar door. Maar dat is niet mijn stiel van van schrijven. Neeh het moet gaan over mijzelf of wat mij bezighoudt. Grrrrrr hier kan ik niet tegen. Dit is net zoiets als het resultaat van het papa helpen met de lekkerij in zijn vogelhok.  Mijn jongste broer heeft een mooi nieuw dak op de volière gelegd. Het oude was af en eerlijk is eerlijk hij heeft dit goed gedaan. Echter blijkt er nu met de regen een beetje lekkerij te zijn bij de toegangsdeur. Hier drupt het hard en als het zo blijft dan gat het ten koste van de deur. Mijn vader belt hem op om te vragen of hij dit wil komen repareren want hij wil zijn deur graag behouden. Broertje komt gaat aan de slag, maar ziet het even niet meer. Nie